برند تجاری – آنچه تاکنون توانسته نظر روسیه و چین را به عنوان دو عضو مؤثر شورای امنیت جلب کند، عدم توجه ایران به پیامدهای بلندمدت چنین سیاست هایی از سوی دوستان فعلی ایران است. اگرچه در شرایط کنونی به دلیل برتری قدرت نظامی و دسترسی به منابع نفتی، ایران برای حل اختلافات حقوقی نیازی به مذاکره ندارد، اما حرکت گام به گام امارات متحده عربی برای تثبیت مناقشه حقوقی و سپس او را تعقیب کنید حق خود بر جزایر سه گانه، ایران در آینده دوره ای که تحت تأثیر شرایط غیرقابل پیش بینی قرار می گیرد و آن را در وضعیت شکننده ای قرار می دهد، ترتیبات قانونی فعلی را بر نسل های آینده تحمیل خواهد کرد.
موضوعی که از این پس به چشم می خورد نشانه های قدرت اقتصادی و سیاسی کشورهای عربی در قبال ایران در تحریم هاست. علاوه بر این، سفر شیخ محمد بن زاید آل نهیان، پادشاه امارات متحده عربی به چین، نشان از پیشرفت کیفی در روند روابط تاریخی دو کشور داشت. دو کشور در سطوح مختلف روابط نزدیکی دارند که در آن مذاکرات جاری بین دو طرف، دیدارهای عالی‌ترین سطح بین دو کشور و دیدارهای وزرای دولت در حال انجام است، به نحوی که نشان‌دهنده علاقه زیاد دو طرف است. در توسعه روابط دوجانبه
اگرچه روابط بین امارات و چین تاریخی و ریشه‌دار است، اما سفر مرحوم شیخ زاید بن سلطان آل نهیان به چین در ماه مه 1990 اولین سفر رئیس یکی از کشورهای عربی خلیج فارس به چین بود. سفر رئیس جمهور فقید چین یانگ شانگکون به امارات متحده عربی در دسامبر 1989.
سفرهای رسمی رد و بدل شده بین رهبران دو کشور به تقویت روابط دوجانبه بین آنها و سوق دادن آنها به سمت توسعه بیشتر کمک کرده است، از جمله سفر شی جین پینگ رئیس جمهور چین به امارات متحده عربی در سال 2018 و همچنین سفر شیخ محمد بن زاید. آل نهیان به جمهوری خلق چین در ژوئیه 2019، مرحله جدید و اساسی در مشارکت استراتژیک بین دو کشور را رقم زد.
این همان دیپلماسی است که ایران را در وضعیتی شکننده قرار داده و مانع از تعامل آن با بازیگران رقیب شده است. به عبارت دیگر، ایران برخلاف امارات متحده عربی روابط پیچیده خود را با غرب و شرق حفظ کرده و در تلاشی گام به گام در حال انعقاد قرارداد حقوقی بین اعضای شرقی و غربی شورای امنیت است. مناقشه بر سر جزایر سه گانه را بشناسید. بر اساس نظریه سنتی و منفعل حسن همجواری و روابط سنتی ایران و امارات متحده عربی، ایران به دنبال اعمال حق تمامیت ارضی خود در جزایر سه گانه است. علاوه بر این، عراق صدام، در شرایطی که ایران (پس از انقلاب ۵۷) از نظر سیاسی شکننده بود، یک جنگ هشت ساله را به ایران تحمیل کرد که در دوران پهلوی بر سر خرمشهر با آن اختلاف حقوقی داشت.
در تقابل با رویکرد سنتی و مدرن ایران و امارات متحده عربی
برای درک این وضعیت متناقض، استفاده از مفهوم جدیدی به نام نظم چند تراز راحت است. بر اساس این دستور، قدرت های منطقه ای مایل به همکاری با چندین بازیگر رقیب به طور همزمان هستند. زیرا می خواهند مزیت سیاسی، نظامی و امنیتی خود را افزایش دهند. این مفهوم همچنین بیان می کند که دوران اتحادها، ائتلاف ها و بلوک های پایدار به پایان رسیده است و دیگر امکان ایجاد این بلوک های پایدار و انجمن های انحصاری وجود ندارد. نمونه آن رفتار چین با ایران است که منافع ارضی و حیاتی متحد خود را نادیده گرفته است. در این نظم معطوف به مبادله و معاملات، روابط بسیار کوتاه مدت و عاری از مسائل ایدئولوژیک است.
در تشریح برنامه امارات که علیه راهبردهای تحریمی ایران در حال اجراست، حجم تجارت خارجی غیرنفتی امارات با چین طی سال گذشته با رشد 4.2 درصدی نسبت به سال 2022 به 296 میلیارد درهم (81 میلیارد دلار) رسید. از این رو، چین جایگاه اول امارات را به عنوان شریک تجاری در تجارت غیرنفتی در سال 2023 حفظ کرده و 12 درصد از این تجارت را به خود اختصاص داده است.
