به گزارش رکنا، امروز 15 مهرماه روز جهانی نودل نودل نامدار نوعی غذای چینی است. نودل ها از خمیر خام و بر پایه مایع کانسوی تهیه می شوند. معروف ترین غذای تهیه شده با رشته فرنگی سوپی به نام رامن است.
تاریخچه اختراع رشته فرنگی.
تاریخچه اختراع نودل در چین به سال 25 برمی گردد. چیزی شبیه به 2000 سال پیش. البته روایات تاریخی زیادی وجود دارد که می گوید رشته فرنگی در خاورمیانه متولد شده است. حتی در برخی اسناد آمده است که نودل را اعراب به ایتالیا آورده اند و بعدها ایتالیایی ها بر اساس رشته ماکارونی درست می کردند.
نودل، این غذای ساده چگونه جهانی شد؟
تعداد کمی از غذاها در سراسر جهان به اندازه نودل محبوب هستند و بسیاری از فرهنگ ها، از شرق آسیا گرفته تا غرب و اروپا، ادعا می کنند که نوعی غذای نودل دارند. اما این رشته باریک از کجا آمده است؟ یا به عبارت ساده تر، تاریخچه رشته فرنگی چیست؟ درست است که ایده های متناقض زیادی در مورد اینکه کدام مناطق و فرهنگ ها شروع به تولید رشته فرنگی کرده اند وجود دارد، اما تاریخچه این غذای خوشمزه بسیار جذاب است. در ادامه این مقاله با ما همراه باشید تا تاریخچه رشته فرنگی در طول تاریخ را بخوانید.
واژه نودل از واژه آلمانی nudel در قرن هجدهم گرفته شده است و غذایی است که از خمیر بدون خمیر مایه گرفته شده و در نهایت برش داده می شود، کشیده و یا به صورت نوارها یا رشته های بلند اکسترود می شود. نودل را می توان برای نگهداری کوتاه مدت در یخچال آماده کرد و یا خشک کرد و برای استفاده های بعدی استفاده کرد.
نودل در چین Mein-Mian نامیده می شود. Lo mein ترکیبی از سبزیجات و رشته فرنگی با گوشت است، در حالی که chow mein یا chao mian به معنای “رشته سرخ شده” است.
رشته فرنگی را معمولا در آب جوش می پزند و گاهی روغن یا نمک به آن اضافه می کنند. و گاهی در تابه سرخ می کنند یا در قابلمه با آب می پزند. همچنین در برخی از نقاط جهان چیزهایی مانند سس به آن اضافه می شود یا در سوپ استفاده می شود.
طرز تهیه رشته فرنگی و رشته های زبان نودل از کلمه آلمانی nudel در قرن 18 گرفته شده است.
به طور کلی می توان گفت که در تاریخچه رشته فرنگی، ترکیب مواد موجود در غذاهای نودل، منشأ ژئوفرهنگی دارد و رشته فرنگی در بسیاری از فرهنگ ها غذای اصلی است. به عنوان مثال نودل چینی، نودل فیلیپینی، نودل اندونزیایی، نودل ژاپنی، نودل کره ای، نودل ویتنامی و نودل ایتالیایی در دنیا معروف و شناخته شده است.
در مجموع می توان این غذا را مظهر تطبیق پذیری و انعطاف پذیری دانست و در واقع طبیعت سازگار آن است که آن را به یک غذای جهانی تبدیل کرده است و در فرهنگ های مختلف با نام های مختلف سرو می شود. به عنوان مثال، رشته فرنگی به عنوان pho در ویتنام، چاو چاو در نپال، seviyan در هند، و بسیاری از جایگزین ها و ترکیب های دیگر در سراسر جهان مصرف می شود.
در حالی که محبوبیت نودل به طور گسترده ای پذیرفته شده است، منشا این غذای خوشمزه همچنان موضوع بحث است. در تاریخ رشته فرنگی، مدعیان بسیاری از کشورهای مختلف خود را به عنوان خالق رشته معرفی می کنند. اما در این بین اختلاف اصلی بین ایتالیا و چین است. ایتالیایی ها ادعا می کنند که پیشگامان این غذای گیاهی هستند، در حالی که چینی ها معتقدند که آنها کسانی بودند که حس آشپزی را اختراع کردند.
تاریخچه و منشا رشته فرنگی.
برخی از مورخان بر این باورند که منشاء نودل خاورمیانه است و در اصل با آرد سمولینا درست می شد و قبل از پختن خشک می شد. برخی دیگر معتقدند زادگاه او جایی در آسیای مرکزی بوده است. بسیاری از چینی ها نیز معتقدند که این غذا برای اولین بار در چین ساخته شده و به لطف سفرهای مارکوپولو به غرب گسترش یافته است.
بسیاری از ایتالیایی‌ها نیز ادعا می‌کنند که ماکارونی را اختراع کرده‌اند و معتقدند که نودل مدت‌ها قبل از تولد مارکوپولو در ایتالیا بوده است.
