علت سرقت کودک چیست؟ چگونه با آن برخورد کنم؟

دختر 5 ساله شما از شما می خواهد که آب نبات او را از فروشگاه بخرید. شما مخالفت می کنید و می گویید امروز فقط چیزهایی را که برای هفته نیاز دارید می خرید و شیرینی هم ندارید. با این حال، وقتی او را روی صندلی ماشین می‌گذارید، متوجه یک آب نبات در جیبش می‌شوید و صورتتان از خجالت داغ می‌شود. در چنین شرایطی رفتار صحیح چیست؟ برای پاسخ به این سوال باید دلیل سرقت کودک را دانست. در این مقاله درباره سرقت کودک، علل آن و برخورد صحیح با این وضعیت توضیح می دهیم.

علت سرقت کودک چیست؟

1. تکانشگری، عدم کنترل خود یا فقدان اراده.

معمولاً وقتی کودکان به 6 یا 7 سالگی می رسند، رفتارهای خودسرانه و تکانشی در آنها شکل می گیرد. قبل از این سن، کودک برای مقابله با تکانه های فوری خود دشوار است. مثلاً اسباب بازی مورد علاقه اش را از مهدکودک به خانه می آورد یا وقتی با والدینش به مهمانی می رود، بدون اجازه از بشقاب صاحبش آب نبات می خورد.

چیزی که بیشتر از همه والدین را آزار می دهد این است که کودک متوجه ناخوشایند بودن اعمال خود نمی شود، توبه نمی کند و عذرخواهی نمی کند. اما رفتار این کودک دلیل ساده ای دارد. بخش هایی از مغز که مسئول کنترل خود و رفتار اخلاقی هستند هنوز به اندازه کافی رشد نکرده اند.

2. عقده حقارت کودک

این مشکل از روابط بین والدین و فرزندان ناشی می شود. در خانواده های این کودکان، مادر و پدر احتمالاً مشغول کسب درآمد یا تربیت فرزندان کوچکتر هستند. در نتیجه کودک احساس دوست داشتن و نیاز نمی کند و از تنهایی رنج می برد. او احساس می کند باید توجه پدر و مادرش را جلب کند و به همین دلیل دزدی می کند.

3. عدم شناخت درست چیزهایی که متعلق به شماست.

شاید به نظر برسد که کودک باید از همان لحظه تولد با این مفاهیم آشنا باشد. با این حال، بسیاری از موارد کودک ربایی چیز دیگری را نشان می دهد. عموماً دلیل دزدی کودکان در این موارد این است که به اندازه کافی اخلاق را درک نمی کنند. ممکن است کودک متوجه نشود که چرا می توانید دستمال مادرتان را از کمد بیرون بیاورید اما نباید به کیف او دست بزنید.

4. جنون دزدی

کلپتومانیا یک انگیزه پاتولوژیک برای دزدی است. شی دزدیده شده معمولا حتی برای کودک بی ارزش است. او اولین چیزی را که می بیند چنگ می زند و سپس آن را فراموش می کند یا خیلی سریع آن را رها می کند.

کلپتومانیا واقعی نادر است. کودک مبتلا به این بیماری آسیب ارگانیک مغزی دارد. دزدی در او نهادینه شده و به صورت یک واکنش شرطی جلوه می کند. در چنین شرایطی آموزش فایده ای ندارد و باید از روانپزشک کمک گرفت زیرا شوق دزدی او یک اختلال روانی است.

5. اجبار به ارتکاب سرقت.

ممکن است همکلاسی ها یا بچه های بزرگتر کودک از او اخاذی کنند یا از او پول بگیرند. در این حالت کودک می ترسد مشکل را به یکی از اعضای خانواده یا سایر بزرگسالان بگوید که در نهایت دزدی محسوب می شود. برخی از کودکان اعتیاد دارند و برای خرید مواد مخدر پول می دزدند.

هنگام دزدی کودکان چه کنیم؟

برای برخورد صحیح با سرقت کودک باید به سن آنها توجه کرد. بنابراین در زیر نحوه برخورد صحیح با سرقت توسط کودکان در سنین مختلف را توضیح می دهیم.

