اختلالات روانی مختلفی وجود دارد و بسیاری از افراد ممکن است یک یا دو مورد از آنها را داشته باشند. با این حال وجود اختلالات روانی در افراد مشهور بیشتر جلب توجه می کند. اینکه چقدر بزرگان آثار و آثار بزرگی را با داشتن یک یا چند اختلال روانی یا مشکل از خود به جای گذاشته اند، جذابیت این پرونده را دو چندان می کند. در این مقاله به بررسی 15 شخصیت برجسته تاریخی و معاصر می پردازیم که با ذهن نابغه یا دیوانه خود دست و پنجه نرم کردند.
چرا اختلالات روانی در نوابغ بیشتر است؟
ارسطو ضرب المثل معروفی دارد که می گوید: «نبوغ و جنون با هم پیوند دارند». با نگاهی به زندگی مشاهیر از جمله نویسندگان، شاعران، نقاشان و افراد تاثیرگذار تاریخ تا حدودی می توان به صحت این گفته پی برد، اما آیا علم نیز این سوال را تایید می کند؟
در سال 2009، محققان مجارستانی نتایج تحقیقات روی ژنی به نام «نوروگولین-1» را منتشر کردند. این ژن کمتر مطالعه شده با بیماری های روانی مانند اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی مرتبط است. در عین حال این ژن در افرادی که خلاقیت ذاتی بیشتری دارند نیز دیده می شود. این ژن باعث رشد مغز و ساختار اعصاب می شود به گونه ای که خلاقیت فرد را افزایش می دهد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که آنچه ارسطو هزاران سال پیش بر اساس درک شهودی خود گفته است، مبنای علمی دارد.
احتمالاً ما نیز متوجه شده ایم که هنرمندان و نابغه ها بیش از دیگران درگیر مشکلات روحی و روانی می شوند و مثلاً دست به خودکشی می زنند. در طی یک مطالعه در سال 2014، محققان سوئدی دریافتند افرادی که در زمینه‌هایی مانند عکاسی، نویسندگی، رقص و دیگر حرفه‌های خلاقانه کار می‌کنند، بیشتر از شرایط و بیماری‌هایی مانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و اوتیسم رنج می‌برند.
در زیر به معرفی چند شخصیت برجسته می پردازیم و می بینیم که این افراد از چه اختلالات روانی رنج می بردند.
1. ارنست همینگوی
بسیاری از زندگی نامه نویسان و حتی برخی از مدارک پزشکی به جای مانده می گویند که نویسنده مشهور «پیرمرد و دریا» سال ها از افسردگی مزمن رنج می برد. علاوه بر این، نشانه هایی از اختلال دوقطبی، شخصیت مرزی و برخی ویژگی های شخصیتی خودشیفته نیز در او دیده می شود.
همینگوی در سال های جنگ به شدت مشروب می نوشید و دچار آسیب های مغزی شد. او در طول زندگی خود دوره های طولانی افسردگی را پشت سر گذاشت تا اینکه در سال 1961 در سن 61 سالگی خودکشی کرد.
2. اسحاق نیوتن
اگرچه تشخیص دقیق مشکلات روانی مردی که در اوایل قرن هجدهم درگذشت دشوار است، بسیاری از زندگی نامه نویسان معتقدند که این نابغه فیزیک از اختلال شخصیت دوقطبی رنج می برد.
کسانی که این دیدگاه را دارند به مواردی از شیدایی خشمگین اشاره می کنند. به عنوان مثال، نیوتن یک بار تهدید کرد که خانه والدینش را به آتش خواهد کشید.
3. ویرجینیا وولف
مشکلات روانی نویسنده مشهور انگلیسی ویرجینیا وولف با دقت در کتاب های زندگینامه و حتی در مجله آمریکایی روانشناسی ثبت شده است. وولف از افسردگی شدید همراه با اختلال دوقطبی رنج می برد و تغییرات خلقی شدید از افسردگی تا شیدایی شدید همراه با روان پریشی را تجربه می کرد. همه اینها باعث شده بود که او مدتی را در یک آسایشگاه بگذراند.
