تینا مزدکی: تیلاسین، یا ببر تاسمانی، زمانی که در سراسر استرالیا زندگی می‌کرد، تنها شکارچی برتر در هرم غذایی کیسه‌داران در این قاره بود. اما حدود 3000 سال پیش، عمر آن به تاسمانی محدود شد. این حیوان شبیه سگی بود که پشتش راه راه دارد. پس از استعمار اروپا، به طور گسترده شکار شد تا اینکه آخرین بازمانده شناخته شده در سال 1936 در اسارت مرد. در نهایت، ببر تاسمانی در دهه 1980 به طور رسمی منقرض شد.
چندین دانشمند از یک شرکت تحقیقاتی که قصد دارد حیوانات منقرض شده ای مانند ماموت پشمالو را با استفاده از تکنیک های مهندسی ژنتیک بازآفرینی کند نیز در حال بررسی پروژه بازسازی ببر تاسمانی هستند و یافته های جدید آنها با بررسی نمونه ای از سر ببر تاسمانی به دست آمده است. تاسمانی. آیا او می تواند این جانور منحصر به فرد را به زمین بازگرداند؟
این مثال عجیب نشان می دهد که گاهی اوقات پیشرفت ها در مکان های غیرمنتظره اتفاق می افتد. ظاهراً محققان سر ببر تاسمانی را در سطلی پیدا کردند که پشت یکی از کابینت های موزه ملبورن قرار داشت. به گفته یکی از دانشمندان، این مکعب اتانول با سر ببر تاسمانی که پوست آن کاملاً جدا شده است، حدود 110 سال قدمت دارد.
سر به شدت پوسیده شده بود و منظره وحشتناکی را به وجود آورده بود، اما این همه ماجرا نبود. سر این جانور برای دانشمندان یک کشف باورنکردنی بود زیرا حاوی موادی بود که دانشمندان فکر می کردند یافتن آنها غیرممکن است. آنها توانستند مولکول های طولانی RNA مورد نیاز برای بازسازی ژنوم یک حیوان منقرض شده را شناسایی کنند.
اکنون دانشمندان با بالاترین کیفیت ژنوم باستانی تولید شده روبرو هستند. ظاهرا اکنون تنها 45 مورد از ژنتیک این حیوان ناشناخته است که از حدود 3 میلیارد داده تشکیل شده است.
چیزی که دانشمندان آن را “سر در سطل” می نامیدند حاوی توالی های طولانی DNA بود، ماده ژنتیکی که تقریباً در تمام هسته های سلولی بدن یکسان است، و همچنین مولکول های طولانی RNA، که مورد دوم بسیار مهم و غیرمنتظره بود. RNA بسیار کمتر از DNA پایدار است.
علاوه بر این، در انواع مختلف بافت متفاوت است و حاوی چیزی است که در خواندن ژن های فعال لازم برای عملکرد یک بافت خاص موثر است. این بدان معناست که محققان می توانند اطلاعاتی در مورد بینی، چشم ها، زبان و سایر قسمت های صورت حیوان به دست آورند و تصویری از بوی، بینایی و عملکرد مغز تیلاسین ارائه دهند.
این یک پیشرفت علمی باورنکردنی است که نه تنها به بازیابی ببر تاسمانی کمک می کند، بلکه به حفاظت از گونه های در معرض خطر نیز کمک می کند. همچنین به دانشمندان کمک می کند تا حیوانی را بازسازی کنند که دقیقا ببر تاسمانی است و هیبرید نیست.
شرکت سازنده این پروژه اولین فناوری تولید مثل مصنوعی را برای القای تخمک گذاری در کیسه داران توسعه داده است که می تواند به پرورش گونه های در معرض خطر کمک کند. در این حالت، جنین های تک سلولی بارور می شوند و تا اواسط بارداری در رحم مصنوعی رشد می کنند.
دانشمندان می گویند احتمالا 3 تا 5 سال طول می کشد تا ببر تاسمانی پرورش یابد. اما این حیوان احتمالاً فقط ظاهر یک ببر تاسمانی را خواهد داشت. زیرا اکنون آنها می توانند جمجمه، پاها و حتی نوارهای روی بدن حیوان را همانطور که هست بازسازی کنند، اما واضح است که هنوز چیزهایی وجود دارد که دانشمندان نمی دانند چگونه به آنها رسیدگی کنند.
در حالی که تلاش های زیادی برای بازیابی گونه های منقرض شده در حال انجام است، بسیاری از دانشمندان دیگر در این مورد تردید دارند. برخی تعجب می کنند که چرا این همه پول و تلاش برای احیای گونه ها صرف می شود در حالی که هزاران گونه هنوز زنده در آستانه انقراض هستند.
یک استاد محیط زیست و حفاظت از حیات وحش معتقد است که این یک پروژه جاه طلبانه است. احیای حیواناتی مانند ببر تاسمانی احتمالاً به پیشرفت هایی منجر می شود که می تواند به محافظت از حیوانات دیگر کمک کند، اما چالش های زیادی را نیز به همراه خواهد داشت.
شاید در آینده حیوانی شبیه ببر تاسمانی زنده شود، اما قطعا ببر واقعی تاسمانی نخواهد بود. بنابراین این سوال پیش می آید که این حیوان در طبیعت چگونه رفتار خواهد کرد و چه تاثیراتی بر اکوسیستم خواهد داشت؟ ما نمی دانیم آنها چگونه رفتار خواهند کرد زیرا هیچ ببر تاسمانی زنده نمانده است. علاوه بر این، هر حیوانی از گونه های خود یاد می گیرد، اما اگر ببر تاسمانی دوباره متولد شود، هیچ حیوانی، حتی مانند ببر تاسمانی، وجود ندارد که بتواند از آن بیاموزد.
فواره: نگهبان
۵۸۳۲۳
