طاهر خیری; بازار: سال هاست که ایرانی ها کام خود را با شیرینی و شکلات های مراکز تولیدی تبریز شیرین می کنند. حتی بسیاری از مردم برندهای معروف شکلات این مرکز صنعت غذا و شیرینی کشور را به نام می شناسند و در سفر به تبریز اولین چیزی که در سبد خرید خود می گذارند شیرینی و شکلات تبریزی است.
در واقع ایرانی ها لحظات خوشی را در مجالس و مهمانی های خانوادگی با شکلات ها و شیرینی های تبریز و استان سپری می کنند. به عبارت دیگر قرابیه، باقلوا، نوگاه، راحت الحلگوم، لطیفه و …. آنها بخشی ثابت از جشن ها و مراسم مردم ایران و تعداد زیادی از کشورهای خارجی هستند. شکلات ها و شیرینی های تولید شده در تبریز از کیفیت بالایی برخوردار بوده و در بسته بندی های مناسبی بسته بندی می شوند که این امر باعث اعتبار بخشیدن به صنعت ایران شده و مایه مباهات همه ایرانیان شده است.
آذربایجان شرقی با داشتن صدها واحد تولید شیرینی، شکلات و البته صنایع غذایی به یکی از مهمترین مراکز صنایع غذایی کشور و منطقه خاورمیانه تبدیل شده است که اکثر نیازهای بازارهای داخلی و خارجی را تامین می کند. به این ترتیب از 563 واحد تولیدی کشور در این صنعت، 125 واحد با ظرفیت تولید بیش از 417 هزار و 845 تن متعلق به آذربایجان شرقی است.
بر اساس آمار، 55 درصد شکلات ها و شیرینی های صادراتی کشور در آذربایجان شرقی تولید و به بیش از 60 کشور جهان از جمله کشورهای همسایه، اروپا و حتی آمریکا صادر می شود. اگرچه حجم تجارت جهانی این محصولات در جهان تقریباً 1500 میلیارد دلار است، اما بخش بسیار کمی از این تجارت بین المللی مربوط به کشور ما است.
بدون اغراق باید گفت که صنعت شکلات و شیرینی سازی تبریز مرزهای ملی را درنوردیده و وارد اکثر بازارهای دنیا شده و تبریز خود را به عنوان قطب اول این صنعت معرفی کرده است. اما با وجود کیفیت و بسته بندی مناسب، حجم صادرات این محصولات قابل قبول نبوده و با وضعیت صادرات ایده آل فاصله دارد.
توسعه صنعت شیرینی و شکلات علاوه بر اشتغال زایی و ارزآوری موجب رونق اقتصادی استان می شود. شرکت های تولیدکننده شکلات و مواد غذایی آذربایجان شرقی با تدوین برنامه راهبردی و ترسیم نقشه راه می توانند خود را به دنیا معرفی کنند و در بازارهای بیشتری نفوذ کنند.
حقیقت این است که حمل و نقل کالا و همچنین تامین مالی یکی از مهمترین چالش های صنعت شیرینی و شکلات کشور و استان است که حمایت و توجه بیشتر دولت سیزدهم را می طلبد. به نظر می رسد در زمینه تامین مالی واحدهای تولیدی با توجه به نیازهای هر واحد به طور خاص از جمله افزایش ظرفیت تولید، حمل و نقل، واردات و نوسازی ماشین آلات و تجهیزات و تامین مواد اولیه باید اقدامات لازم انجام شود. گرفته شده. .
