اطلاع رسانی کند مبانی اندیشه و فرهنگ تبلیغیبه نقل از باقر شریف قرشی، مورخ شیعه، از کتاب «جوهره الکلام فی مضح الصداء العالم»، علت سفر حضرت معصومه (س) به ایران، نامه ای بوده است که برای حضرت معصومه (س) ارسال شده است. امام رضا (علیه السلام) که در آن حضرت از او خواست که بخواهد با او به خراسان برود.
بیماری در ساوه و مرگ در قم
در آن زمان امام رضا علیه السلام ولیعهد مامون خلیفه عباسی بود و در خراسان زندگی می کرد. حضرت معصومه در بین راه مریض شد و از دنیا رفت.
به گفته سید جعفر مرتضی عاملی، حضرت معصومه (س) در ساوه مسموم و در قم به شهادت رسید.
دو گزارش در مورد علت رفتن ایشان به قم وجود دارد:
بر اساس گزارش های اولیه، وی در ساوه بیمار شد و از یارانش خواست که او را به قم ببرند.
بر اساس گزارش دوم که مؤلف کتاب تاریخ قم آن را صحیحتر دانسته است، خود قمی ها از او خواستند که به قم برود.
17 روز بیماری در خانه موسی بن خزرج اشعری
حضرت معصومه در قم در منزل شخصی به نام «موسی بن خزرج اشعری» ساکن شد و پس از 17 روز از دنیا رفت. پیکر او را در قبرستانی به نام بابلان (حرام کنونی) به خاک سپردند.
ماجرای دو سوار نقابدار برای دفن حضرت معصومه
آل سعد در تشییع پیکر حضرت معصومه (س) با هم اختلاف و دعوا کرد. در برخی از روایات تاریخی آمده است که سرانجام تصمیم گرفتند شخصی به نام «قدیر» که از بزرگان صالح بود، مراسم دفن را انجام دهد;
علامه مجلسی در جلد 60 کتاب بحارالانوار در صفحه 219 آورده است:
هنگام تشییع پیکر حضرت معصومه ناگهان دو سوار نقابدار از صحرا ظاهر شدند و به سرعت نزدیک شدند و بر پیکر حضرت معصومه نماز خواندند و جنازه را تشییع کردند.
پس از تشییع جنازه، دو مرد نقابدار سوار بر اسب های خود شدند و بدون اینکه با کسی صحبت کنند، آنجا را ترک کردند.
از آیت الله فاضل لنکرانی نقل شده است که بعید نیست این دو سوار یکی از ائمه بوده باشند.
