شاید نام «پارادوکس فرمی» را شنیده باشید. تناقضی که اولین بار توسط انریکو فرمی، فیزیکدان برجسته قرن بیستم مطرح شد. سوال اساسی که او پرسید به طور خلاصه این بود که با توجه به احتمال بالای حیات فرازمینی در جهان خارج، چرا هنوز کسی با ما تماس نگرفته است؟ در حالی که تخمین‌هایی مانند «معادله دریک» تعداد زیادی از تمدن‌های فرازمینی هوشمند را در کهکشان پیش‌بینی می‌کند، انریکو فرمی استدلال می‌کند که اگر چنین باشد، و حتی احتمال بیشتری وجود دارد، به دلیل طولانی‌ترین زمان، در مرحله بسیار پیشرفته‌تری نسبت به ما هستند. مدت زمان. تاریخ، پس چرا ما هیچ پیامی از آنها دریافت نکرده‌ایم و چرا این موجودات باهوش کاری را که ما انجام می‌دهیم انجام نمی‌دهند، کاوشگر می‌فرستند و به دنبال نشانه‌هایی از حیات هستند؟
شاید نام «پارادوکس فرمی» را شنیده باشید. تناقضی که اولین بار توسط انریکو فرمی، فیزیکدان برجسته قرن بیستم مطرح شد. سوال اساسی که او پرسید به طور خلاصه این بود که با توجه به احتمال بالای حیات فرازمینی در دنیای خارج، چرا هنوز کسی با ما تماس نگرفته است؟
در حالی که تخمین‌هایی مانند «معادله دریک» تعداد زیادی از تمدن‌های فرازمینی هوشمند را در کهکشان پیش‌بینی می‌کند، انریکو فرمی استدلال می‌کند که اگر چنین باشد، و حتی به احتمال زیاد، به دلیل طولانی‌ترین زمان، در مرحله بسیار پیشرفته‌تری نسبت به ما هستند. مدت زمان. تاریخ، پس چرا ما هیچ پیامی از آنها دریافت نکرده‌ایم و چرا این موجودات باهوش کاری را که ما انجام می‌دهیم انجام نمی‌دهند، کاوشگر می‌فرستند و به دنبال نشانه‌هایی از حیات هستند؟
پارادوکس فرمی بیان می کند که با توجه به وجود میلیاردها ستاره شبیه به خورشید در کهکشان ما و بنابراین حداقل میلیون ها سیاره زمین مانند، عجیب است که با وجود سال ها رصد امواج فضایی، ما هنوز هیچ نشانه ای از فرازمینی ها پیدا نکرده ایم. حضور زندگی در کهکشان خودمان
حتی با فرض محدودیت منابع ما در حال حاضر و سرعت کم سفر بین ستاره ای، رسیدن از یک طرف کهکشان راه شیری به سمت دیگر بیش از یک میلیون سال طول نمی کشد، و بنابراین ما باید در مورد حیات فرازمینی می شنیدیم.
یک توضیح نظری برای این تناقض، ایده «فیلتر بزرگ» است. این فرضیه بیان می کند که قبل از اینکه تمدن های فرازمینی به نقطه ای برسند که منظومه ستاره ای و سپس کهکشان خود را ترک کنند، اتفاقی می افتد که آنها را از انجام این کار باز می دارد.
در واقع حیات فرازمینی در تکامل خود بر روی این دنیاها با مانع دشواری مواجه می شود که نمی تواند بر آن غلبه کند و در نتیجه اکثر یا همه آنها بدون اینکه اثری از خود در جهان باقی بگذارند منقرض می شوند.
چیزی که این موضوع را بسیار جالب می کند این است که نمی دانیم آیا ما به عنوان انسان از «فیلتر بزرگ» عبور کرده ایم یا قرار است چنین چیزی در آینده ما اتفاق بیفتد.
آیا ممکن است که بیشتر حیات فرازمینی در مرحله حیات تک سلولی متوقف شده باشد، اما فقط ما از این فیلتر عبور کرده باشیم؟ یا آیا ما مانند سایر تمدن های بیگانه در مرحله ای هستیم که در حال نابودی خودمان از طریق جنگ یا تمام شدن منابع قبل از ترک زمین هستیم؟
برخی از فیلسوفان و دانشمندان می گویند این بدان معناست که اگر مثلاً در مریخ حیات پیدا کنیم، خبر بدی برای ما خواهد بود. نیک بوستروم، استاد فلسفه در دانشگاه آکسفورد در انگلستان، می گوید که امیدوار است بشریت در جستجوی حیات فرازمینی به جایی نرسد.
او در مقاله‌ای که تقریباً دو دهه پیش در مجله علمی موسسه فناوری ماساچوست (MIT) منتشر کرد، گفت که اگر اشکال حیاتی بسیار ساده‌ای مانند حیات چند سلولی را پیدا کنیم، می‌توانیم نتیجه بگیریم که فیلتر بزرگ پس از آن اتفاق افتاده است. نقطه در زندگی
او معتقد بود که برای محدود کردن محل پیدایش این فیلتر، باید حیات روی زمین را رصد کنیم تا ببینیم کدام مراحل غیرممکن است. او نوشت: «یک معیار این است که انتقال فقط یک بار انجام شود. پدیده‌هایی مانند پرواز، بینایی، فتوسنتز و اندام‌ها بارها در زمین تکامل یافته‌اند و بنابراین منتفی هستند.
بوستروم استدلال کرد که اگر بخواهیم شواهدی از مهره داران در مریخ پیدا کنیم (که در حال حاضر بعید است، اما حداقل می توانیم آن را تصور کنیم)، این خبر وحشتناکی خواهد بود، زیرا نشان می دهد که بخش بزرگی از فیلتر بزرگ هنوز وجود دارد. در آینده، ما آنجا هستیم و به هر حال با آن روبرو خواهیم شد. در نتیجه، قبل از اینکه از نظر فنی به بلوغ کافی برای سفر در کهکشان برسیم، منقرض می‌شویم.
بوستروم می نویسد: «چنین کشفی ضربه ای ویرانگر و بدترین خبری خواهد بود که تا به حال به تیتر اخبار تبدیل شده است. به همین دلیل است که امیدوارم کاوشگرهای فضایی ما سنگ‌های مرده و شن‌های بی‌جان را در مریخ، قمر مشتری (اروپا) و جاهای دیگر کشف کنند.»
راه‌حل‌های احتمالی زیادی برای پارادوکس فرمی پیشنهاد شده‌اند، مانند این واقعیت که بشر به تازگی شروع به کشف دنیای خارج کرده است یا اینکه تمدن‌های هوشمند بسیار از هم دور هستند. اما اگر حق با بوستروم باشد، به این معنی است که یافتن شواهدی از بقایای تمدن های پیشرفته ممکن است بدترین خبری باشد که تا به حال دریافت خواهیم کرد.
آنچه دیگران می خوانند
