پیش دبستانی برای کودکان دارای ناتوانی بینایی ضروری است

به مناسبت هفته کتابخوانی نشست تخصصی کتاب و کتابخوانی برای کودکان و نوجوانان با نیازهای ویژه برگزار شد. میهمانان این نشست دبیر، نویسنده، شاعر و دکترای زبان و ادبیات فارسی و بهروز افروز، دبیر، پژوهشگر، نویسنده و دکترای زبان و ادبیات فارسی بودند.

علی خدابنده مجری این نشست در ابتدا گفت: برخی از مراکز آماده ارائه خدمات به کودکان با نیازهای ویژه هستند. این ظرفیت در مربیان برای استقبال از این گروه از کودکان و نوجوانان ایجاد شده است. در برنامه های هفته کتابخوانی به موضوع کودکان با نیازهای ویژه توجه ویژه ای شده است.

وی ادامه داد: برای طیف وسیعی از برنامه های ارائه شده در کانون برای کودکان و نوجوانان. چند برنامه از قبل از 23 آبان آغاز شد و به هفته کتابخوانی رسید و برخی از آنها تا بعد از 30 آبان یعنی پایان هفته کتابخوانی ادامه خواهد داشت.

*خانواده ها مهم هستند پیش دبستانی اول اینکه فراموش نکنید

فاطمه زرافنگیز در این جلسه اظهار داشت: علت اینکه ابتدا کودکان کم بینایی را معاینه می کنیم این است که در بین این افراد با نیازهای ویژه افراد تحصیلکرده و دانشگاهی زیادی را می بینیم. به عبارت دیگر، در بین افراد با نیازهای ویژه، نابینایان تحصیلکرده ترین گروه هستند.

وی ادامه داد: در رابطه با کودکان کم بینایی خانواده می تواند مهمترین نقش را در مطالعه و مطالعه این افراد داشته باشد. اینکه من خواندن را از خواندن جدا کردم زیرا متن آن چیزی نیست که می خوانیم، چیزی است که به آن گوش می دهیم، می گوییم و حتی آن چیزی است که می چشیم. به همین دلیل، مطالعه بسیار گسترده تر از کتاب خواندن است.

زرافتانگیز افزود: در کودک کم بینا از ابتدا تلاش والدین می تواند در مطالعه کودک حائز اهمیت باشد. آنها می توانند حواس مختلف کودک را آموزش دهند تا پس از آن بتواند از حواس مهم مانند لامسه و شنوایی به خوبی استفاده کند.

وی بیان کرد: در طول 31 سال تدریس خود با خانواده هایی مواجه شدم که به حس لامسه کودک توجه کافی نداشتند و زمانی که کودک شروع به یادگیری خط بریل کرد با چالش های جدی مواجه شد. خانواده هایی هستند که فرزند کم بینایی دارند اما حتی نمی دانند فرزندشان چقدر است و نوع کم بینایی در چه زمینه ای است. خوشبختانه امروزه این چالش ها کمتر شده است و غربالگری های پزشکی در پنج سال گذشته جدی تری گرفته شده است.

این پژوهشگر افزود: مهم این است که خانواده ها در کارگاه هایی که برای آنها برگزار می شود شرکت کنند و یاد بگیرند که چگونه فرزندان خود را توانمند کنند. پس از تقویت حواس به مرحله اول پیش دبستانی می رسیم که مرحله بسیار مهمی است. زیرا ما به طور فزاینده ای تقویت حواس را با جدیت بیشتری ترویج می کنیم.

وی ادامه داد: متاسفانه به دلیل عدم آموزش خط بریل در این مقطع، خانواده ها آن را جدی نمی گیرند و حتی فرزندان خود را به پیش دبستانی اول می فرستند، اما به جرأت می توانم بگویم پیش دبستانی از هر نیاز زیستی برای این ها حیاتی تر است. فرزندان. “. در مرحله دوم پیش دبستانی، بچه ها شش ساله هستند و بدون معرفی حروف، خط بریل را به آنها آموزش می دهیم و یک لوح و خودکار به آنها می دهند و «شش خانه» به آنها آموزش می دهند.

