یکی از روش های فرزند پروری که امروزه بسیار رایج شده است فرزندپروری با هلیکوپتر است. در این روش آموزشی، والدین به طور مداوم حرکات فرزندان خود را به گونه ای که گویی هلیکوپتری در حال پرواز هستند زیر نظر دارند و درگیر تمام جنبه های زندگی فرزندانشان می شوند. در این مقاله در مورد ویژگی های کنترل والدین و مزایا و معایب این روش آموزشی صحبت می کنیم. با ما بمان.
نشانه های فرزندپروری با هلیکوپتر
دکتر میچل رینولدز، روانشناس بالینی می گوید: «والدین کنترل گر بیش از حد از فرزندان خود محافظت می کنند و دائماً نگران آنها هستند. بیشتر اوقات آنها برنامه های کوچک و بزرگ فرزندان خود را مدیریت می کنند و همیشه به دنبال این هستند که همه چیز را برای فرزندان خود آسان کنند.
والدین هلیکوپتری بیش از حد محافظ و کنترل کننده هستند و جالب اینکه این نقش حفاظتی را مسئولیت و وظیفه خود می دانند. دکتر کارولین دیچ، نویسنده کتاب اختلالات اضطرابی، می گوید: «والدین هلیکوپتری همیشه در قبال تجربیات فرزندانشان، به ویژه موفقیت یا شکست آنها احساس مسئولیت می کنند. این افراد به نقش پررنگ خود در زندگی فرزندان خود بسیار افتخار می کنند و معتقدند که این شکل از فرزندپروری هیچ مشکلی ندارد.
یکی دیگر از نشانه های کنترل والدین این است که اکثر اوقات حق انتخاب را از فرزندشان سلب می کنند، خودشان دوستان و کارهای روزمره فرزندشان را انتخاب می کنند، همیشه درگیر بازی کودک می شوند و اجازه نمی دهند فرزندشان تنها باشد. و به تنهایی خوش بگذران
علل کنترل رفتارهای والدین
1. ترس از عواقب ناگوار
همه والدین دوست دارند فرزندانشان همیشه شاد و موفق باشند، اما ویژگی والدین کنترل کننده این است که همیشه از طرد شدن یا شکست فرزندان خود می ترسند و می خواهند به هر طریقی از این اتفاقات ناگوار جلوگیری کنند. اگرچه شکست کودک واقعیتی غم انگیز است، اما اشتباهات و چالش های مختلف کودک مهم ترین عوامل موفقیت افراد و افزایش تاب آوری آنها محسوب می شود. والدین کنترل‌کننده می‌خواهند از هر اتفاق ناگواری که در دهان فرزندشان نهفته است، جلوگیری کنند، بدون اینکه متوجه آسیبی که به شخصیت فرزندشان وارد می‌کنند، شوند.
2. احساس اضطراب کنید
نگرانی در زمینه‌های مختلف از جمله اقتصاد، بازار کار و مسائل اجتماعی می‌تواند والدین را مجبور کند که دائماً در زندگی فرزندان خود برای محافظت و مراقبت از آنها دخالت کنند. این احساس اضطراب و نگرانی ممکن است والدین را به این باور برساند که می توانند فرزندان خود را از آسیب محافظت کنند، اما این باور صحیح نیست.
3. جبران بیش از حد
والدینی که در کودکی مورد غفلت قرار گرفته یا نادیده گرفته شده اند، ممکن است بخواهند برای جبران این رفتارها، فرزندان خود را کنترل کنند.
4. نفوذ والدین دیگر
گاهی برخی از والدین با دیدن سایر والدین هلیکوپتری و رفتارها و توجه بیش از حد آنها احساس گناه می کنند و فکر می کنند پدر و مادر خوبی برای فرزندان خود نیستند و برای جبران رفتار خود را تغییر داده و تبدیل به والدین هلیکوپتری می شوند.
جنبه های منفی کنترل رفتارهای والدین
بسیاری از والدین کنترل کننده در ابتدا با هدف مراقبت از کودک و توجه به او این رویکرد را در پیش می گیرند، اما به تدریج رفتار هوشیارانه آنها افزایش می یابد و می خواهند در تمام فعالیت های مربوط به فرزندشان مشارکت داشته باشند. در این قسمت از مقاله در مورد برخی از مهم ترین تاثیرات کنترل والدین صحبت می کنیم.
1. اعتماد به نفس و عزت نفس کودک را کاهش دهید.