1. سرقت پیش دبستانی

اصطلاح دزدی واقعاً برای یک کودک پیش دبستانی معنایی ندارد زیرا اقدامات او انگیزه مجرمانه ندارند. بچه های خیلی کوچک دزدی نمی کنند. آنها فقط وسایل دیگران را بدون اجازه می گیرند. کودکان پیش دبستانی همه چیز را انتخاب می کنند زیرا هنوز نمی دانند چه چیزی مال آنهاست و چه چیزی نیست. بنابراین، گاهی کودکی در این سن با چیزی که از خانه دوستش یا از مغازه گرفته به خانه می آید. کودکی در این سن مفهوم مالکیت را درک نمی کند.

این مشکل را به درستی حل کنید

بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۷ توسط آکادمی روان‌پزشکی کودکان و نوجوانان آمریکا (AACAP) منتشر شد، والدین باید با کودکان پیش دبستانی خود در مورد درک احساسات دیگران و اینکه چرا دزدی اشتباه است صحبت کنند.

اگر کودک 2 یا 3 ساله چیزی از مغازه یا اتاق برادرش بردارد، والدین باید کاملاً به او بفهمانند که وسایل دیگران را بدون اجازه نگیریم. باید به او توضیح دهیم که اگر چیزی از فروشگاه می خواهیم باید آن را بخریم. از او بخواهید آنچه را که بدون اجازه گرفته اید برگرداند یا آن را بردارید و خودتان برگردانید. عکس العمل کافی است و نیازی به تنبیه نیست. کودک در این مرحله از رشد هنوز در حال یادگیری است، پس مسائل را پیچیده نکنید و عصبانی نشوید.

2. سرقت در سن دبستان.

وقتی کودکان به سن مدرسه می رسند، دزدیدن چیزهای کوچک مانند برچسب یا اسباب بازی غیر معمول نیست. در بیشتر این موارد، کودکان بدون اجازه دزدی می کنند. آنها به عواقب اعمال خود یا احساسات دیگران فکر نمی کنند.

دزدی در دبستان اغلب مستلزم دروغگویی است. وقتی این کودکان در حال دزدی دستگیر می شوند، دروغ می گویند، حتی اگر در حین عمل از مچ آنها گرفته باشید. آنها با دروغ گفتن از مجازات اعمال بد خود فرار می کنند.

سرقت در دانش آموزان عمدتاً به دلیل اختلال کنترل تکانه است که در این سنین شایع است. در واقع دلیل دزدی کودکان در این سن این است که به عواقب اعمال خود فکر نمی کنند.

این مشکل را به درستی حل کنید

بر اساس تحقیقات روانشناسان، ایجاد قوانین خانواده چارچوبی را برای کودکان ایجاد می کند تا بدانند کدام رفتارها قابل قبول و کدام غیرقابل قبول است. قوانین خانواده و عواقب زیر پا گذاشتن آنها می تواند بر اساس صداقت، اعتماد و احترام به اموال دیگران باشد. وقتی این قوانین زیر پا می‌روند، کودک می‌داند که عادت او به دروغ گفتن یا دزدی منجر به برخورد انضباطی مناسب می‌شود.

در سنین دبستان، بحث جدی در مورد اشتباه بودن دزدی بسیار مهم است. از فرزندتان بخواهید هر چیزی را که بدون اجازه گرفته است به صاحبش برگرداند. توضیح دهید که چرا بیرون بردن چیزی از فروشگاه بدون پرداخت هزینه اشتباه است. اگر فرزند شما وسایل همکلاسی خود را بدون اجازه به خانه آورده است، با والدین و معلم کلاس تماس بگیرید. داستان را دراماتیزه نکنید و فقط از کودک بخواهید کالای دزدیده شده را به صاحبش برگرداند. والدین و معلمان باید به طور خصوصی با کودک در مورد این رفتار بد صحبت کنند.

اگر فرزندتان کالای یکی از اعضای خانواده را بدون اجازه گرفته است، از او بخواهید آن را به صاحبش برگرداند و با انجام کاری مانند نوشتن نامه عذرخواهی، رفتار خود را جبران کند. سعی نکنید کودک را از رفتن به زندان بترسانید یا به او بگویید که او کودک بدی است. این بیشتر ضرر دارد تا فایده.

3. سرقت در سنین نوجوانی و بزرگسالی

دزدی در بین نوجوانان معمولاً به تمایل به خرید چیزی که مد روز است مربوط می شود. به طور معمول، هدف از این نوع سرقت، عضویت در گروه همسالان است. نوجوانانی که اراده ضعیفی دارند و اصول اخلاقی آنها شکل نگرفته است، بیش از دیگران دزدی می کنند. در این سن گاهی اوقات توسط دوستان نوجوانش به سرقت تشویق می شود.

