«پایداری» با چراغ خاموش پایگاه خبری آرمان شرق

شرق: ابتکار اصلاح طلبان همواره نظر اصولگرایان را به خود جلب کرده است. از دهه 60 و انتخابات مجلس سوم تا دهه 70 که خط امام شکل گرفت و با روی کار آمدن سید محمد خاتمی و غافلگیری مجلس ششم، جریان راست مدت ها به صفوف پیوست. . ردپای این ابتکارات را می توان در انتخابات 92 و در لیست امید در انتخابات 94 دید که باعث تعجب اصولگرایان شد. ابتکاری که از مرکز و درون شهر بیرون آمد و همراه با آن، اجمالی از «امید برای تغییر» را نشان داد. اکنون در آستانه انتخابات مجلس، اصولگرایان بار دیگر نگران آخرین روزهای مانده به انتخابات هستند. آنها به خوبی می دانند که هم ابتکار و تجربه سال 94 و هم تجربه انتخابات 98 و 1400 را پیش رو دارند. چون اساسا منتظرند تا وضعیت جبهه اصلاحات مشخص شود. با این حال، یک نکته مهم وجود دارد. اصولگرایان برای انحراف جامعه از لیست نهایی خود، تمرکز زیادی روی لیست ثبت نام و پیش ثبت نام اصلاح طلبان گذاشتند تا کسی متوجه نشود که «لیست اصلی جریان اصلاح طلب پایداری و شریان برای انتخابات ثبت نام کرده است یا خیر». یا نه؟” شواهدی وجود دارد که نشان می دهد جنبش پایدار برای ایجاد ائتلاف حول محور ابراهیم رئیسی به سراغ فرد “صحیح” مورد نظرشان رفته و او را برای ثبت نام در انتخابات متقاعد کرده است. می توان به اظهارات اخیر مرتضی آقا تهرانی اشاره کرد که گفت: در زمینه انتخابات مجلس، یکی از اقدامات جبهه پایداری دعوت از شخصیت ها، افراد کارآمد و نخبگان جامعه برای ثبت نام به عنوان کاندیدای مجلس است. به دلایلی بسیاری از این افراد حاضر به پیش ثبت نام یا ثبت نام قطعی در انتخابات مجلس نشدند. اما اعضای جبهه پایداری در جلساتی تلاش کردند تا آنها را برای شرکت در انتخابات متقاعد کنند. «سوال واضح این است: آیا جلیلی همان فردی است که ثبات خود را برای حضور در انتخابات تضمین کرده و قرار است در لیست بالای حامیان باشد. چرا جلیلی حضور خود در انتخابات را نه تکذیب و نه تایید کرده است؟

