گفته می شود زنان در سنین باروری بیشتر از کم خونی ناشی از فقر آهن رنج می برند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده می گوید زنان 19 تا 50 ساله باید روزانه 18 میلی گرم آهن مصرف کنند. این مقدار در زنان باردار 27 میلی گرم و در مردان بالغ 8 میلی گرم است.
به گفته دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، سطح ناکافی آهن در بدن می تواند با علائم غیرعادی زیر ظاهر شود:
_ خستگی: در بیماران مبتلا به کم خونی فقر آهن، تعداد گلبول های قرمز برای انتقال اکسیژن به اندام های حیاتی بدن کاهش می یابد. این کمبود اکسیژن با علائم مبهمی مانند خستگی، سردرد و ضعف خود را نشان می دهد.
تنگی نفس: برخی از محققان ادعا کرده اند افرادی که از کم خونی فقر آهن رنج می برند از تنگی نفس رنج می برند. از آنجایی که ماهیچه ها نمی توانند اکسیژن کافی برای انجام فعالیت های عادی مانند راه رفتن دریافت کنند، تعداد تنفس در تلاش برای جبران کمبود اکسیژن افزایش می یابد و باعث مشکل در تنفس می شود.
_ سندرم پاهای بی قرار: سندرم پای بی قرار یک اختلال در سیستم عصبی است و با احساس گزگز در ساق پا یا میل شدید به حرکت دادن پاها در حالت استراحت خود را نشان می دهد. این اختلال می تواند باعث کاهش کیفیت خواب شود. سندرم پای بی قرار یکی از علائم نادر کمبود آهن است.
_ ریزش مو: وقتی به دلیل کم خونی فقر آهن اکسیژن کافی به فولیکول های مو نمی رسد، فرد دچار ریزش مو می شود و تا زمانی که این کمبود آهن درمان نشود، موهای از دست رفته رشد نمی کنند. همه افراد روزانه مقداری مو می ریزند، اما ریزش بیش از حد مو و عدم رشد مو یکی از علائم کم خونی فقر آهن است.
عفونت های مکرر: آهن نقش کلیدی در حفظ یک سیستم ایمنی سالم دارد. بنابراین سطوح ناکافی آن در بدن استعداد ابتلا به عفونت ها را افزایش می دهد.
میل به خوردن چیزهای عجیب و غریب: میل به خوردن غذاهای عجیب و غریب یا حتی مواد غیرقابل خوردن مانند میل به خوردن یخ، خاک رس، خاک، گچ یا کاغذ یکی از مواردی است که افراد مبتلا می توانند آن را تجربه کنند و می تواند نشانه کمبود آن باشد. از آهن
_ اضطراب: کمبود اکسیژن در بافت های بدن ناشی از کمبود آهن می تواند باعث اضطراب شود. با این حال، پس از بهبود یا درمان سطح آهن، این مشکل اصلاح خواهد شد.
