به گزارش “تکنولوژی پالس” به نقل از روزنامه ایندیپندنت، در سال 2017، دانشمندان با مشاهده انفجارهای بسیار قوی و کوتاه نور در فرکانس های رادیویی که به طور ناگهانی آسمان را روشن می کردند، انفجارهای رادیویی سریع را کشف کردند.
با این حال، دانشمندان مطمئن نبودند که چه چیزی باعث این انفجارهای کوتاه و شدید شده است، که منجر به گمانه زنی های زیادی شد مبنی بر اینکه این انفجارها می توانند از ستاره های بیگانه یا حتی فناوری بیگانگان آمده باشند.
در سال‌های اخیر، دانشمندان صدها نمونه از چنین انفجارهایی را کشف کرده‌اند و به طور فزاینده‌ای متقاعد شده‌اند که آنها از یک نوع ستاره مرده و بسیار مغناطیسی به نام مگنتار (نوعی از ستاره‌های نوترونی که با میدان مغناطیسی قوی مشخص می‌شود) می‌آیند. یک مطالعه جدید از این نظریه حمایت می کند.
اکنون دانشمندان شواهد بیشتری در مورد منشا آن پیدا کرده اند. کار جدید نشان می دهد که انفجارهای رادیویی سریع در کهکشان های پرجرم ستاره ساز بیشتر از کهکشان های کم جرم رخ می دهد.
کریتی شارما، نویسنده ارشد این مطالعه جدید، می‌گوید: «خروجی انرژی عظیم مگنتارها آنها را به یکی از جالب‌ترین و شدیدترین اجرام در جهان تبدیل می‌کند. کار ما به پاسخ به این سوال کمک می کند.
مهمتر از آن، این کار ممکن است سرنخ هایی در مورد خود مگنتارها و همچنین انفجارهای رادیویی سریع ارائه دهد. او خاطرنشان می کند که این ستارگان مرده، با میدان های مغناطیسی قوی که 100 تریلیون برابر قدرت میدان مغناطیسی زمین تخمین زده می شود، زمانی تشکیل می شوند که دو ستاره در یک رویداد ابرنواختری منفجر شوند.
دانشمندان قبلاً بر این باور بودند که انفجارهای رادیویی سریع از همه انواع کهکشان‌ها می‌آیند، اما اکنون به نظر می‌رسد که در کهکشان‌های متراکم‌تر و غنی‌تر از فلز متمرکز شده‌اند.
همین امر در مورد مگنتارها نیز صدق می کند، که به نظر می رسد در آن کهکشان ها نیز رایج تر باشند.
تحقیقات جدید نتیجه کار جدید با استفاده از Deep Synoptic Array-110 یا DSA-110، یک آرایه رادیویی است که توسط موسسه فناوری کالیفرنیا اداره می شود. در مجموع 70 انفجار رادیویی سریع پیدا و شناسایی شد که 30 مورد آن در آخرین مطالعه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
دانشمندان پشت این کار جدید امیدوارند انفجارهای رادیویی سریع و مکان آنها را در فضا پیدا کنند و امیدواریم درباره منبع آنها اطلاعات بیشتری کسب کنند.
یک مقاله تحقیقاتی در مجله Nature (YJC) منتشر شده است.
