یک رکورد قدیمی راز بزرگی را فاش کرد

غزل زیاریبر اساس مطالعه ای که در مجله Astronomische Nachrichten منتشر شده، یک اثر باستانی در ایتالیا کشف شده است که در واقع یک دیسک سنگی حکاکی شده است و این دیسک ممکن است یک راز قدیمی را فاش کند. محققان معتقدند این حکاکی ها در واقع نقشه ای از آسمان شب هستند.

در طول این مطالعه، محققان چندین حکاکی روی دیسک شناسایی کردند که می‌گویند دقیقاً با مکان گروه‌هایی از ستارگان قابل مشاهده در آسمان شب مطابقت دارد.. بدین ترتیب اگر این سنگ «آیین» قدیمی ترین نقشه آسمان نباشد، مطمئناً یکی از قدیمی ترین نقشه های آسمانی است که تا به امروز کشف شده است و در هر صورت برای شناخت ماهیت این آلبوم به تحقیقات بیشتری نیاز است.

بیشتر بخوانید:

این سنگ به اندازه یک لاستیک خودرو در محل تپه ای باستانی در روپین پیکولو، شمال شرقی ایتالیا پیدا شد. این سبک از سکونتگاه های تاریخی معمولا دارای دیوارهای سنگی عظیمی است که برای محافظت از قلعه ها ساخته شده اند. این بنا در حال حاضر به نام Castellieri شناخته می شود.

اندازه ها چه می گویند؟

به گفته کارشناسان، قلعه Castilleri در Rupinpiccolo بین سال های 1800 تا 1650 قبل از میلاد تا 400 قبل از میلاد به عنوان یک قلعه مستحکم مورد استفاده قرار می گرفته است، اما مشخص نیست این سنگ چقدر قدمت دارد و به احتمال زیاد بخشی از این دوره تاریخی است که قدمت آن به آن بازمی گردد. حداقل 2400 سال

به گفته کارشناسان این دیسک سنگ دارای نشانه هایی است که به وضوح توسط دست انسان ایجاد می شود و این نشانه ها به صورت تصادفی ایجاد نمی شوند.. این نشانه‌ها به‌طور نامنظم در سطح دیسک توزیع شده‌اند، اما همه آنها جهت‌گیری مشترکی دارند که نشان می‌دهد توسط یک فرد با استفاده از نوعی قلم دوخت اولیه حک شده‌اند.

محققان در مجموع 29 علامت را روی این سنگ مشاهده کردند که 24 علامت در یک طرف سنگ و 5 علامت دیگر در طرف دیگر سنگ قرار دارد. جالب است که دانشمندان با استفاده از نرم‌افزار این نشانه‌ها را ترسیم کردند و بر اساس نحوه ظهور ستارگان در آسمان در دوره‌ای که قلعه روپین پیکولو مورد استفاده قرار می‌گرفت، آنها را به گروه‌های خاصی از ستارگان در صورت‌های فلکی عقرب، شکارچی و کاسیوپیا اختصاص دادند. پروین اومد تو گروه.

محققان به این نتیجه رسیدند که با توجه به دقتی که با توزیع ستارگان مذکور مطابقت دارد، بعید است که این علائم به صورت تصادفی روی این سنگ کشیده شده باشد.

نشانه ای که قابل شناسایی نیست.

جالب اینجاست که یکی از این علائم حک شده بر روی این سنگ در قسمت شمالی صورت فلکی شکارچی ابهامات گسترده ای ایجاد کرده است. زیرا دانشمندان نتوانستند آن را در آسمان شب فعلی تشخیص دهند.

این علامت غیرقابل شناسایی مشابه علائم دیگر است و به طور طبیعی برای هدفی خاص و عمدی ترسیم شده است. محققان برای توضیح بیشتر در این مورد اشاره کردند که این علامت ممکن است نشان دهنده ستاره ای در صورت فلکی شکارچی باشد که در زمان تراشیده شدن سنگ در فضا وجود داشت، اما بعداً تبدیل به ابرنواختر شد. (انفجارهای فاجعه باری که هنگام مرگ ستاره های عظیم رخ می دهد) یا شاید نشانه ای از یک ابرنواختر شکست خورده باشد.

یک ابرنواختر شکست خورده به این معنی است که یک ستاره به طور ناگهانی درخشان می شود، مانند مراحل اولیه یک ابرنواختر. اما همه چیز طبق معمول پیش نمی رود. اعتقاد بر این است که سیاهچاله ها بقایای ابرنواخترهای شکست خورده هستند.

اگر علامت روی این سنگ یک ابرنواختر شکست خورده باشد، سیاهچاله باقی مانده در حال حاضر قابل مشاهده نخواهد بود. اما از طریق مشاهدات نجومی مدرن قابل شناسایی است.

نویسندگان این مطالعه نوشتند: “ابرنواخترهای شکست خورده واقعا جالب هستند.” زیرا یکی از تکنیک های جستجوی آن دقیقاً جستجوی ستارگان گمشده در آسمان کنونی با استفاده از تصاویر قدیمی است. این امکان راه را برای تأیید تفاسیر پیشنهادی فراهم می کند.

اکنون محققان به دنبال انجام مطالعات بیشتر برای ارزیابی تفسیر پیشنهادی و تعیین معنای علائم روی این سنگ هستند. نویسندگان این مقاله بیان می کنند: ما این تعبیر را یک پیشنهاد می دانیم و از افرادی که وقف مطالعات و تحقیق در مورد تمدن کاستیل هستند می خواهیم از تفسیرهای خیالی پرهیز کنند، کشف بقایای یک ابرنواختر شکست خورده در موقعیت علامت ناشناخته شمال ستاره آبل مشتری (آلفا شکارچی) در قرص سنگی، تحقیقات و تحقیقات ما را نشان خواهد داد.

یکی از قدیمی ترین تصاویر از آسمان.

اگرچه زمان دقیق ایجاد این قرص سنگی هنوز مشخص نیست، اما با توجه به اینکه حداقل 2400 سال قدمت دارد، ممکن است این سنگ یکی از قدیمی ترین نقشه های آسمان باشد که تا به امروز کشف شده است.

اولین زمان ممکن حکاکی این سنگ به 1800 سال قبل از میلاد برمی گردد، اما حتی اگر آخرین تاریخ این کنده کاری را در نظر بگیریم، به 400 سال قبل از میلاد برمی گردد و نمایش آسمان بر روی این سنگ با سنگ های دیگر بسیار متفاوت است. مشابه ها یافته ها پیر است.

قدیمی ترین تصویر شناخته شده از آسمان احتمالا دیسک نبرا است. یک شیء برنزی باستانی که در آلمان یافت شده و مربوط به حدود 1600 سال قبل از میلاد است. اما برخی از محققان بر این باورند که این دیسک بیشتر یک نمایش نمادین است تا یک نقشه نجومی دقیق. نقشه های دقیق آسمان اولین بار در قرن اول قبل از میلاد ارائه شد. C. و حداقل چندین قرن پس از زمان تقریبی خلقت روپین پیکولو.

از سوی دیگر، اطلاعات کمی در مورد جمعیتی که در آن دوره در منطقه روپین پیکولو زندگی می کردند، وجود دارد. اما محققان بر این باورند که این دیسک ممکن است به این افراد کمک کرده باشد تا فصول در حال تغییر را دنبال کنند و از آن برای تعیین زمان مناسب برای انجام فعالیت‌های کشاورزی استفاده کنند.

بیشتر بخوانید:

بیشتر بخوانید:

آبنما: هفته خبری

۵۸۵۸