مشکل اصلی کنترل بیش از حد والدین این است که نتیجه معکوس دارد. والدین کنترل کننده دائماً در فعالیت های مختلف برای بهبود عملکرد فرزندان خود دخالت می کنند و انجام بیش از حد این کار به کودک این احساس را می دهد که «والدینم به اندازه کافی برای انجام این کار به من اعتماد ندارند». و اعتماد به نفس کودک آسیب می بیند.
2. تقویت نکردن مهارت های مقابله ای کودک
اگر والدین باید در تمام ناکامی ها و لحظات ناگوار در کنار فرزندان خود باشند یا مدام در حال انجام اقدامات مختلف برای جلوگیری از اتفاقات ناگوار باشند، چه زمانی کودک یاد می گیرد که شکست های خود را درک کند، با آنها کنار بیاید و سعی در پیشرفت کند؟ والدین هلیکوپتری مانع از رشد مهارت های مقابله ای فرزندانشان می شوند. بر اساس تحقیقات انجام شده در سال 2018، والدینی که رفتار و فعالیت های فرزندان خود را بیش از حد کنترل می کنند، توانایی شناسایی و تنظیم احساسات را از فرزندان خود سلب می کنند.
3. افزایش اضطراب دوران کودکی
بر اساس تحقیقات منتشر شده در مجله مطالعات کودک و خانواده، کنترل بیش از حد رفتار والدین کنترل کننده باعث افزایش اضطراب و افسردگی کودکان می شود.
4. عدم توسعه مهارت های زندگی.
والدینی که همیشه آماده اند بند کفش های فرزندانشان را ببندند، بشقابشان را بردارند، اتاقشان را تمیز کنند و مطمئن شوند که تکالیفشان به موقع انجام می شود، ممکن است به نظر والدین فهمیده به نظر برسد، اما در واقعیت آنقدر کنترل کننده هستند که نمی توانند مستقل شوند و زندگی را یاد بگیرند. مهارت ها به فرزند شما تبدیل می شود.
5. مانع از خودکارآمدی کودک شود
والدین هلیکوپتری به جای آموزش روش صحیح دفاع از خود به فرزندانشان وارد عمل می شوند و از خود دفاع می کنند. آیا این والدین در تمام مراحل زندگی در کنار فرزند خود خواهند بود؟ این کودکان بزرگ می شوند و نمی توانند به خوبی با چالش ها در محیط مدرسه و بعداً در محیط کار کنار بیایند. جالب است بدانید که والدین کنترل گر حتی در بزرگسالی نیز فرزندان خود را رها نمی کنند و با رفتارهای نظارتی بیش از حد به اعتماد به نفس آن ها لطمه وارد می کنند.
دکتر دبورا گیلبوآ، کارشناس والدین می‌گوید: «ما باید همیشه به دنبال فرصت‌هایی باشیم تا از حل مشکلات فرزندانمان گامی به عقب برداریم. اجازه دادن به کودک برای حل مشکلات و یافتن راه حل، او را انعطاف پذیر و با اعتماد به نفس می کند.
جنبه های مثبت فرزندپروری با هلیکوپتر
اگرچه اصطلاح فرزندپروری هلیکوپتر اغلب به صورت تحقیرآمیز استفاده می شود، فرزندپروری هلیکوپتر لزوما بد نیست. فرزندان والدین هلیکوپتری همیشه به موقع می رسند، تکالیف خود را انجام می دهند و در چارچوب خاصی رفتار می کنند. والدین هلیکوپتری همیشه می خواهند از عملکرد تحصیلی فرزند خود آگاه باشند و اگر متوجه عقب افتادن فرزندشان شوند هر کاری که می توانند برای حمایت از آنها انجام می دهند. این حمایت در تمام زمینه های زندگی فرزندان والدین کنترل کننده جریان دارد. والدین هلیکوپتری همیشه تمام تلاش خود را برای حل مشکلات و چالش های فرزندان خود انجام می دهند.
توجه به سلامت جسمی و روانی فرزندتان عالی است، اما مهم‌تر این است که به او فضایی برای رشد، یادگیری مهارت‌های جدید و مقابله با شکست بدهید.
تجربیات بزرگسالانی که والدین هلیکوپتری داشتند.
محققان دانشگاه مری واشنگتن در یک نظرسنجی از افرادی که والدین کنترلی داشتند خواستند تا احساسات خود را در مورد این شیوه فرزندپروری بیان کنند. برخی از نظرات کاربران عبارتند از:
- بیشتر اوقات مضطرب هستم و احساس ناامنی مبهمی تمام وجودم را فرا می گیرد.»
- در تمام حرفه‌ام همیشه نگران اشتباه کردن و ناامید کردن دیگران بودم. این احساس واقعاً دردناک است.»