4. لئو تولستوی
محققان در زمینه روانشناسی در مجله بین المللی روانکاوی این نظریه را مطرح کرده اند که نویسنده مشهور روسی از افسردگی بالینی رنج می برد. پس از نوشتن رمان «جنگ و صلح» به شدت افسرده و مالیخولیا بود که تقریباً از زندگی قطع شد. پس از نوشتن آنا کارنینا، حرفه او به جایی رسید که می خواست از تمایلات جنسی، نویسندگی و دارایی خود دست بکشد.
5. آبراهام لینکلن
شانزدهمین رئیس جمهور ایالات متحده، مردی که برده داری را لغو کرد، از افسردگی بالینی نیز رنج می برد. این مشکل او را از دوران جوانی اش که وکیل جوانی در ایلینویز شیکاگو بود گرفتار کرده بود. ویلیام هندرسون، همکار او در شرکت حقوقی، یک بار گفت که او نیز از مالیخولیا رنج می برد.
6. نیکولا تسلا
بر اساس تحقیقات بنیاد بین المللی اختلال وسواس فکری (OCD) و نشنال جئوگرافیک، این مخترع صربستانی از این اختلال رنج برده است. نشانه های رفتاری این نابغه تا چه حد درگیر اختلال OCD بوده است. به عنوان مثال، او از 18 دستمال مختلف برای جلا دادن ظروف خود استفاده کرد. شیفتگی عجیب او به عدد 3 و نفرت از اجسام گرد و جواهرات از دیگر نشانه هایی است که در طول زندگی او مشاهده شده است.
7. ونسان ون گوگ
در مجله آمریکایی روانکاوی گزارشی از بیماری احتمالی این نقاش مشهور هلندی منتشر شده است. در این گزارش به شخصیت خاص و وضعیت روحی ناپایدار وی به ویژه در 2 سال آخر عمر اشاره شده است. ون گوگ در 37 سالگی خودکشی کرد. حدود 150 روانشناس در مورد بیماری های روانی احتمالی او گمانه زنی کرده اند. این حدس ها شامل طیف گسترده ای از اختلالات روانی مانند افسردگی، اختلال دوقطبی، صرع و اسکیزوفرنی است. با این حال، در هیچ یک از این تشخیص ها قطعیت وجود ندارد.
8. آدولف هیتلر
شاید هیتلر بیش از هر شخصیت تاریخی دیگری از نظر اختلالات و بیماری های روانی مورد مطالعه قرار گرفته باشد. با وجود گستردگی این بررسی ها، هیچ تشخیص قطعی در مورد اینکه او از چه اختلالی رنج می برد، وجود ندارد. ده‌ها روانشناس و زندگی‌نامه‌نویس که هیتلر را شخصاً می‌شناختند یا متعاقباً او را مورد مطالعه قرار دادند، طیفی از اختلالات روانی را به او نسبت داده‌اند، از اسکیزوفرنی تا اختلال شخصیت خودشیفته و اختلال شخصیت ضد اجتماعی.
9. ولادیمیر پوتین
نه تنها شخصیت های تاریخی و گذشته زیر ذره بین قرار دارند. افراد برجسته معاصر نیز ممکن است کنجکاوی رسانه ها یا محققان را برانگیزند. در سال 2015، بسیاری از خبرگزاری های مهم گزارش طبقه بندی شده ای از وزارت دفاع ایالات متحده به دست آوردند که ارزیابی روانی پوتین بود. در این گزارش به احتمال ابتلای پوتین به اوتیسم و سندرم آسپرگر اشاره شده است. گروهی از پزشکان رفتار و الگوی حرکتی پوتین را در انظار عمومی تجزیه و تحلیل کردند و به این نتیجه رسیدند که رشد عصبی او به دلیل آسیبی که در کودکی متحمل شده بود، مختل شده است. بنابراین او دارای نوعی ناهنجاری عصبی است.