حقیقت این است که بچه ها دزدی می کنند، اما اگر والدین برای جلوگیری از این رفتار مداخله نکنند یا کاری انجام ندهند، دزدی تا سنین نوجوانی ادامه خواهد داشت. نوجوانان اغلب می فهمند که دزدی چیز خوبی نیست. آنها می دانند چگونه خوب و بد را تشخیص دهند، اما می دزدند. نوجوانان اغلب از هیجان لذت می برند یا اعتماد به نفس ندارند. در بسیاری از موارد، دزدی فقط یک قسمت است و می گذرد، اما این بدان معنا نیست که باید منتظر بمانید تا بگذرد.

این مشکل را به درستی حل کنید

اگر متوجه دزدی نوجوان خود شده اید، باید با او در مورد دلایل اخلاقی دزدی نکردن و عواقب قانونی آن گفتگوی جدی داشته باشید. اگر فرزندتان در حال دزدی دستگیر شد و پلیس با شما تماس گرفت، سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید. قانون همچنان او را کودک می داند زیرا زیر 18 سال دارد. دستگیری در واقع پیامد طبیعی و مؤثر کار شماست. بهتر است از همین الان کارش را یاد بگیرد نه اینکه بزرگتر شود و دزدی برایش سابقه کیفری شود.

اگر نوجوانتان پول یا چیزهایی از شما دزدیده است، پس از گفتگو به او یادآوری کنید که به او اعتماد دارید. بگذارید کارش را جبران کند یا پولتان را پس بدهد. در این سن مشکل رفتاری فرزندتان با فریاد زدن یا امتیاز گرفتن از او حل نمی شود. با این حال، اگر احساس می کنید مثل قبل نمی توانید به او اعتماد کنید، عادلانه است که آزادی او را محدود کنید. باید برای مقابله با رفتار او برنامه ای داشته باشید تا بتواند اعتماد شما را دوباره به دست آورد.

اگر فرزندم به دزدی ادامه داد چه کنم؟

آیا تا به حال سعی کرده اید فرزندتان را به خاطر دزدی تنبیه کنید، اما آنها همچنان به این کار ادامه می دهند؟ اگر چنین است، نفس عمیق بکشید و استراحت کنید زیرا تنها نیستید. علت دزدی کودک گاهی مشکلات جدی تری است که نیاز به رویکردی کاملا متفاوت دارد.

اگر کودک آسیب ببیند و دزدی کند با مشکل جدی مواجه می شود. در این مورد، باید از یک متخصص سلامت روان کمک بگیرید. دزدی از کودکانی که قربانی آزار و اذیت شده‌اند یا در موقعیت‌های چالش برانگیز زندگی مانند فرزندخواندگی قرار دارند، اغلب یک واکنش آسیب‌زا است. این کودکان ناخودآگاه دزدی می کنند تا از داشتن امکانات لازم برای امنیت خود اطمینان حاصل کنند. آنها ممکن است همه چیز خود را از دست داده باشند و احساس کنند مجبور هستند آنچه را که می توانند انجام دهند.

در چنین شرایطی باید به کودک خود نیز یادآوری کنید که دزدی اشکالی ندارد و اقلام مسروقه باید پس داده شود. اگر نمی توانید به او اعتماد کنید، از لغو برخی از امتیازات او استفاده کنید.

تو بگو

زمانی که علت دزدی کودک مشکل جدی تری باشد، اندکی دلسوزی تا حد زیادی به شما کمک می کند. تنبیه یا زور را فراموش کنید. هدف شما نباید ایجاد احساس بد در آنها باشد، زیرا آنها از قبل احساسات بدی دارند. در این شرایط باید با آنها باشید نه در مقابل آنها. بچه های کوچکتر به آموزش نیاز دارند. همچنین باید به نوجوانان بگویید که آنها را دوست دارید و این رفتار درست نیست و به آنها کمک خواهید کرد.

آیا تا به حال با مشکل کودک دزدی مواجه شده اید؟ به نظر شما بهترین کار در چنین شرایطی چیست؟

مهم ترین و سخت ترین وظیفه پدران و مادران تربیت فرزندان، تربیت فرزندان شاد و سالم امروز و فردای انسان های موفق است.