به گزارش رکنا، بر اساس آخرین سرشماری مسکن و خانوار منتشر شده در سال 1394 بدون احتساب خانه های خالی و خانه های دوم و با احتساب حدود 22800000 واحد مسکونی و 18100000 خانه نسبت مسکن به خانه 1.6 بوده است. یعنی در سال 1394 تعداد خانه ها کمتر از تعداد خانوار بوده و در برخی واحدهای مسکونی بیش از یک خانوار سکونت داشته اند.
روح الله اکبری، دستیار ویژه وزیر راه و شهرسازی و وزیر کشور طرح ملی نهضت مسکن وی اخیرا گفت: متاسفانه نسبت مسکن به خانوار در کشور 1.11 است، این در شرایطی است که تنها 5 درصد اختلاف در این نسبت طبیعی است و این موضوع نباید سهمی بالاتر از 25 درصد در سبد خانوار را شامل شود. از محصولات
یعنی الان تعداد منازل مسکونی در کشور اعم از خانه های خالی، خانه دوم و ویلا از خانوارها بیشتر است اما متاسفانه هنوز به جایی نرسیده ایم که برای هر خانوار یک خانه داشته باشیم و این نشان می دهد که در حال حاضر برخی خانوارها بیش از دو یا سه خانه دارند و تعداد مستاجران نیز رو به افزایش است.
در همین رابطه گفتگوی رکنا با دکتر وحید شقاقی شهری، اقتصاددان را بخوانید:
50 درصد پایتخت نشینان مستاجر هستند/ همه خانوارهای کشور خانه ندارند
وحید شقاقی شهری با توجه به رابطه مسکن و خانه که از آن زمان وزارت راه و شهرسازی وی گفت: در حال حاضر جمعیت ایران حدود 85 میلیون نفر و حدود 26 میلیون خانوار در کشور وجود دارد و بیانیه وزارت راه و شهرسازی نیز حاکی از وجود حدود 28 میلیون نفری است. . منازل مسکونی در کشور و تعداد منازل بیش از.
وی با بیان اینکه اطلاعات دقیقی از تعداد منازل مسکونی در کشور ندارم، تاکید کرد: موضوع مهم این است که در تهران 50 درصد مستأجر هستند و این رقم در شهرهای متوسط بین 20 تا 30 درصد و کمتر است. در شهرها.کم . یعنی طبق اعلام وزارت راه و شهرسازی اگرچه تعداد خانه‌های کشور بیشتر از تعداد خانه‌ها است، اما گفته می‌شود برخی خانوارها دو یا سه خانه یا بیشتر دارند که این امر باعث شده که هر خانه ای در کشور یک خانه نداشته باشد.
وی در خصوص سهم مسکن در سبد خانوارهای کشور گفت: در حال حاضر نسبت مسکن در سبد خانوار شهرهای بزرگ بین 60 تا 70 درصد و به طور متوسط در کل اقتصاد ایران بین 30 تا 40 درصد است. در حالی که وزارت راه مدعی است این رقم نباید بیش از 25 درصد باشد، واقعیت اقتصاد کشور این است که در کلانشهری مانند تهران نسبت مسکن در سبد خانوار از 60 تا 70 درصد فراتر می رود.
در سبد خانوار فقط مسکن و غذا وجود دارد.
این کارشناس اقتصادی افزود: مسکن یک کالای سرمایه ای است. به دلیل تورم، قیمت مسکن و زمین به طور مداوم افزایش یافته است. بنابراین، از آنجایی که مسکن قیمت پایه بالاتری دارد و اگر یک خانه 50 متری در تهران حداقل 2 میلیارد تومان قیمت داشته باشد، به دلیل تورم 40 درصدی، قیمت ها به یکباره در یک سال افزایش می یابد و حدود 800 میلیون تومان به قیمت آن اضافه می شود. قیمت در سال خواهد بود بنابراین این مشکل تامین مسکن دهک های متوسط و پایین را با مشکل مواجه می کند و این فاصله افزایش می یابد و قیمت تمام شده مسکن در حوزه مسکن به طور مستمر افزایش می یابد.
وی گفت: اگر 15 سال پیش نسبت مسکن در سبد خانوار تهران کمتر از 30 درصد بود، متاسفانه اکنون از 60 تا 70 درصد فراتر رفته است. این مشکل باعث شده تا خانوارها بسیاری از هزینه های ضروری زندگی خود مانند بهداشت، بهداشت، سفر و تحصیل را حذف کنند. در حال حاضر تنها مسکن و غذا در سبد خانواده وجود دارد و اکثر کالاهای ضروری از سبد خانواده حذف شده است.
