گروه سیاسی خبرگزاری تسنیممحمدعلی صفلی: آیت الله سید محمود علایی طالقانی مانند نام خود در تاریخ انقلاب از جایگاه بالایی برخوردار بود. او دوره های حساس تاریخ معاصر ایران را پشت سر گذاشت. از کودتای رضاخانی در سال 1299 تا تجربه شکست ملی شدن نفت و همراهی با نهضت امام خمینی (ره) برای تحقق انقلاب اسلامی; حضور وی در عرصه های سیاسی و فعالیت های مذهبی و مذهبی و مسئولیت های پس از پیروزی انقلاب از جمله ریاست شورای انقلاب، عضویت در مجلس خبرگان قانون اساسی و برپایی نماز جمعه تهران و… ، امام خمینی (ره) را به گریه انداخت تا بگوید: «وفاتش نابهنگام و عمرش مبارک».
این مرگ زودرس باعث بحث و جدل در مورد شخصیت فکری و سیاسی آن مرحوم شد. یکی از جنبه های آیت الله طالقانی تفسیر قرآن بود و عجیب است که نام و شخصیت ایشان در بین همه شخصیت های مبارز نهضت اسلامی بیشترین تفسیر را داشته است. در سال‌های پس از مرگ وی، گروه مجاهدین همچنان از نام و یاد او سوء استفاده می‌کنند و طالقانی را «پدر» خطاب می‌کنند. نهضت آزادی و جبهه ملی به دلیل روابطی که قبل از انقلاب با آیت الله داشتند، تفسیری لیبرال از آیت الله دارند. اصلاح طلبانی که در نیمه دوم دهه هفتاد به قدرت رسیدند سعی کردند راه طالقانی را به خود نشان دهند! ضدانقلاب هم سعی می کنند بگویند اگر زنده می ماند شاید از اول با انقلاب زاویه پیدا می کرد و کارش به درگیری منجر می شد.
در مبارزه بیش از دو دهه ای برای نام «آیت الله طالقانی» شخصیت واقعی ایشان در هاله ای از غبار پوشانده شد و هر جریانی با نزدیک شدن به آن مرحوم سعی در کسب محبوبیت و اعتبار داشت.
سکوت عجیبی بین خانواده و فرزندان آیت الله طالقانی حاکم شد. در این میان برجسته ترین مرحوم اعظم طالقانی بود که گاه با فعالیت های سیاسی و روزنامه نگاری از پدرش صحبت می کرد. اعظم طالقانی البته شخصیت مستقلی داشت که به واسطه فعالیت های سیاسی و سابقه تبلیغاتی و نمایندگی در مجلس اول و شخصیت معترض سال های اخیر به آن دست یافته بود. آن مرحوم گهگاه در مجله «پیام حجار» از پدرش می نوشت، تعبیری که البته به دلیل وابستگی سیاسی به اصلاح طلبان به تعبیر او نزدیکتر بود.
در بحبوحه این جنگ روایت ها، مهدی طالقانی از پشت غبار بیرون آمد تا تعبیر دقیق و واقع بینانه تری از پدرش بگوید. آن مرحوم کم کم توانست نام و یاد آیت الله را از طریق رسانه ها زنده کند و به شارح واقعی شخصیت آیت الله طالقانی تبدیل شود. در میان این مبارزه، به سمت هیچ حزب یا گرایشی نلغزید. او نه اصلاح طلب بود و نه اصولگرا و تنها صفتی که به شخصیت او می خورد، «انقلابی بودن» است. چه اینکه او با رسانه ها صحبت نکرد و در گفت و گو با خبرگزاری ها و روزنامه ها بدون توجه به گرایش های سیاسی اش آنچه را که به نظرش درست بود، گفت.
مهدی طالقانی ساده و با صفا زندگی کرد. طبق تعبیر وی در گفت وگو با تسنیم، قبل از انقلاب وضعیت مالی بهتری داشت! او هرگز از امتیاز پدر استفاده نکرد. نه ایشان، دیگر فرزندان آیت الله هم اینطور بودند و همین باعث شد که همیشه از اشراف و سوء استفاده فرزندان مسئولان از نام پدرش انتقاد کند، چون اگر بر اساس اشراف بود، پسر طالقانی از همه بیشتر بود. مناسب. برای این عنوان
تلاش آن مرحوم در حفظ و حراست از شخصیت واقعی پدرش باعث شد که رهبر معظم انقلاب در ابتدای سخنان خود در دیدار با حاضران در همایش آیت الله طالقانی، مهدی طالقانی را تجلیل کنند. طالقانی. از زمانی که آن شخص زنده بود
رهبر انقلاب در آن دیدار فرمودند: برخی از بیوت ها و وابستگان شخصیت ها پس از قطع شدن آن شخصیت از این دنیای مادی، نام خود را حفظ می کنند، اما محتوای خود را به کلی تغییر می دهند، شاید اگر ایشان (مهدی طالقانی) کار نمی کرد. در مورد این موضوع بین برادران شاید سرنوشت آقای طالقانی هم به همین سرنوشت دچار می شد.
به طور باورنکردنی امروز مهدی طالقانی از دنیا رفت، اما تلاش او برای زنده نگه داشتن نام آیت الله طالقانی در یادها باقی مانده است. اگرچه پس از چهل سال هنوز نام پدرش را به یاد دارد. درود بر او باد.
انتهای پیام/
