پوری بنی در فیلم هایی مانند متوقف شود و بنایی در غزل به کارگردانی مسعود کیمیایی به عنوان شخصیتی تاثیرگذار و پیچیده ظاهر شد و توانست انعکاسی از احساسات انسانی و نقش های پیچیده زن را ارائه دهد. او با بازی قوی و نگاهی عمیق به شخصیت ها، نوعی دلبستگی در مخاطب ایجاد می کرد و آنها را وادار می کرد تا به عمق احساسات و کشمکش های فراتر از ظاهر شخصیت ها توجه کنند.
بنایی همچنین به طور ضمنی با نقش هایش مضامینی چون قدرت زن، عشق و هویت یابی در سینمای آن زمان را آشکار کرد. او از طریق هنر خود، نسلی از بازیگران زن را تشویق و الهام بخشید تا در نقش‌های پیچیده‌تر ظاهر شوند و نقش فعال‌تری در روایت‌های سینمایی بازی کنند.
تأثیر بنایی بر سینمای ایران نه تنها با آثارش، بلکه با حضور قدرتمند او به عنوان یکی از نمادهای زن سینمای ایران به یادگار مانده است.
غزال | در نقش غزل مسعود کیمیایی ۱۳۵۵
فیلم غزل به کارگردانی مسعود کیمیایی یکی از آثار دراماتیک و جنجالی سینمای ایران قبل از انقلاب است که پوری بنایی در کنار فرامرز خروکن و محمدعلی فردین یکی از بهترین بازی های عمر خود را ارائه کرد. فیلم پر از عشق، حسادت و خیانت است.
غزل داستان دو برادر است که عاشق زنی به نام غزال می شوند. غزل که زنی با گذشته غنی است وارد زندگی این دو نفره می شود. اما شور و شیفتگی هر دو برادر را بیدار می کند و رابطه پیچیده ای بین این سه نفر شکل می گیرد. اما غزال را بالاخره به قتلگاه می برند.
حضور پوری بنایی در نقش غزل نمادی از تمام قربانیان زن در طول تاریخ است. بازی پوری بنایی در این فیلم پیچیده است و مخاطب را با شخصیت او احساس همدردی می کند و به این فکر می کند که سرنوشت زنان این عرصه چه زمانی رقم می خورد.
مهرقایه به عنوان مهری فریدون گل 1354
مهرگیاه فریدون گل دیگر فیلم مهم پوری بنایی است. او همچنین در اثری به نام «ماه و هممه» که محصول مشترک ایران و آمریکا بود، با گل همکاری کرد. او در این اثر نقش مهری را بازی کرد. علی نصیریان نقش دو بازیگر را بازی می کند که محور فیلم هستند. یک گیاه شبیه به یک جفت نر و ماده انسان است.
مهریگایه گیاهی است که صاحبش زیبا و پادشاه دل می شود. ریشه های این گیاه به دو قسمت تقسیم می شود که یک قسمت ماده و قسمت دیگر نر است و به نظر می رسد یک تنه باشد. بنایی با بازی قوی و باورپذیر خود شخصیت زنی را به تصویر می کشد که می داند درد و اندوه را با غرور و وقار نشان دهد.
زنبور عسل در نقش پریزاد فرخ غفاری 1354
زنبورک ساخته فرخ غفاری فیلمی نمادین و فلسفی است که داستان افرادی را روایت می کند که به دنبال راهی برای فرار از سیستم حاکم و فساد هستند. پوری بنایی در این فیلم نقش زنی را بازی می کند که به عنوان نماد مقاومت در برابر ظلم و ستم ظاهر می شود. فضای فیلم تاریک و گاه آزاردهنده است و شخصیت بنایی در مواجهه با چالش های پیش رو استوار و قوی باقی می ماند.