برخی از مورخان مواد غذایی و باستان شناسان معتقدند که قابل قبول ترین ادعا این است که این غذای رشته مانند از خاور نزدیک (آسیای غربی، ترکیه و مصر) سرچشمه گرفته است، جایی که گندم دوروم برای اولین بار کشت شد و در طول زمان به شرق و غرب گسترش یافت. جاده ها تعریض شد.
در اوایل دهه 2000، یک کاسه نودل 4000 ساله در یک سایت باستان شناسی در شمال چین پیدا شد. کاسه واژگون شده دارای رشته فرنگی زرد ارزن کاملا سالم و دست نخورده بود. قبل از کشف رشته های دست نخورده، اولین ذکر رشته فرنگی در کتابی بود که حدود 2000 سال پیش در سلسله هان نوشته شد.
بدون در نظر گرفتن سوابق مکتوب فرهنگ های دیگر که تاریخ رشته فرنگی را ذکر کرده اند، تنها می توان گفت که رشته فرنگی حداقل 4000 سال است که در چین وجود داشته است، با این احتمال که قبل از آن در مناطق دیگر وجود داشته است.
سوال متداول: نودل از کجا می آید؟ ایتالیا یا چین!
هم ایتالیایی ها و هم چینی ها ادعا می کنند که نودل را اختراع کرده اند، اما نودل از کجا می آید؟
جن لین لیو، نویسنده کتاب The Noodle Road: From Beijing to Rome with Love، از پکن به رم سفر کرد تا ریشه و گسترش این غذای محبوب را پیدا کند و از شگفتی های خوشمزه بسیاری در طول مسیر لذت برد. و به گفته وی، قدیمی ترین ذکر تاریخی از این غذا در فرهنگ لغت قرن سوم پس از میلاد آمده است که می گوید رشته فرنگی از چین آمده است.
با این حال، اولین نودل های چینی ورمیشل نبودند، بلکه به قطعات کوچک تبدیل شدند، از خمیر نان به دست آمدند و در یک ووک پر از آب جوش ریختند. این نوع نودل به نام «میان پیان» هنوز در چین مصرف می شود.
برخی از جالب ترین تحقیقات نشان می دهد که این غذا در چین در واقع با سنت نان آغاز شد، چیزی که هنوز هم در شمال چین به طور گسترده خورده می شود.
یکی دیگر از اشاره‌های اولیه به رشته فرنگی از تلمود اورشلیم می‌آید که قدمت آن به قرن پنجم پس از میلاد برمی‌گردد و ایتریوم نامیده می‌شود، و چندین قرن بعد، سوری‌ها ماکارونی فیبری به نام ایتریوم را توصیف کردند که از سمولینا تهیه می‌شد و قبل از پختن خشک می‌شد.
البته بر خلاف سایر اختراعات مانند تلفن، با توجه به اینکه توسعه این غذا بر اساس نوآوری آشپزها بوده است، تعیین زمان و مکان دقیق رشته فرنگی بسیار دشوار است.
نودل هنری چیندر نودل چینی به عنوان یک غذای ثابت به بخش مهمی از رژیم غذایی مردم تبدیل شده است.
هنر آسیای شرقی
صرف نظر از اینکه نودل از شرق آسیا است یا نه، مهم این است که این منطقه توانسته است به منطقه ای تبدیل شود که نودل را نه تنها به بخشی مهم از رژیم غذایی، بلکه به یک بی نهایت همه کاره و سازگار تبدیل کرده است.
نودل در اوایل قرن نهم میلادی از چین به ژاپن و در اوایل قرن چهاردهم میلادی به فرهنگ غذایی کره‌ای راه یافت و می‌توان گفت که اسناد موجود از وجود این غذا در ایتالیا نیز به همین زمان بازمی‌گردد. زمان، علاوه بر رشته های تهیه شده از گندم یا ارزن، اکنون از برنج، گندم سیاه، ماش و ذرت نیز تهیه می شد.
در حال حاضر رشته فرنگی به صورت ضخیم و گرد، ضخیم و مسطح، نازک مستقیم یا نازک موج دار موجود است. اما شکل اولیه آن در چین به صورت تکه های کوچک خمیر نان بود که در آب جوش می ریختند.
امروزه، این شکل را می توان به صورت رشته های میانی پیان (رشته های مربع مسطح)، نودل دائو شائو (رشته های ضخیم تر که با چاقو بریده می شوند) و mao erdu mao er duo (به معنای “گوش گربه” در چینی) دیده می شود. رشته فرنگی دست ساز (میان) نوعی هنر است که ماه ها طول می کشد تا آماده شود.
اهمیت فرهنگی این رشته فرنگی جهانی
رشته فرنگی از آن دسته غذاهایی است که توانسته سفری طولانی را طی کند و در این سفر همه را مجذوب خود کند. اکنون در همه جای دنیا، مردم با رشته فرنگی به عنوان یک فست فود آشنا هستند، حتی اگر تاریخچه آن را ندانند.
اگرچه رشته فرنگی بخشی از زندگی روزمره در فرهنگ چینی است، اما زمانی که در رویدادهای مهم آماده می شود و خورده می شود، نقشی نمادین به عهده می گیرد.