کلاه وحدت

در هفته دوم اردیبهشت 1400، کمتر از دو ماه مانده به انتخاب سیزدهمین رئیس جمهور، سایت رجانیور از انتشار مستندی با عنوان «کلاه وحدت» خبر داد. مستندی که قهرمان آن کسی جز سعید جلیلی نبود. مستندی چند قسمتی که به بررسی «وحدت بین اصولگرایان» می پردازد و معتقد است این «وحدت» در واقع چیزی جز «کلاه گذاشتن پدرخوانده های اصولگرایی بر سر یکدیگر» نیست. کلاهی به نام «وحدت». از نظر آنها “پدرخوانده ها” با ایجاد وحدت، کلاه گذاشتن بر سر نامزدهای دیگر می فهمند. مستند کلاه وحدت به بررسی وحدت اصولگرایان در دو انتخابات 1391 و 1397 پرداخت که در هر یک از این دو انتخابات دو راهبرد در میان اصولگرایان به وجود آمد. در سال 92 بین کاندیداهای اصولگرا وحدت شکل نگرفت و هیچ یک از نامزدهای آنها حاضر به انصراف از انتخابات نشدند. در نهایت حسن روحانی توانست با کسب بیش از 50 درصد آرا به ریاست جمهوری دست یابد. او در آن انتخابات سعید جلیلی، محمدباقر قالیباف، علی اکبر ولایتی، محسن رضایی و غلامعلی حددادال را به عنوان نامزدهای انتخاباتی داشت. از زمستان 1390 علی اکبر ولایتی، حداد عادل و قالیباف برای حضور آسانتر در انتخابات ائتلافی مثلثی برای انتخابات تشکیل دادند. اما هر سه برای انتخابات ثبت نام کردند، هر سه تایید شدند و هر سه با هم رقابت کردند. در پایان وقتی در میانه مناظره ها ولایتی به قالیباف حمله کرد و قالیباف و حددادال به ولایتی حمله کردند، این محسن رضایی بود که با کنایه از آنها پرسید: مگر اربابان با هم اتحاد نداشتند؟ در روزهای اخیر تنها حدادال از انتخابات انصراف داد. اما نه به نفع متحدان ائتلاف او. اما به نفع سعید جلیلی. در نهایت محسن رضایی، قالیباف، جلیلی و ولایتی در پس زمینه به رقابت پرداختند و از همان روز تحلیل های اصولگرایان از دلایل شکست آنها و پیروزی حسن روحانی آغاز شد. جریان جلیلی و ثبات قالیباف و ولایتی را مقصر می‌دانستند که حاضر به کناره‌گیری به نفع جلیلی نشدند. قالیباف و اصولگرایان در عین حال جلیلی را که به یکباره وارد انتخابات شد و بازی او را قطع کرد، عنوان «وحدت شکن» دادند. همین ماجرا بود که قالیباف را مجبور به استعفا به نفع ابراهیم رئیسی کرد تا در سال 1395 به عنوان “عامل وحدت شکن” معرفی نشود. مستند کلاه وحدت همچنین به بررسی روند وحدت در لیست انتخابات 1397، چگونگی فریب اصولگرایان می پردازد. و با انتشار اخبار کذب مبنی بر حضور یکپارچه و مخفیانه اصلاح طلبان در انتخابات مجلس یازدهم، آنها را مجبور به ائتلاف کردند. گوینده و هدف آن مستند مشخص بود و ادامه داد. آن مستند پیامی به جریان اصولگرا داشت که از وحدت خبری نیست. الان هم به نظر می رسد که نگاهشان به «وحدت» تغییری نکرده است. همین موضوع رقابت داخلی اصولگرایان را نیز اهمیت بیشتری می دهد.

کدام رئیس قوه یک دوره واحد خواهد داشت؟

این دو رئیس یک قوه با این سرنوشت روبرو می شوند که برای یک دوره رئیس قدرت شوند. محمدباقر قالیباف که ریاست مجلس را برعهده دارد از یک سو نگران ماندگاری خود در این قدرت است. در سوی دیگر ابراهیم رئیسی قرار دارد که کمتر از دو سال از ریاست جمهوری او باقی مانده و سال آینده عملا آخرین سال حضور او در دستگاه های اجرایی خواهد بود. مگر اینکه بتوانید سخنرانی خود را در مجلس مطرح کنید. در میان حامیان محمدباقر قالیباف، کسانی هستند که تهدید می کنند «اخراج قالیباف از مجلس به نفع اوست؛ زیرا قالیباف می تواند به راحتی و بدون هماهنگی با ابراهیم رئیسی وارد رقابت 1404 شود و با او رقابت کند». اما این گفته بیش از آنکه واقعیت داشته باشد، تهدیدی سیاسی است تا مبادا از ریاست قوه مقننه برکنار شود. آنها نگران تکرار بلایی هستند که احمدی نژاد در مجلس هشتم بر سر حدادال آورد. هرچند بعدها احمدی نژاد با علی لاریجانی درگیری پیدا کرد. اما برای برکناری حددادال از ریاست مجلس و ریاست قوه مقننه به سراغ لاریجانی رفت و با کمک او و «لیست خدمت» توانست حددادال را از ریاست مجلس برکنار کند.

حالا همین سرنوشت در انتظار قالیباف است و خودش هم به خوبی می داند. از سوی دیگر، ابراهیم رئیسی نیز نگران است که با توجه به شرایط موجود و عملی نشدن به وعده هایش، نتواند به ریاست جمهوری چهاردهم برسد. تیم دولت متوجه شده است که «سخنرانی دولت باید مجلس را فتح کند». در غیر این صورت احتمالا «ابراهیم رئیسی در دوره بعدی ریاست جمهوری شانس چندانی نخواهد داشت».

