مادرید ورزشگاه بازسازی شده سانتیاگو برنابئو را در اولین روزهای سال آینده افتتاح خواهد کرد. البته مادریدی ها در دو سال گذشته در همین ورزشگاه بازی کرده اند، مگر در زمان تعطیلات کرونا که به ورزشگاه کوچکتر خود در ولدعباس نقل مکان کردند و تنها یک طرف ورزشگاه برای کارهای ساختمانی اشغال شده است.
این استادیوم مادرید را برای جشن گرفتن رویدادهای مختلفی که شامل کنسرت ها، مسابقات ورزشی مانند تنیس، بسکتبال، فوتبال آمریکایی و بیسبال و حتی نمایش های رزمی و کشتی می شود آماده می کند و می تواند درآمد رئال مادرید را از طریق این استادیوم چندین برابر کند.
این اولین بار نیست که مادرید برای استادیوم خود طرح شهرسازی را در نظر می گیرد. ساخت این ورزشگاه در سال 1944 (آبان 1323) آغاز شد و در سال 1947 به بهره برداری رسید که شباهتی به طرح فعلی آن نداشت.
این استادیوم که به نام بازیکن، مربی و مدیر عامل افسانه ای باشگاه سانتیاگو برنابئو نامگذاری شده است، در سال های 1952، 1992، 1994، 2011 و 2023 به شکل کنونی بازسازی شد و سالانه و هر دهه یک بار مورد بازنگری قرار می گیرد. هیچ وقت از استادیوم های مدرن اروپایی عقب نیست.
این ورزشگاه که 75 سال پیش افتتاح شد، به مرور زمان بدون تخریب تغییر یافته و اکنون به معبدی برای دوستداران فوتبال و رئال مادرید تبدیل شده است.
اکثر تیم ها در اروپا این برنامه ها را دنبال می کنند و همیشه به طور روزانه در حال بازسازی و مراقبت از امکانات ورزشگاه خود هستند و حتی برنامه های توسعه را نیز در دستور کار خود قرار می دهند.
چندی پیش بارسلونا ورزشگاه نیوکمپ را تخریب کرد تا مجموعه ای جدید در فضای فعلی این ورزشگاه مطابق با آخرین فناوری های روز دنیا طراحی و اجرا کند و از رقیب قدرتمند خود عقب نماند. در سال های اخیر تیم های مطرحی مانند اتلتیکو مادرید، تاتنهام و قبلا تیم هایی مانند آرسنال تیم های جدیدی ایجاد کرده اند.
برگردیم به ایران و نگاهی به مجموعه های ورزشی خودمان بیندازیم، در این سال ها چند استادیوم بازسازی و اصلاح شده است؟
ورزشگاه آزادی تهران از زمانی که در دهه 50 برای بازی های آسیایی طراحی و افتتاح شد تا حدودی مورد استفاده قرار گرفت و هرگز آنطور که باید بازسازی نشد تا امروز به سختی میزبان بازی های پایتخت و تیم ملی است. حتی تیم های استان های دیگر نیز به دلیل عدم اجرای برنامه های مناسب به ورزشگاه تهران و آزادی روی می آورند.
وضعیت ورزشگاه شیرودی چگونه است؟ آیا چیزی از ورزشگاهی که در قلب پایتخت برای میزبانی یک رویداد ملی ساخته شده باقی مانده است؟ چرا هیچ وقت برنامه ریزی درستی برای این مجموعه وجود نداشت و سال هاست که فقط برای ورزش همگانی مورد استفاده قرار می گیرد و آن طور که باید مورد توجه قرار نمی گیرد.
همین داستان در سایر نقاط ایران ادامه دارد. ورزشگاه انزلی اغلب وصله و پینه بسته است و ورزشگاه وطنی قائم شهر دیگر ظرفیت میزبانی یک رویداد بین المللی را ندارد. در شیراز، ورزشگاه حافظیه ظرفیت میزبانی یک رویداد ملی را ندارد.
در هر مکان و هر ورزشگاهی که نگاه می کنیم، هیچ برنامه روزانه یا سالانه ای برای حفظ یا بهبود وضعیت فعلی نمی بینیم.
ما فقط استادیوم هایی را می بینیم که بدون برنامه ریزی مدون ساخته می شوند و همین استادیوم ها علیرغم نوساز بودن، به سرعت فرسوده می شوند و شرایط برگزاری یک رویداد بین المللی را ندارند.