زرافتانگیز تصریح کرد: در کلاس اول دبستان نام حروف را به کودکان آموزش می دهند. در این مرحله خانواده هایی هستند که بعد از سوم دبستان ماشین تحریر پرکیز مخصوص نابینایان را در اختیار فرزندان خود قرار می دهند. به نظر من این کار اشتباه است و توصیه نمی شود مگر در موارد خاصی که دست کودک مشکل دارد. نوشتن با خودکار و تخته وایت برد بسیاری از مهارت های کودکان دارای اختلالات بینایی را بهبود می بخشد.

و افزود: اولین موضوعی که در آسیب شناسی کتابخوانی برای کودکان با نیازهای ویژه باید به آن بپردازیم، موضوع انتشارات نابینایان است. از نظر دسترسی، بسیار مهم است که کتاب های بریل در دسترس کودکان باشد. امروزه کتاب ها به صورت صوتی هستند که فقط کودکان به آن گوش می دهند. این امر دیکته نابینایان را بسیار ضعیف کرده است. به همین دلیل من افرادی را می بینم که دانشجوی دکترا هستند اما در نوشتن ساده ترین کلمه هم مشکل دارند.

* ورود مرکز در همه حوزه ها به معنای ارتقای کیفیت نابینایان بوده است

بهروز افروز در ادامه این نشست اظهار داشت: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان یکی از پرافتخارترین نهادهای فعال در کشور است و از بدو ورود تاکنون موثر بوده است. ردپای طلایی کانون را در دلنوشته های بسیاری از عزیزان می بینیم. مرکز شهر مکان بزرگی است و باید به خود یادآوری کنیم که در مکان بزرگی هستیم.

وی ادامه داد: شاید مهمترین رسالت ما حفظ دستاوردهای کانون باشد و در گام بعدی به دستاوردهای جدید بیندیشیم. حتی ما بزرگترها که نهادهای شخصیتی آن ها توسط کانون شکل گرفته است، همچنان به این نهاد نیاز داریم. کانون برای من نابینایان بسیار مهم است، هر جا که کانون در میان کودکان و نوجوانان مداخله کرده است به رشد و توسعه وضعیت شهروند نابینا کمک کرده است. وقتی برنامه های مرکز آموزشی، سلامتی و رشد فکری را مقایسه می کنم، می بینم که مرکز همیشه برنامه ریزی بهتری دارد، اما باید تعامل بیشتری بین این سه وجود داشته باشد.

این پژوهشگر افزود: مرکز کودکان با نیازهای ویژه باید به کمک آموزش و پرورش بیاید و با مربیان خبره خود به بهبود روند آموزشی دانش آموزان کمک کند تا با کتاب های خوب میل به مطالعه در کودکان خسته محقق شود. از خواندن خط بریل تا ایجاد خدمت به جامعه نابینایان آسان نیست. این نیاز به تجربه و هزینه ما دارد.

وی افزود: ویژگی خوب خط بریل این است که «ب» در خط بریل در همه زبان ها «ب» تلفظ می شود. افراد بینا همه اعمال را با چشم می بینند و راه درک این رفتارها برای یک نابینا خواندن داستان است زیرا نویسنده قطعاً همه چیز را در مورد شخصیت داستان توصیف کرده است. لطفاً توجه داشته باشید که آنچه برای شما آشکار است در کتاب برای من که کور هستم یافت می شود. ما رنگ‌های «همسان» را در رمان‌ها می‌یابیم و اگر مرکز بخواهد کتاب‌های ناطق با این مضامین تولید کند، می‌تواند آموزش مهارت خوردن و خوابیدن را بیاموزد.

افروز گفت: از مرکز تفریحی که کانون را ایجاد کرده تقاضا دارم بیشتر به روستا بیایند و با تولیدات خود از آموزش و پرورش حمایت کنند. طراحی بازی صوتی به این معنی است که بخشی از داستان پخش می شود و کودک برای شنیدن بقیه داستان، بازی یادگیری خط بریل را انجام می دهد و برای شنیدن ادامه داستان به مرحله بعدی می رود.

در این نشست فروهر مانداری مدیر کل آفرینش های فرهنگی کانون، مجتبی حازق رئیس آفرینش های ادبی و هنری و سعیده عزیزیان رئیس اداره آموزش و پژوهش کانون نیز حضور داشتند.