به گزارش رکنا، صبح 17 مهر 1402 به ماموران کلانتری خبر رسید که نگهبان یک ساختمان نیمه کاره در خیابان نیروی هوایی بر اثر اصابت ضربات متعدد چاقو به شهادت رسیده است. ماموران بلافاصله در محل حاضر شدند و جسد متعلق به مرد 30 ساله ای به نام پیمان با دستور قضایی به پزشکی قانونی منتقل شد.
شواهد نشان می‌داد که پیمان در ساختمان نیمه‌ساز نگهبان بوده که قربانی جنایت ساکت شده است.
آثار و لکه های خون روی زمین نشان می داد که عامل یا عاملان جنایت در حالی که مقتول قصد فرار داشت به او حمله کرده و او را کشتند.
در اولین گام تحقیقات، ماموران از خانواده مقتول بازجویی کردند.
اولین سرنخ
برادر پیمان گفت: برادرم حدود یک سال با پسر عمویمان شهاب اختلاف داشت و چندین بار او را تهدید به مرگ کرده بود. پسر عموی ما اخیراً از افغانستان وارد ایران شده است و فکر می‌کنم که در ایران است قتل برادرم دست دارد.
پنج روز از این حادثه گذشته بود، صبح روز سیزدهم مهرماه شهاب به پلیس آگاهی رفت و خود را تسلیم پلیس کرد.
گفت: پسر عمویم را کشتم که مستحق مرگ بود.
بیانیه عجیب
وی در تشریح جزئیات این حادثه گفت: مدت ها قبل از رفتار همسرم متوجه شده بودم که پیمان به صورت آنلاین با او در ارتباط است. از همسرم در این مورد پرسیدم اما او هیچ وقت جواب درستی به من نداد. فکر می کردم پسرخاله ام همسرم را مورد آزار و اذیت قرار داده و قصد سیاه نمایی دارد، اما همسرم سکوت کرده و چیزی نگفت. تا اینکه دو ماه پیش از افغانستان به صورت غیرقانونی وارد ایران شدم. دوباره تلفنی از همسرم در مورد پسر عمویم پرسیدم تا دلیل ترسش از پسر عمویم را بدانم و این شد که همسرم راز تاریکی را برایم فاش کرد و متوجه شدم که پیمان همسرم را اذیت کرده و هنوز دست از کار برنمی دارد. او را در اینترنت اذیت کنید بله. برای همین تصمیم گرفتم پیمان را بکشم.
وی ادامه داد: از آنجایی که می دانستم با دیدن من جلوی در در را برایم باز نمی کند به همراه یکی از دوستانم به نام غلام به محل کار پیمان رفتم و با چاقو خودکشی کردیم. ضربات مهلک را به او زدم و با هم فرار کردیم.
با اطلاعاتی که این مرد در اختیار ماموران قرار داد، همدست وی نیز شناسایی و دستگیر شد که به همدستی در قتل اعتراف کرد.
پرونده جنایی با صدور کیفرخواست به شعبه دهم دادگاه کیفری استان تهران ارجاع شد و دو متهم به دفاع از خود پرداختند.
در دادگاه
در ابتدای جلسه والدین دم درخواست انتقام را مطرح کردند.
شهاب با حضور در مقابل قضات، اظهارات قبلی خود را تکرار کرد و گفت: پمان مستحق مرگ بود. او همسرم را مورد آزار و اذیت قرار داد و از او اخاذی کرد. به همین دلیل تصمیم گرفتم او را بکشم. اما غلام از این واقعه بی خبر بود. به او گفتم که با این توافق موافق نیستم و می خواهم با او آشتی کنم. او از روی حسن نیت با من آمد. من اتهام قتل را قبول دارم.
غلام با حضور در برابر قضات اتهام معاونت در قتل را نپذیرفت.
وی گفت: من از این ماجرا اطلاعی نداشتم و فکر می کردم شهاب قصد دارد با پسر عمویش آشتی کند. اگر می دانستم قصد کشتن دارد، در این موضوع دخالت نمی کردند و من نمی رفتم. با او
در پایان جلسه قضات برای صدور حکم وارد دادگاه شدند.