از نظر واردات از امارات، چین با سهم 18 درصدی صادرات غیرنفتی رتبه اول و در صادرات مجدد با سهم 4 درصدی رتبه هشتم را دارد. در طول سال 2023، امارات متحده عربی اولین شریک تجاری عرب با سهم 30 درصدی بوده است.
از سوی دیگر، کل جریان سرمایه گذاری امارات متحده عربی به چین بین سال های 2003 تا 2023 به حدود 11.9 میلیارد دلار رسید که شامل بخش های مختلف به ویژه ارتباطات، انرژی های تجدیدپذیر، حمل و نقل و ذخیره سازی، هتل ها و گردشگری و لاستیک بود. جریان سرمایه گذاری های چینی به امارات متحده عربی در همین مدت به 7.7 میلیارد دلار رسید.
امارات متحده عربی با پتانسیل توسعه، موقعیت استراتژیک و نقش اقتصادی پیشرو در منطقه، یک شرکت کننده فعال در طرح کمربند و جاده است که توسط رئیس جمهور چین شی جین پینگ در سال 2013 راه اندازی شد، به ویژه که این ابتکار یک مقاله اساسی است. در تجارت بین المللی و در راستای مسیرهای توسعه 100 ساله امارات متحده عربی و همچنین نقش این ابتکار در حمایت از جنبش صادرات مجدد، که ستون اصلی تجارت غیرنفتی امارات با کشورهای سراسر جهان را تشکیل می دهد. جهان.
بخش گردشگری نیز یکی از مهم ترین بخش ها در روابط اقتصادی دو کشور است، به طوری که تعداد کل گردشگران چینی در ده ماهه نخست سال 2023 از مرز یک میلیون بازدیدکننده گذشت و تعداد چینی ها در امارات به این میزان رسید. رقمی در حدود 350 هزار نفر.
تعداد پروازهای بین دو کشور از طریق خطوط هوایی ملی امارات به بیش از 210 پرواز در ماه رسید. در سال 2015، دو کشور یادداشت تفاهم همکاری در زمینه آموزش عالی به منظور ارتقای همکاری در زمینه های علمی، تضمین کیفیت آموزش بین موسسات آموزش عالی و مراکز علمی تحقیقاتی دو کشور و همچنین تبادل نظر امضا کردند بورسیه های دانشگاه
“پروژه آموزش زبان چینی در 200 مدرسه” امارات در سال 2019 راه اندازی شد که تا به امروز بیش از 71000 دانش آموز را در 171 مدرسه در امارات جذب کرده است که نشان دهنده علاقه زیاد دانش آموزان اماراتی به یادگیری زبان چینی به عنوان پلی برای ارتباطات فرهنگی است. و انسان بین دو کشور است.
آینده متاثر از نگرش منفعلانه ایران نسبت به تحریم ها
بنابراین، بر اساس اظهارات رسمی رهبران دو کشور، می توان گفت که در دهه آینده روابط دو کشور در همه زمینه ها رشد خواهد کرد و احتمالاً در همه بخش های اقتصاد امارات و همچنین در عرصه دیپلماسی گسترش خواهد یافت. ، حوزه های سیاسی و امنیتی. «محور آسیایی» امارات متحده عربی مسلماً گسترده‌تر از همسایگانش است، زیرا نه تنها روابط نزدیک با چین برقرار کرده است، بلکه روابط اقتصادی و دیپلماتیک قوی با هند، ژاپن و جمهوری کره، سه کشور آسیایی، برقرار کرده است. . دموکراسی هایی که بلاک چین های خود را تشکیل داده اند این را امتحان کرده اند.
روابط با هند به ویژه به دلیل کامل ترین روابط قابل توجه است. هند نه تنها یک شریک اقتصادی مهم با حضور گسترده جمعیت در امارات است، بلکه یک شریک امنیتی برای ابوظبی است. علاوه بر این، هند مایل است از روابط خوب خود با امارات متحده عربی و اسرائیل برای توسعه پروژه جایگزین خود برای اتصال اقتصادهای اقیانوس هند به اروپا استفاده کند.
تاکنون پکن و دهلی نو استراتژی چندجانبه امارات را پذیرفته اند و تا زمانی که هند و چین از شراکت با امارات سود ببرند، بعید است که این کشور را در مسائل دوجانبه خود دخالت دهند.
ناظران سیاسی بر این باورند که ایران بدون کاهش روابط خارجی با سایر کشورها نمی تواند دست برتر را در منازعات حقوقی به دست آورد و رقبای ایران با درک مزایای تحریم ایران، سعی در تقویت پیمان های اقتصادی خود با رقبای ایران دارند تا به تضعیف ایران و ایران ادامه دهند نقطه شکنندگی در آینده دور ادامه خواهد داشت. آینده ای دور که تبعات انفعال کنونی ایران و ایجاد تنش، هزینه های زیادی را بر نسل های آینده تحمیل خواهد کرد. مانند آنچه در جنگ هشت ساله رخ داد.