ترغیب به اصلاح

از نظر پایداری، داشتن «نظر عالی» نه ملاک است و نه ارزش. به این عبارت توجه کنید: «استراتژی در یک کلمه این است که درست را انتخاب کنید، نه اینکه فقط به دنبال کسی باشید که بیشترین رأی را دارد. اما معدلشان پایین است»؛ اینها سخنانی است که صادق کاسومی خردادماه امسال در نشستی در دانشگاه علامه طباطبایی بیان کرد. دبیرکل پایداری در سخنرانی خود «دوباره تأکید کرد» که «باید فرد اصلح را قانع کنیم». روی صحنه بیاید.” ظاهراً از همان زمان روند راضی کردن “اصله” برای حضور در انتخابات آغاز شد و به قول آقا تهرانی اصلح حاضر شد در انتخابات شرکت کند. جلیلی؟جلیلی تنها بازمانده انتخابات 1400 است که وارد دولت نشد.او چشم اندازی برای رقابت در انتخابات 1404 نمی بیند.زیرا احتمالاً قصد رقابت با ابراهیم رئیسی که در انتخابات به نفع او استعفا داد را ندارد. بنابراین، باید او را متقاعد کنیم که در انتخابات مجلس شرکت کند و فهرستی به نام خود تشکیل دهد.

جهت گیری نتیجه یا جهت گیری وظیفه؟

ثبات اعتقادی به “منفعت طلبی” در سیاست ندارد و این امر مانع حرکت شورای وحدت (شانا) به رهبری حددادال و قالیباف شده است. آنها در فلسفه سیاسی خود را «وظیفه محور» یا به طور واضح تر «وظیفه مدار» می دانند. آنها معتقدند که باید وظیفه خود را انجام دهند و مهم نیست که چه نتیجه ای حاصل می شود. هر چند تیم قالیباف آنها را به «شکن کردن وحدت» متهم می کند. اما آنها به این برچسب ها اهمیت نمی دهند. اوایل امسال روزنامه «صبح نو» نزدیک قالیباف با تیتر «اتحاد با وحدت شکنان» از تأسیس سازمان «شریان» استقبال کرد. تشکلی که برخی از حامیان و دوستان نزدیک دولت از جمله مهرداد بذرپاش و حمید رسایی در آن حضور دارند. این روزنامه در گزارش خود نوشت: درست است که راه اندازی «شریان» را می توان اقدامی برای تضعیف شورای ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی به عنوان نهادی که در سه انتخابات اخیر وحدت آفرینی کرد، تلقی کرد. برخلاف موضوعات مطرح شده در جلسه 20 اسفند، نه تنها انقلاب کنونی و فعالیت سیاسی سازنده را در مقابل تهدیدات خارجی تقویت می کند، بلکه آینده فعالیت سیاسی شورای ائتلاف را به معنای شکستن وحدت زیر سوال می برد و به آن می بخشد. ظهور اختلافات و آرای تقسیم شده این که بذرپاش به عنوان فردی که در روند شورای ائتلاف شرکت کرده است، اکنون در کنار افرادی مانند رسایی که همواره مخالف این شورا بوده و روند وحدت را زیر سوال برده اند، نشسته است را باید ادامه کار آنها دانست. از لیست شورای ائتلاف شورای شهر ناراضی هستید؟

در نهایت شورای ائتلاف اصولگرایان (شانا) ثبات و شریان (حامیان نزدیک دولت) را «وحدت شکن» می داند. نظر ثابت این است که شورای ائتلاف قصد دارد بار دیگر «کلاه وحدت» را بر سر بگذارد. در این میان «فرد اصله» با ثبت نام در انتخابات موافقت کرد. فردی که قرار است در مجلس دوازدهم جریان حامی دولت را رهبری کند. این شخص سعید جلیلی است؟ آیا جلیلی در انتخابات ثبت نام کرده است؟ سکوت او در این زمینه می تواند نشانه چیست؟