آنچه مشخص است این است که آنها از ساعت 5:45 تا 9:30 با رویاهای خود سوختند. بر اساس آمارها تنها 40 نفر در کمپ “گام اول رهایی” در جاده کومله لنگرود بستری شده اند که این آمار با تعداد کشته ها و مجروحان همخوانی ندارد. اکنون در آخرین لحظات بعدازظهر 21 آبان هستیم که این گزارش در حال تکمیل است تا کنون 32 نفر دچار سوختگی شده اند که شناسایی آنها جز تکه های استخوان باقی مانده که باید تحویل داده شوند امکان پذیر نیست. بر فراز. برای آزمایش DNA هفده نفر مجروح شدند که یکی از آنها نجات یافت و بقیه درصد سوختگی بالایی داشتند. «دنیای اقتصاد» با یکی از والدین لنگرودی که می خواست پسرش را در این رشته ثبت نام کند گفت و گو کرد. او می گوید: «من به کمپ های زیادی رفتم، بیشتر آنها خانه های اجاره ای قدیمی بودند. سقف آنها چوبی و غیر استاندارد بود. روزی که به این کمپ رسیدم را هرگز فراموش نمی کنم. ما که در این اردو بودیم شرایط خوبی نداشتیم و حتی می گفتند غذای کافی به ما نمی دهند. بعد منصرف شدم. امروز که این اتفاق افتاد، تمام بدنم لرزید، یعنی همه آن مردم خاکستر شدند؟»
بخاری متهم ردیف اول
از همان ساعات اولیه انتشار خبر آتش سوزی، محسنی آزهی رئیس قوه قضائیه دستور پیگیری فوری را صادر کرد و رئیس دیوان عالی گیلان مجبور به رسیدگی به این پرونده شد. نه تنها احمد وحیدی رئیس قوه قضائیه، بلکه وزیر کشور نیز که همراه هیئت دولت در کردستان بود در تماس تلفنی با استاندار گیلان از جزییات این حادثه مطلع شد و دستور فوری دریافت کرد. کمک. به مصدومان، بررسی علت حادثه و برخورد قاطع و قانونی، علت یا علل این حادثه را جویا شود. وی سرانجام در ساعات پایانی روز حادثه برای پیگیری بیشتر وارد گیلان شد. علی محمد قادری رئیس بهزیستی کشور از دستور فوری برای بررسی علت آتش سوزی کمپ ترک اعتیاد خبر داد و تیم تحقیقاتی را به محل حادثه اعزام کرد. با دستور رئیس سازمان بهزیستی کشور، گروهی متشکل از معاونت سلامت اجتماعی سازمان، مدیر دفتر بازرسی و مدیریت عملکرد و مدیر کل حراست سازمان بهزیستی به گیلان اعزام شدند. بررسی و گزارش ابعاد مختلف این حادثه. جعفر میعادفر رئیس اورژانس کشور از آماده باش بیمارستان های اطراف خبر داد.
پس از این پیگیری ها و دستورات بود که صادق نیارکی رئیس دیوان عالی گیلان از دستگیری و بازداشت رئیس مرکز ترک اعتیاد منطقه کلیدبر شهرستان لنگرود خبر داد و برای بررسی موضوع کار کارشناسی انجام شد. علت این حادثه دلخراش در شهرستان لنگرود. اما پیگیری شاهدان این رویداد تا کنون نشان داده است که آتش اجاق گاز بر روی پرده ها تاثیر گذاشته و گسترش یافته و از شب گذشته فرد مربوطه کلید را گرفته و کسی نبوده که بتواند درها را باز کند. اضطراری همه مردم در اردوگاه حبس شدند و در آتش سوختند.
اگرچه مسئولان در همان ساعات اولیه این حادثه واکنش نشان دادند، اما این سوال مطرح است که چرا باید چنین کمپ های غیرمعمولی زیر نظر معاونت های اجتماعی فعالیت کنند؟ و قانون شکنی در رابطه با معتادانی که سیگار را ترک می کنند تا کی باید ادامه داشته باشد؟ محمدرضا جلالی، درمانگر اعتیاد به «دنیای اقتصاد» توضیح می دهد که هر چند سال یک بار شاهد این اتفاقات هستیم. بسیاری از این رشته ها استانداردهای لازم را ندارند. اکنون در بسیاری از کشورهای دنیا روش های مختلفی به جای کمپ در نظر گرفته شده است و باید بتوانیم 80 درصد معتادان را به صورت سرپایی درمان کنیم. متاسفانه بسیاری از این اردوها موفق نبوده اند.