- پدر و مادر هلیکوپتری من همیشه انتظارات بیشتری از من دارند و من را بزرگسال نمی پذیرند.»
- من با یک مادر کنترل‌کننده بزرگ شدم و هیچ مهارتی را یاد نگرفتم. من الان یک فرد 40 ساله هستم که اعتماد به نفس ندارم و مدام احساس بی ارزشی می کنم.»
خواهی دید؟ اگرچه والدین کنترل‌کننده فکر می‌کنند که این بهترین راه برای تربیت فرزندانشان است، اما فرزندانشان مخالف هستند و هر کدام تا حدودی از زندگی خود ناراضی هستند.
چگونه والدین کنترل کننده نباشیم؟
آیا شما یک والدین یا همسر کنترل کننده هستید؟ در این قسمت از مقاله به نحوه برخورد با والدین کنترل گر و پیشگیری از رفتارهای کنترلی می پردازیم.
1. مانع مستقل شدن فرزندتان نشوید
استقلال کودک یک فرآیند تدریجی است. احتمالاً این عبارات را از کودک خردسال خود می شنوید: “من می خواهم این کار را خودم انجام دهم” یا “من خودم می توانم این کار را انجام دهم.” گفتن این عبارات بیانگر نیاز شما به مستقل بودن و اولین قدم برای حرکت به سمت استقلال بیشتر است. با نظارت غیرمستقیم، اجازه دهید فرزندتان به تنهایی کار شخصی انجام دهد. حتی اگر در این مسیر صدها بار اشتباه کنید و شکست بخورید. به فرزندتان آزادی متناسب با سن او بدهید. با این کار به فرزندتان نشان می دهید که به او اعتماد دارید و به رشد فردی او احترام می گذارید. با تفویض مکرر وظایف به فرزندتان، کم کم استقلال او افزایش می یابد و از نقش والدین کنترل کننده دور می شوید.
2. به فرزندتان اجازه دهید نظرات خود را بیان کند.
خواسته های متفاوتی در هر انسانی نهادینه شده است. به همین دلیل است که سبک غذا خوردن، خوابیدن و بازی کردن هر کودک متفاوت است. کودکانی که هنوز قادر به تکلم و بیان جملات واضح نیستند، از همان سال اول زندگی، با اشاره و اشاره شما را با سرگرمی ها، بازی ها و غذاهای مورد علاقه خود آشنا می کنند. به فرزندتان اجازه دهید درباره علایقش صحبت کند و نظراتش را بیان کند.
3. به فرزندتان حق انتخاب بدهید
کودکان باید همه چیز را یاد بگیرند، از جمله نحوه تصمیم گیری خوب. از همان سال های اول زندگی به کودک حق انتخاب بدهید. به عنوان مثال، از کودک خود بپرسید: “دوست داری چه میان وعده ای بخوری؟” یا “دوست داری چه لباسی بپوشی؟”
از طریق این آزمون ها و خطاها، علاوه بر اینکه به فرزندتان اعتماد به نفس کافی برای تصمیم گیری درست می دهید، از نقش معمول ناظر نیز فاصله می گیرید.
4. انتظارات از پیش تعیین شده خود را کنار بگذارید
مهمترین گام در کاهش رفتارهای کنترلی، کنار گذاشتن انتظارات غیر منطقی است. هر پدر و مادری برای فرزندش آرزوها و آرزوهایی دارد. اما آیا تا به حال به این فکر کرده اید که با تلاش برای رهبری فرزندتان و برآوردن انتظارات او، علایق و استعدادهای او را از او دور می کنید؟
به فرزندتان کمک کنید علایق و استعدادهایش را کشف کند و در صورت لزوم او را راهنمایی کنید. با این کار به بهترین شکل ممکن به فرزندتان نشان می دهید که برای علایق او ارزش قائل هستید و در هر شرایطی در کنارش هستید.
حرف پایانی
والدین کنترل کننده با هدف جلوگیری از شکست و شکست فرزندان خود را به طور مداوم زیر نظر دارند و مانند هلیکوپتر در حال پرواز بر تمامی رفتارها و فعالیت های فرزندان خود نظارت می کنند. با جنبه های منفی این سبک فرزندپروری آشنا هستید. اگر تا به حال والدین هلیکوپتری بوده‌اید، سعی کنید گام‌های کوچکی بردارید تا دائماً فرزندتان را کنترل نکنید و به او کمک کنید استقلال پیدا کند.
آیا شما هم علائم والدین کنترل کننده را دارید؟ به نظر شما این روش آموزشی چه جنبه های مثبت و منفی دیگری دارد؟ نظرات و تجربیات ارزشمند خود را با ما و کاربران عزیز در میان بگذارید.
