انتخابات بیش از آنکه فرصتی برای نشان دادن توانمندی های مردم باشد، به تقابل جدی دو گفتمان خود و قفس تبدیل شد و خوشبختانه با هوشیاری مردم، نفس بر قفس پیروز شد.
یکی از دستاوردهای سخنرانی نفس یا اجماع مورد نظر رئیس جمهور، تاکید بر قانون و غلبه تجربه بر سلیقه و خواسته افراد، باندها و جناح هاست، نکته مهمی که متاسفانه علیرغم گذشت چندین ماه از آن. با ایجاد دولت سیزدهم، همچنان در برخی موارد سلیقه ای بوده و شاهد آسیب های وارده از سوی دوستان انتخاباتی هستیم.
قطعاً می دانیم که یکی از مهم ترین موانع توسعه متوازن و همه جانبه کشور، دخالت های نابجا، غیرمسئولانه و انتفاعی در مشکلات اصلی کشور به ویژه در تصویب قوانین عالی رتبه کشور و به ویژه سالانه ها . بودجه و تخصیص در دوره شورای اسلامی در قالب دخالت نمایندگان در انتصابات و… شاید آقای بیزیکیان بارها این روند را غیرکارشناسی و مخرب برای توسعه کشور توصیف کرده باشد. مناظره های انتخاباتی
حال با پذیرش منطق و گفتار رئیس جمهور این سوال یا گلایه دوستانه از سوی فعالان انتخاباتی مطرح می شود که با کدام منطق و نظام کارشناسی در دام اقدام و مطالبه با تهدید افتاده اند؟
آیا قرار نبود رویه های نادرست و نادرست مانند اعطای شایستگی بر اساس پذیرش منطق و گفتمان یک دولت متحد و جناحی و دولتی مغرض و تبعیض اصلاح شود؟
از سوی دیگر؛ مجلس یازدهم و دوازدهم بویژه دوره اخیر به حق مجلس حداقلی نامیده می شود که به دلیل حضور کم مردم حتی نارضایتی و توبیخ رهبری را نیز در پی داشت و عموم مردم بیانات و تصمیمات و حتی مصوبات مجلس را به عنوان مجری می دانستند. نتیجه انتخابات حداقلی و قابل قبول و مشروع تلقی می شود. آنها به طور کلی مشکوک هستند.
حالا دوستان انتخاباتی؛ به نظر شما و با توجه به نظرات جناب آقای مدشکیان که بخش قابل توجهی از آن مربوط به اصولگرایان است، آیا ستاد انتخاباتی و فعالان فعلی و جناحی و حامیان رئیس جمهور محترم می توانند برای پرهیز از سخنان افراطی و متحجرانه اقدام کنند. حداکثر آیا آنها مدعی استفاده از سازوکار ستاد هستند و به خود اجازه دخالت در تصمیمات دولت را می دهند؟
دوستان درگیر پارادوکس نیستند؟
اجازه ندهیم سرنوشت اصلاحات تکرار شود.