دندانپزشکی هم اقساطی شده است.
شقاقی شهری تاکید کرد: وضعیت به قدری بد شده که حتی دندانپزشکی در تهران به اقساطی تبدیل شده و در برخی میادین تهران نوشته شده است دندانپزشکی اقساطی که نشان می دهد مردم توان پرداخت هزینه ها را ندارند. وقتی 70 درصد از هزینه های معیشتی مردم به اجاره مسکن اختصاص می یابد و با 30 درصد باقی مانده به سختی حداقل کالری برای تغذیه خود را تامین می کنند و بقیه هزینه های لازم در زمینه بهداشت، بهداشت، تحصیل و مسافرت را کنار می گذارند. که در اقتصاد کشور وجود دارد، بدتر می شود.
وی در خصوص خانوارهایی که بیش از یک خانه دارند، گفت: مشکل این است که از وسعت سرزمینی به اندازه کافی استفاده نشده و تمرکز جمعیت در برخی مناطق کشور افزایش یافته است. در منطقه بسیار کوچکی مثل تهران 10 میلیون نفر یعنی بیش از 3 میلیون خانه وجود دارد. این در حالی است که برخی از مناطق این قلمرو به دلیل عدم توسعه متوازن خالی از سکنه شده است. این موضوع مربوط به سیاست های غلط دولت در زمینه عمران و آبادانی خاک کشور بوده است و به جایی رسیده ایم که این میزان انباشت در نقطه بسیار کوچکی وجود دارد. بنابراین اگر برخی از خانوارها خانه های متعددی در اختیار دارند و به دلیل حق مالکیت نمی توان آنها را قهری از خرید آنها منع کرد و این ربطی به وضعیت فعلی ندارد، زیرا مسکن یک کالای سرمایه ای است و برخی نیز طلا، بیت کوین و … خریده اند. ماشین برای سرمایه گذاری، و برخی خانه خریده اند.
دولت سیزدهم کمتر از یک میلیون خانه را در بهترین شرایط تحویل خواهد داد
این کارشناس اقتصادی در پاسخ به این سوال که نتیجه دولت ابراهیم رئیسی و وزارت راه و شهرسازی در حوزه مسکن چیست؟ وی گفت: دولت سیزدهم در مقایسه با دولت قبل طبق قولی که داده بود تلاش کرد کاری انجام دهد. چرا که دولت قبل در خصوص مسکن برنامه ای نداشت و مسکن اجتماعی نه تنها اجرا نشد، بلکه حتی روی کاغذ هم نبود.
رئیسی در مورد مسکن قول هایی داد و با تغییراتی از رویکرد محمود احمدی نژاد در مسکن مهر پیروی کرد اما در دو موضوع زمین و تامین مالی با مشکل مواجه شد. دولت سیزدهم فکر می کرد به راحتی می تواند زمین های دولتی را در اختیار سازندگان قرار دهد. از سوی دیگر مشکل تامین مالی وجود دارد، زیرا اکنون بانک ها به شدت ناراضی هستند و تمایلی به همکاری با دولت ندارند و اگر همکاری شود، اجبار می شود. از این رو ایده دولت سیزدهم در خصوص مسکن به تعویق افتاد و آن طور که شنیده ایم چندین ماه است که روند ساخت پروژه ها شتاب گرفته است.
وی در پایان با بیان اینکه به دلیل ضعف فناوری ساخت مسکن، تولید و عرضه مسکن در کشور زمان زیادی می برد، گفت: به همین دلیل بحث ورود چین برای ساخت مسکن در کشور مطرح شد. . تکنولوژی و بهره وری مسکن در ایران پایین است. اگر ساخت یک مجتمع در ایران یک سال و نیم طول بکشد، در کشورهای پیشرفته می توان آن را در دو یا سه ماه ساخت. حدود یک سال از عمر دولت سیزدهم باقی مانده است و اگر دولت تمام تلاش خود را برای تحقق وعده ساخت 4 میلیون مسکن انجام دهد، در نهایت می تواند کمتر از یک میلیون مسکن تولید و عرضه کند. دولت سیزدهم اگرچه ایده‌هایی داشت، اما ایده‌های آن در عمل و اجرای آنها دور از واقعیت بود.
