یحیی گل محمدی گفتگوی متفاوتی داشت و از الگوها و آرزوهایش گفت.
یحیی گل محمدی سرمربی سابق پرسپولیس پس از بازنشستگی از سرمربیگری سرخپوشان پایتخت، در اولین مصاحبه خود پس از سال های پر افتخار سرمربیگری پرسپولیس به برنامه آرزوها جم شبکه نسیم رفت و به پژمان پاسخ داد. سوالات بازغی. وی درباره اینکه آیا در فوتبال الگو داشت یا نه، گفت: علی پروین در آن زمان بازیکن معروفی بود و به دنبال شماره هفت علی پروین بود. فوتبالیست های خارجی هم مثل مارادونا بودند که الگوی من بودند. اما اولین الگوی دوران ورزشی من آقای پروین بود.
وی در پاسخ به اینکه چرخ چرخید و شاگرد علی پروین شد، گفت: بله، سال 71 یا 72 بود که شاگرد ایشان شدم. من هنوز در پورا بازی می کردم و مرا به اردوی تیم ملی دعوت کردند و فکر می کنم اوایل سال 72 بود. راه سخت و طولانی بود و با مشکلات زیادی روبرو بودیم اما یک احساس و یک قدرت همیشه مرا راهنمایی می کرد که نتوانم فوتبال را رها کنید و ادامه دهید.
وی درباره آرزوهایش گفت: با توجه به کمبود امکانات و مشکلاتی که برای رسیدن به سطح اول فوتبال وجود داشت، وقتی جلو رفتیم رویاهایمان بیشتر شد. یک بار که قرارداد بستیم می خواستم پراید داشته باشم و خریدم و دیدم از نظر مسافت پیموده شده زیاد خوب نیست و گفتم مثلا ماکسیما بخرم. دوباره گرفتم، اما آرزوهای بزرگتری داشتم.
وی با بیان اینکه دلیل کشتی گیر بودن و مبارزاتش فکر کردن به خانواده و نگرانی برای آینده اش است، از اتفاقاتی که باعث شد در لیست خروج علی پروین قرار بگیرد، گفت. یحیی در این باره گفت: من خیلی جاها مشکلاتی پیدا کردم که به روی هرکسی که می گویم بسته است و به من می گویند چطور ادامه دادی و چطور ادامه دادی. من در یک مقطع مریض شدم و تقریباً دو سال بیمار بودم، اما به بازی ادامه دادم. باورتان نمی شود در بعضی بازی ها فقط با قدرت تاول بلند شوم و بازی کنم، گاهی هم وسط می ماندم و نمی توانستم ادامه دهم چون انرژی نداشتم.
گل محمدی ادامه داد: این اتفاق درست در اواسط روزهایی که در پرسپولیس بودم رخ داد. آقای پروین مربی ما بودند و هر جا هستند سلامت باشند. واقعا شرایطم از نظر فنی و بدنی خوب نبود و مجبور شدند من را در لیست نجات دهندگان قرار دهند. من و نعیم سعداوی با هم به فولاد خوزستان رفتیم. احساس می کنم فوتبال من تازه از آنجا شروع شده است.
یحیی افزود: 30 ساله بودم و تا آن زمان بیش از 14 بازی ملی انجام نداده بودم و بعد از مدتی که به فولاد رفتم ملی پوشانم به 74 رسید یعنی بیش از 60 بازی در سن انجام دادم. از 30 که به خودی خود یک رکورد است.
یحیی گل محمدی به مرور اتفاقات بازی ایران و ایرلند پرداخت و گفت: آن اشک ها ناخودآگاه بود. مرحله و روند سختی را پشت سر گذاشتیم تا به آن مرحله برسیم. ما هم تیمی داشتیم که شایسته حضور در جام جهانی بود چون واقعا نسل و تیم خیلی خوبی داشتیم. شاید بازی را خوب برنامه ریزی نکردیم و مشکلات زیادی پیش آمد. در بازی اول مصدوم شدم و به آن بازی نرسیدیم و تغییراتی در ترکیب ایجاد شد.
وی ادامه داد: موقعیت های بسیار خوبی داشتیم و موفق به گلزنی نشدیم، در مقابل ایرلند اعتماد به نفسی که باید داشتیم را نداشتیم. با توجه به اینکه تیم حرفه ای بود و 30 بازی بیشتر نباخته بود، می توانستیم حداقل یک گل بزنیم و صعود کنیم. با توجه به اینکه هواداران زیاد آمده بودند و ورزشگاه پر شده بود، احساس کردم نمی توانیم خواسته های آنها را برآورده کنیم.
وی در پاسخ به اینکه آرزوی فوتبالی اش چه بود، گفت: آرزوی فوتبالی من در دوران مربیگری مربیگری بود. ما در بازی های باشگاهی آسیا به فینال نرسیدیم و آن سال می توانستیم جام را ببریم.
وی ادامه داد: یک سری اتفاقات بد برای تیم افتاد. قبل از فینال سه یا چهار محروم داشتیم. احسان پهلوان و وحید امیری سه کارته بودند. شجاع تیم ما و عیسی آل کثیر را ترک کرد که به خاطر آن شادی از گلش محروم شد. کمی خالی آمدیم اما گل اول را زدیم و دو پنالتی گرفتیم و خیلی بچه گانه بود.
وی در پاسخ به اینکه آیا مهدی شیری را بخشیده یا نه، گفت: فوتبال است. من او را بخشیدم، خدا او را ببخشد. گناه نکرد و اشتباه بود. گاهی یکی مرتکب گناه می شود و شما می گویید آیا قابل بخشش است یا نه، اما اشتباه است و شاید عدم تمرکز و فشار زیاد باعث اشتباه می شود.
او در بخشی از برنامه با دیدن عکس مهرداد میناوند گفت: واقعاً نمی دانم چرا این اتفاق افتاد و همیشه وقتی به آن فکر می کنم حالم بد می شود. احساس می کنم برادرم را از دست داده ام. علی انصاریان، مهرداد میناوند، هادی نوروزی و مهرداد اولادی بخشی از من و اعضای خانواده ام بودند. راستی یاد و نامش همیشه جاودان است و امیدوارم روحش شاد. آنها دوست و همراه بودند و مردم آنها را دوست داشتند.