وضعیت خطر در کمپ های ترک اعتیاد
آتش سوزی کمپ ترک اعتیاد لنگرود بار دیگر همه مسئولان را یادآور شد؛ وضعیت کمپ های ترک اعتیاد چقدر نگران کننده است و هر بار حادثه ای دلخراش ما را به دنیای ناامن آنها می برد و هیچ اقدام جدی برای پایان دادن به این وضعیت انجام نمی شود. عباس دیلمی زاده، مدیرعامل انجمن تولد دوباره به «دنیای اقتصاد» می گوید: به نظر من مشکل از اقتصاد شروع می شود، به طور معمول این کمپ ها هزینه های نگهداری و درمان کم و حدود دو میلیون تومان هزینه می کنند، فکر کنید اگر حدوداً بود. 40 نفر آنجا ماهی 80 میلیون تومان می شود، با این رقم چگونه می توان استانداردهای لازم را رعایت کرد و از طرفی خدمات رسانی و اقدامات درمانی انجام داد؟
در عین حال می دانیم کسانی که این کمپ ها را اداره می کنند فقط برای رضای خدا نیستند و باید علاوه بر پرداخت مالیات و پول پرسنل درآمد داشته باشند.» این وضعیت را تحلیل کنید: «این واقعیتی است که ما با آن روبرو هستیم. یک سیستم دولتی که یک برنامه کم هزینه برای درمان اعتیاد و ترک ارائه می دهد با این حوادث روبرو می شود. این وضعیت یکی از مظاهر این نظام است. مشکلی که سیستم از لحاظ سیاست گذاری دارد به دلیل طبقه ای است که امکانات ندارد و هر لحظه سقف چوبی آن آتش گرفته و کل ساختمان فرو می ریزد. البته وضعیت همین است. ما پولی نداریم که یک مدرسه امن راه اندازی کنیم، ناگفته نماند هیچکس در این جامعه به فکر معتادان نیست. این ارتباط مستقیم با اقتصاد دارد.
آیا زمان تغییر نرسیده است؟
دیلمی زاده در حالی که منتظر روشن شدن همه ابعاد این حادثه هستیم، می گوید: «وقتی این همه مردم در یک محیط بسته با درهای بسته خفه می شوند، به ما هشدار داده می شود که باید یک بار دیگر به اصل ایجاد این کمپ ها بازگردیم. و این درخواست را داشته باشید که درهای این مراکز باز شود، این واقعیتی است که برای بسیاری از مردم در آلونک حبس می شود، مردم باید با میل خود به این کمپ ها بیایند تا ما نداشته باشیم. برای بستن درها به روی آنها “از سوی دیگر، بودجه اختصاص یافته به درمان اعتیاد بسیار ناچیز است.”
بر اساس تبصره 2 ماده 15 مبارزه با مواد مخدر: «اعتیاد جرم است اما همه معتادان می توانند به مراکز مجازی که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مشخص می کند مراجعه و نسبت به درمان و بازپروری خود اقدام کنند. نظر یک این ماده؛ معتادان مذکور در مدت درمان و بازپروری از تعقیب کیفری برای جرم اعتیاد معاف هستند و در تبصره دوم نیز آمده است: «هزینه‌های تشخیص، درمان، مواد مخدر و بازپروری توسط معتاد پرداخت می‌شود. واحدهای مربوطه طبق نرخ مصوب و هزینه های مربوط به معتادان بی بضاعت همه ساله توسط دولت تامین می شود.
دیلمی زاده درباره این قانون توضیح می دهد: «حالا باید پرسید بودجه درمان اعتیاد چقدر است؟ آیا فقرا در حال حاضر از درمان رایگان با استانداردهای لازم بهره مند می شوند؟ به نظر من این ارقام آنقدر ناچیز است که نمی توانند داشته باشند. ظرفیت درمان معتادان و در حال حاضر 90 درصد بار درمان اعتیاد بر دوش بخش خصوصی و غیردولتی است، البته این داستان مربوط به امسال و پارسال نیست، ما با چنین بحرانی مواجه بوده ایم.
سوالی که برای مدیرعامل «تولد دوباره» مطرح می شود این است: «آیا زمان تغییر فرا رسیده است؟» یا باید همچنان شاهد چنین حوادث و فجایع باشیم؟ پیشنهاد من به رئیس قوه قضائیه و دادستان این است که به عنوان دادستان برای اجرای این قانون عمل کنند و بپرسند چرا تبصره 2 ماده 15 قانون مبارزه با مواد مخدر تاکنون اجرا نشده است؟ این قانون سال هاست که تصویب شده است. این قانون چقدر اجرا شده و آیا به ستاد مبارزه با مواد مخدر و اعضای آن فضای کافی داده شده است؟ ما شاهد چنین اتفاقاتی نبودیم.»