در چین معمولاً در آغاز سال نو قمری و در روزهای تولد مصرف می شود. در واقع آنها نماد طول عمر و سلامتی خوب برای سال آینده هستند. اما در عین حال خرافاتی در رابطه با این غذا وجود دارد که می گوید: بریدن رشته به معنای کوتاه شدن عمر است.
اما نکته مهم در هنگام خوردن نودل طعم و بافت آن است. گفته می شود رشته های تهیه شده با گندم بهاره بافت بهتری دارند. نودل برنج باید نرم باشد. نه خیلی سخت و نه خیلی نرم. از طرف دیگر، سس رشته فرنگی باید تعادل خوبی در طعم داشته باشد.
بنابراین دفعه بعد که غذاهای نودل خود را می خورید، ارزش این را دارد که در نظر بگیرید و بدانید که رشته هایی که مصرف می کنید از هزاران سال تاریخ و تأثیرات فرهنگی می آیند.
بهترین نودل در کدام کشور تولید می شود؟
بر سر این موضوع بین ایتالیا و چین درگیری وجود دارد. اما یکی از جالب ترین نکات در تاریخ رشته فرنگی تنوع بسیار زیاد آنهاست.
در چین، سرآشپزهایی وجود دارند که بهترین نودل ها را به نام «لامیان» درست می کنند و آن ها را در سوپ یا سس تهیه شده با گوشت گاو پخته، فلفل، گشنیز و ضایعات گوشت مخلوط می کنند.
در این میان در ایتالیا مدلی از رشته فرنگی به نام اسفوگلی وجود دارد که ورقه های نازک رشته فرنگی و اسفناج ورقه ای نازک را مخلوط کرده و در نهایت با سس بولونیز و بشامل می پزند.
آیا همان داستان ماکارونی و رشته فرنگی است؟
اکثر مردم تاریخچه ماکارونی و رشته فرنگی را یکی می دانند، اما این دو با هم متفاوت هستند. انواع رشته فرنگی و ماکارونی عمدتاً بر اساس مواد تشکیل دهنده و نوع فرآوری آنها متمایز می شوند. رشته فرنگی معمولا با آرد گندم آسیاب شده درست می شود. در حالی که ماکارونی با سمولینا سفت درست می شود که از آرد معمولی درشت تر است. با این حال، این تفاوت همیشه آشکار نیست.
به عبارت دیگر می توان گفت همه رشته ها ماکارونی هستند اما همه رشته ها رشته نیستند. مثلا کوسکوس نوعی پاستا است اما ربطی به رشته فرنگی ندارد.
اسپاگتی ماکارونی است یا نودل؟
اسپاگتی (به ایتالیایی spaˈɡetti) یک ماکارونی بلند، نازک، جامد و استوانه ای شکل است که غذای اصلی و سنتی ایتالیایی به حساب می آید. مانند سایر پاستاهای ایتالیایی، اسپاگتی از گندم و آب آسیاب شده تهیه می شود و گاهی اوقات با ویتامین ها و مواد معدنی غنی می شود. اگرچه اسپاگتی ایتالیایی معمولا با بلغور گندم دوروم تهیه می شود.
آیا این غذا در آینده به غذای اصلی همه مردم دنیا تبدیل خواهد شد؟
پاستا به غذای اصلی بسیاری از آمریکایی ها و مردم در سراسر جهان تبدیل شده است، اما تهیه رشته فرنگی و پاستا در خانه هنوز نسبتاً نادر است. و احتمالاً با ادامه جنبش همه چیز را از ابتدا در آمریکا بسازید، می توان انتظار داشت که تهیه رشته فرنگی به روش سنتی، مانند تهیه و پخت نان، رایج شود و در نتیجه تبدیل به یک رستوران و رستوران فوری شود. .
اکنون در ژاپن نوعی نودل به نام رامن تهیه می کنند که نه تنها یک پدیده آشپزی بلکه یک شگفتی فرهنگی است. در ژاپن این غذا به عنوان فست فود به حساب می آید، به همین دلیل استندهای رامن در سراسر این کشور طبخ و مصرف می شود و مصرف گسترده رامن در بین ساکنان ژاپنی جالب و منحصر به فرد است.
رشته فرنگی رامن به یک غذای اصلی در ژاپن پس از جنگ تبدیل شده است، اگرچه رشته فرنگی در ژاپن اختراع نشده است، اما به بخشی حیاتی از هویت ملی این کشور و غذای مورد علاقه مردم ژاپن تبدیل شده است.
ارزش غذایی نودل.
هر 100 گرم نودل 138 کالری دارد. و چربی کل آن 2.1 گرم، چربی اشباع 0.4 گرم، کلسترول 29، سدیم 5، پتاسیم 38 میلی گرم، کل کربوهیدرات 25، فیبر 1.2، شکر 0.4 و پروتئین 4.5 گرم است.
این فست فود همچنین حاوی 1 درصد کلسیم، ویتامین D و کوبالامین (ویتامین B12) است. و آهن آن حدود هشت درصد، منیزیم 5 درصد و ویتامین B6 0.06 درصد است.
