در آن زمان که مسابقات فوتبال مدارس ایران و زمین های خاکی ایران فوتبال ملی را عرضه می کرد، ژاپن از بی توجهی نوجوانان و جوانان خود به فوتبال رنج می برد و این گروه بیشتر به ورزش های رزمی کشور خود تمایل داشتند. آن روزها تیم ژاپن مقابل ایران شکست می خورد. اما همان طور که ژاپن شکست خورده و آشفته از جنگ جهانی دوم با سخت کوشی و جدیت و برنامه ریزی قیام کرد و غبار ناامیدی و انزوا و ناکامی را از بین برد و به قدرتی بزرگ در صنعت و فناوری جهان تبدیل شد.
فوتبال دسته دوم ژاپن که برای بازی در تیم ملی خود به دلیل کمبود بازیکن به اعطای تابعیت به بازیکنان متوسط برزیلی مانند روی راموس متوسل شده بود، همان فرمول موفق را در علم، اقتصاد و صنعت خود به کار برد. برای ایجاد شور و اشتیاق در نوجوانان و جوانان ژاپنی و گرایش آنها به فوتبال، با خلاقیت و نوآوری کارتون جذاب و هیجان انگیزی از فوتبالیست ها ساختند که سهم بسزایی در از بین بردن فاصله بازیکنان و رفع بی میلی کودکان در سرزمین ایران داشت. خورشید درخشان برای بازی فوتبال
بدون شک حضور خیره کننده این تعداد تماشاگر در فینال فوتبال مدارس این کشور و موفقیت های فوتبال ژاپن در دهه های اخیر ریشه در همین مجموعه کارتونی و اندیشه و خلاقیت فراوانی دارد که در پس آن وجود دارد. ژاپن که امروز با چهار قهرمانی در جام ملت های آسیا رکورددار است و سابقه 6 حضور در جام جهانی و 4 حضور در مرحله یک شانزدهم نهایی را دارد، ژاپن با هدایت یک مربی موفق داخلی به نام هاجیمه موریاسو، اسپانیا و آلمان را در جام جهانی شکست داد. قطر برای دومین بار در کمتر از یک سال گذشته آلمان را شکست داد و این بار با چهار گل، ترکیه نیز چهار گل زد، در 10 بازی اخیر خود 45 گل به ثمر رساند و تنها 6 گل به تیم های آسیایی خورد. او در این بازی های اخیر کمتر از 5 گل به ثمر نرسانده است، 21 لژیونر اعزامی به جام ملت ها در تیم خود دارد که برخی از آنها را به قطر نبرده است و مربی او تیمش را یکی از قدرت های فوتبال می داند. جهان کمبود بازیکن تحت تاثیر قرار گرفته است و یک رقیب قبلاً مقابل ما شکست خورده است، اما با یک تفاوت عمیق نسبت به آن زمان و فاصله قابل توجه نسبت به سایر رقبای همان قاره، به لطف برنامه ریزی، سرمایه گذاری و تلاش مصمم و مدبرانه. کار
اما ایران که روزگاری ارباب فوتبال آسیا بود و به لطف استعدادهای بی شمارش نیازی به ساختن کاریکاتور از بازیکنان فوتبال ندارد، دارد و شاید هم خواهد بود، وضعیت فوتبالش چگونه است؟ قلمرویی که مهد پرورش استعدادها به خصوص در شهرهای بزرگ بود از بین رفته است! فوتبال مدرسه ای که بازوی قدرتمند باشگاه ها و تیم های ملی بود چند سالی است که برچیده شده یا بسیار توسعه نیافته است!
در اوایل دهه 70 یکی از بازیکنان معروف قبل از انقلاب در مصاحبه با یکی از مجلات قدیمی ورزشی گفت: صبح در مسابقات مدرسه شرکت می کنیم و عصر در باشگاه های تهران. یعنی مسابقات مدرسه ای باشگاه های تهران مهم بود که بازیکنان سرشناس در هر دو تورنمنت در یک روز شرکت کردند و یکی را فدای دیگری نکردند! مدارس فوتبال و تیم های پایه که به جای حمایت از قلک با شکست مواجه شده اند، گاها اخبار ناگوار پیرامون خود را علنی می کنند!
برخی از مدیران مطرح باشگاه ها به جای توجه به فوتبال پایه و نقش بزرگ آن در تغذیه تیم بزرگسالان و کاهش هزینه ها، افرادی را در ورودی ورزشگاه استخدام می کنند تا خانواده های ثروتمند احتمالی به طعنه شناسایی شوند و فرزندان آنها محل را اشغال کنند. نیاز به پول! چه استعدادهایی اینگونه از بین رفتند؟ راستی چند تا از بهترین تیم های لیگ به معنای واقعی آکادمی فعال دارند و از استعداد خود در تیم اصلی استفاده می کنند؟ مدیران باشگاه های دولتی که در ایجاد بدهی تبحر دارند و منیت، بی صداقتی، بیانیه نویسی و دنبال بهانه ای برای حفظ جایگاهشان از عادات رایج است! گاهی معلمان ما هم جنگ رسانه ای و توجیه فنی را به علم ترجیح می دهند! بازیکنان ما بیشتر به دنبال اثبات خود در فضای مجازی هستند تا در زمین! داور ما هم حرفی برای گفتن ندارد و فدراسیون فوتبال هم وضعیت فوتبال ما را تعریف می کند.
فوتبال ما به استثنای فوتبالیست های کارتونی (به دلیل عشق ذاتی به فوتبال حتی در بین کودکان و خردسالان ایرانی) مانند ژاپنی ها نیازمند برنامه ریزی، سرمایه گذاری، آینده نگری، سخت کوشی و جدیت است و کسانی که باید این را خوب بدانند. اما قدمی به سوی آن برندار. خدا می داند چرا و خودشان!
23302