این فیلم به دلیل ساخت و مفاهیم نمادین جایگاه ویژه ای در تاریخ سینمای ایران دارد. غفاری در «زنبورک» موفق می شود ادبیات سنتی و عامه پسند ایرانی را با ادبیات و فرهنگ مدرن غربی که همیشه مورد علاقه او بوده، ماهرانه آمیخته کند.
جهنم بیشتر من در نقش مال من محمدعلی فردین 1351
کارگردانی فیلم جهنم به اضافه من محمدعلی فردین داستانی مردانه را روایت می کند، اما پوری بنایی نقش زنی عاشق را بازی می کند که وارد زندگی این مرد می شود. بازی احساسی و قدرتمند بنایی در این فیلم باعث شده تا شخصیت او داستانی تاثیرگذار و احساسی با قهرمان داستان خلق کند. رابطه پیچیده او با قهرمان داستان (فری) داستانی پرتنش و احساسی را شکل می دهد که در نهایت نوعی آگاهی و رهایی را به همراه دارد. بازی بنایی با احساساتی عمیق و باورپذیر، دردها و کشمکش های بسیاری را برای مخاطب به ارمغان می آورد و شخصیت او را به نمادی از شجاعت و استقامت در برابر موانع اجتماعی فراتر از یک قهرمان معمولی تبدیل می کند.
کوچه مردان در نقش مقدس سعید ملابی ۱۳۴۹
پوری بنایی در این فیلم در نقش اقدس ظاهر می شود. دختری از طبقه متوسط جامعه، به دور از سختی های مردان همسایه اش، خود را درگیر مشکلات عشقی و عاطفی می بیند. اقدس شاید نقش موثری در جامعه آن زمان نداشته باشد اما اقدس زنی مصمم است. بازی طبیعی و شخصیت پوری بنایی او را به یکی از نقش های به یاد ماندنی این فیلم تبدیل کرده است. بنایی در این نقش نه تنها عواطف و احساسات اقدس را به زیبایی به تصویر می کشد، بلکه بازتاب زنانی است که به نظر می رسد از منفعل بودن خسته شده اند.
سزار | در نقش فاطی مسعود کیمیایی 1348
قیصر از دیگر فیلم‌های شاخصی است که او در «پوری بنایی» به کارگردانی مسعود کیمیایی بازی کرد. این فیلم یکی از مهم ترین آثار موج نو سینمای ایران به شمار می رود. داستان فیلم حول محور انتقام سزار از کسانی است که باعث مرگ خواهرش شده اند. بنایی در این فیلم نقش نامزد سزار را بازی می کند، اگرچه حضور پررنگی ندارد اما نقش مهمی در روند فیلم دارد.
خداحافظی قیصر را می توان یکی از غم انگیزترین صحنه های سینمای ایران دانست. بازی Puri با غول هایی مانند بهروز وتوقی جمشید مشایخی و دیگران و با بازی احساسی و متعهدانه خود، مخاطب را به عمق احساسات و ناامیدی های شخصیت خود می برد.
خداحافظ تهران در نقش آذر ساموئل خاچیکیان ۱۳۴۵
فیلم خداحافظ تهران به کارگردانی ساموئل خاچیکیان داستان زن جوانی به نام آذر را روایت می کند. این فیلم یک ملودرام با محوریت زن داستان است و همین امر سختی کار ساخت و ساز را افزایش می دهد، به خصوص که او در بخشی از فیلم به عنوان یک زن نابینا ظاهر شده است.
پوری بنایی در این فیلم نقش زنی دوست داشتنی اما مقاوم را بازی می کند که سعی می کند ارزش های خود را حفظ کند تا سرانجام به هدفش برسد. داستان این فیلم برای زمان خود بسیار بدیع بود و مشکلات اجتماعی و اختلاف طبقاتی را به خوبی نشان می دهد. حضور بنایی در نقش اول این فیلم باعث شد تا مخاطب با شخصیت او همدردی کند و شاهد رشد و تغییر شخصیت او در طول داستان باشد.