10 ولفگانگ آمادئوس موتزارت
موتزارت برخی از پیچیده ترین و خوش آهنگ ترین آثار موسیقی کلاسیک جهان را ساخت. با این حال، ممکن است بسیاری از شما تعجب کنید که نوشته‌ها، نامه‌ها و برخی آثار غیررسمی او مملو از اشاره مستقیم و غیرمستقیم به نجاست و چیزهای تهوع‌آور است.
برخی از نشریات پزشکی از این مشکل و تیک های عصبی او به این نتیجه رسیده اند که موتزارت از سندرم تورت رنج می برد.
11 ژوزف استالین
اگرچه استالین، مانند دیگر رهبران دیکتاتوری در سراسر جهان، مشکوک به داشتن اختلال شخصیت خودشیفته است، این تشخیصی نیست که بسیاری از محققان معتقدند.
بلکه مورخان و پژوهشگران تاریخ پزشکی معتقدند که او دارای اختلال شخصیت پارانوئید بود. آنها ریشه این اختلال را رفتار بد پدر الکلی او در کودکی می دانند. این تشخیص با رفتار استالین در طول دوره طولانی حکومت او و برکناری همه کسانی که مشکوک به مخالفت با او بودند مطابقت دارد.
12 چارلز داروین
بسیاری از دوستداران علم داستان سفر داروین به جزایر گالاپاگوس و جاهای دیگر را که منجر به شکل‌گیری نظریه تکامل شد، می‌دانند، اما چیزی که ممکن است بسیاری ندانند این است که داروین پس از بازگشت از سفر اکتشافی خود، به ندرت خانه را ترک کرد تا اینکه پایان. از زندگی آنها به گفته انجمن پزشکی آمریکا، دلیل این امر گوشه گیری و اختلال هراس او بوده است. نویسندگان این پست بر این باورند که اگر این اختلالات نبودند، شاید وقت کافی را نداشتید تا توجه و تمرکز خود را به شواهد جمع آوری شده اختصاص دهید و نظریه خود را بسازید.
13 وینستون چرچیل
نخست وزیر معروف بریتانیا در دوران جنگ جهانی دوم یکی دیگر از رهبران برجسته سیاسی تاریخ است که از اختلالات روانی رنج می برد. چرچیل حملات افسردگی خود را با یک سگ سیاه مقایسه کرد، اما روانشناس او، لرد موران، او را به اختلال دوقطبی تشخیص داد.
14 میکل آنژ
مجسمه ساز معروف رنسانس نیز از اختلالات روانی مصون نبود. بر اساس توصیفات باقی مانده از رفتار او، مانند علایق محدود، عدم ارتباط و روابط اجتماعی و مشکلات مدیریت امور زندگی، به نظر می رسد که او از اختلالاتی مانند اوتیسم و اختلال وسواس فکری-اجباری رنج می برد.
15. ادوارد مونک
شاید با نگاهی به اثر «جیغ» این نقاش بلژیکی بتوان به وجود مشکل روانی در او پی برد، اما شواهد بالینی از اضطراب و توهم مزمن او نیز وجود دارد. مونک با دانستن اینکه وضعیت روحی او تغییر کرده است، نوشت: “وضعیت من مرا به مرز جنون رسانده است.” بنابراین او به مدت 8 ماه در بیمارستان روانی بستری شد. جایی که او نیز به عنوان درمان شوک الکتریکی دریافت کرد.
تو بگو
نظر شما در مورد جنیوس دیوانه چیست؟ آیا قبول دارید که ردی از جنون را می توان در نوابغ یافت؟ چه افرادی را می توانید به این لیست اضافه کنید؟
اصول و روش های کاربردی برای یادگیری سریع و پایدار هر زبان جدید
