به گزارش خبرنگار مهر، در مورد این چاه روایات و نقل های مختلفی وجود دارد که قابل اعتماد است. تپه ها و معروف ترین آن این است که این چاه به چاه پیامبر گرامی اسلام معروف است که بهترین و پاک ترین آب مدینه نامیده می شد.
در برخی کتب اگرچه نامی از شخص حفر کننده این چاه برده نشده است، اما ذکر شده است که «غارس» از کلمه غارس به معنای قلمه یا نهال گرفته شده است. از آنجایی که این چاه متعلق به مالک بن فلز مسپدربزرگ سعد بن خیسم انصاری حفاری شد و پس از آن غلام ملک ملقب به غرس متولی آن شد و به چاه غرس معروف شد.
در عصر رسول خدا خوب است (پ) در ملک سعد ب خیسماو از یاران پیامبر بود. سود (پ) او آب این چاه را پاک ترین آب و غورس را از چشمه های بهشت می دانست. گاهی این گزارش به گونه ای بیان می شود که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آلهپ) در خواب چاه بهشتی می بیند و فردای آن روز سر چاه می رود و آب آن را می نوشد و وضو می گیرد. برخی این گزارش را بر اساس خواب انبیا تفسیر می کنندبه) به درستی که از فضائل و مناقب مدینه محسوب می شوند.
گفتن رابهغلام پیامبرپ)آب مورد نیاز اهل بیت حضرت را یک روز از چاه و روز دیگر از چاه می کارند ساقیه تهیه و تهیه کرد. در گزارشی از انس بن مالک آمده است که او خود شاهد آمدن پیامبر اکرم در صبح زود سوار بر ارابه بود. دلوا از آب چاه بلند می شود آن را گرفت و با آن وضو گرفت و بقیه را در چاه ریخت.
گاهی اضافه می کردند که وقتی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله باقی مانده آب را در چاه ریخت، پس از آن چاه خشک شد. در گزارش دیگری آمده است که پیامبر (ص)پ) از عسلی که به او دادند، آن را در چاه ریخت تا برکت دهد.
در روایات مختلف با مضمون مشترک، پیامبر به امام علی(ع) فرمود:به) وصیت کرد که پس از مرگ با آب چاه غرس غسل کنند. برخی از منابع این روایت را از خود حضرت علی نقل کرده اند.به)به صورت کلی تر، بدون ذکر نام غسل کننده، از فرمایش پیامبر(ص) نقل کرده اند.پ)در مورد غسل دادن اجساد آنها با هفت مشک آب چاه غور ذکر شده است.
این چاه و زمین های اطراف آن متعلق به خواجه حسین بن شهاب احمد مکی شافعی بوده است. قوانیشناخته شده به عنوان فرزند پسر قوانآن را از اهالی مدینه منوره خرید و در سال 882 م چی در حین کاشت درخت در اطراف چاه، آن را بازسازی کرد و نردبانی ساخت تا آب را از چاه راحت کند. در کنار چاه مسجدی هم ساخت.
