تینا مزدکی – پس از کشف آن در سال 1789، اورانیوم برای مدت کوتاهی به عنوان رنگ در سرامیک ها مورد استفاده قرار گرفت، اما اکنون برای استفاده در انرژی هسته ای و صنایع پزشکی تقاضای زیادی دارد. فراوانی آن از طلا بیشتر است و به دلیل تشعشعی که هنگام پوسیدگی از خود ساطع می کند، یافتن آن آسان تر است. به طور کلی، عرضه اورانیوم بیشتر از تقاضا است.
ما می دانیم در کجای اقیانوس های جهان اورانیوم زیادی وجود دارد. اما یک مشکل وجود دارد!
یکی از دانشمندان برجسته در مطالعه‌ای که این موضوع را توضیح می‌دهد، می‌گوید: «اورانیوم زیادی در اقیانوس‌ها وجود دارد، بیش از هزار برابر بیشتر از آنچه در زمین یافت می‌شود، اما بسیار رقیق است و استخراج آن را بسیار دشوار می‌کند». چالش اصلی این است که سایر مواد موجود در آب دریا، نمک و مواد معدنی مانند آهن و کلسیم در مقادیر بسیار بیشتر از اورانیوم وجود دارد.
روش استخراج جدید امیدوار کننده است
این تیم مواد دو لایه هیدروکسید (LDH) را بررسی کردند، مواد بسیار برگشت‌پذیری که برای استخراج اورانیوم و فلزات امیدوارکننده هستند. مواد LDH دارای لایه هایی با بار مثبت و منفی هستند که می توان آنها را برای استخراج مواد خاص طراحی کرد، در این صورت می توان آنها را برای استخراج اورانیوم طراحی کرد.
با تلاش برای استخراج اورانیوم در شرایطی مشابه آب دریا، این تیم تکنیک خود را اصلاح کردند و کشف کردند که وقتی نئودیمیم به مخلوط اضافه شد، به ویژه در انتخاب اورانیوم نسبت به سایر عناصر فراوان در اقیانوس‌ها کارآمد بود. این ماده علاوه بر مفید بودن برای برداشت اورانیوم جدید، ممکن است پتانسیل پاکسازی پساب های رادیواکتیو تولید شده توسط صنایع هسته ای را نیز داشته باشد. حتی مزایای بیشتر LDH این است که این ماده ساده و ارزان است.
آبنما: iflscience
227323
