پزشکان بدون «روتوش» | پایگاه خبری آرمان شرق

پذیرش پزشکان برای شرکت در رقابت های انتخاباتی جرقه ای را در درون اصلاح طلبان برانگیخته و سرمایه ثابت سیاسی آنها را احیا کرده است. این اولین دستاورد این دوره از انتخابات ریاست جمهوری است. چه منتخب یا نه. مهم است بدانیم که این ظرفیت هنوز زنده است. بخش مهمی از سرمایه سیاسی کشور با اشارات کمی مورد نقد قرار گرفت. این نشان دهنده عمق اجتماعی ظرفیت اصلاح طلبان در ایران است. نکته دوم بلوغ سیاسی این جنبش برای آگاهی از عمق اجتماعی و منتظر نماندن آن برای پیوستن به کسانی است که به دنبال «آن شغل دیگر» برای موفقیت هستند. این جنبش ابتدا باید بر توانمندی های واقعی و سرمایه ثابت خود تکیه کند و وزن سیاست را بر سرمایه خود بگذارد و سپس به گفت و گو، حمایت یا ائتلاف با سایر بخش های مدنی و سیاسی متوسل شود. اصلاح طلبی در ایران گاهی برعکس می رود و بت خود را در تغییر می یابد. با پزشکان، این اولین بار است که اصلاح طلبی می خواهد بدون شعارهای رنگارنگ، بدون انتظار براندازی و براندازی، بدون سراب برای جوانان و بدون توقع تورم سیاسی و با استفاده از قدرت اقناع خود در بدنه حاکمیت و جذب استفاده از بخش های خاکستری. زیرا پزشکان آگاهانه یا ناآگاهانه از ابتدا به طور طبیعی تکلیف خود را روشن کردند. او همان چیزی است که شما می بینید. بدون روتوش اکنون با این سرمایه واقعی و طبیعی، این اصلاح طلبی می تواند با جدیت بیشتری مسیر سیاست را طی کند، حامیان خود را سازماندهی کند، مواضع خود را تقویت کند و مطالبات خود را به صورت واقعی پیگیری کند. اکنون، حتی اگر دیگر در قدرت نباشد، می‌تواند کار سازمان‌دهی اجتماعی را به شکل منسجم‌تری انجام دهد، انتظارات سیاسی را تحمل کند، یاد بگیرد که از انتظارات سیاسی بهره‌برداری کند، مبارزات اجتماعی-فرهنگی را به حامیان خود بیاموزد و مردم را از آن آگاه کند. و قدم به قدم از آن در مبارزه سیاسی استفاده کنند.

مدشیان اگرچه وعده برداشت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی را نمی دهد و این مهم ترین خدمت او به شکل گیری پایتخت واقعی اصلاح طلبی در ایران است، اما می دانیم که انتخاب او می تواند از شیوع ساده اندیشی یا تحجر در دستگاه های اجرایی و حتی اجتماعی جلوگیری کند. بدنه کشور در واقع پزشکان و جلیلی نماینده دو بدنه اجتماعی کاملا متفاوت در جامعه ایران هستند که هر کدام چندین میلیون رای ثابت دارند. بیش از یک رقابت سیاسی، دو گروه اجتماعی با یکدیگر رقابت می کنند. این نکته ظریفی در استراتژی مبارزات انتخاباتی نامزدها برای دعوت مردم به مشارکت سیاسی است. او در عین حال با سوابق خود می تواند از گسترش فساد جلوگیری کند و فرصت بین المللی جدیدی را برای ایران فراهم کند. پزشکان می توانند نماینده اقشار آسیب پذیر و فقیر جامعه در قوه مجریه کشور باشند. او این را در دوران حرفه ای 40 ساله خود دارد و امید است که بتواند به همین منوال ادامه دهد. کسانی که با دستگاه پیچیده اداری «قوه های متعدد» کشور آشنا هستند، می دانند که هیچ پروژه یا طرح بزرگ سیاسی به نفع فقرا بدون حمایت قوه مجریه عالی نمی تواند به موفقیت برسد. اما صحبت‌های پزشکان نشان می‌دهد که باید به مسئله اجرا و تجربه به شیوه‌ای پیچیده‌تر پرداخته شود. “هنوز هزاران رقیب در داخل وجود دارد.” مطالعات متعدد نشان داده است که هم «طراحی خط مشی» و هم «اجرای» آن نه تنها امری متخصص و متخصص نیست، بلکه ادامه مبارزه برای منافع گروه های سیاسی-اجتماعی است.

اغلب این تجربه خود نوعی مبارزه سیاسی است. یعنی صاحبان منافع قدرت کارشناسی تولید می کنند. به عبارت دیگر برخی که آنها را اختلاسگر می نامند از گزارش های کارشناسی استفاده می کنند که تحریم را برای فروش نفت یا کسب قدرت اقتصادی، صنعتی یا فرهنگی توجیه می کند. موارد آنقدر ساده نیست که کارشناسان حرف آخر را بزنند. اینجاست که رئیس جمهور باید با جنگ قدرت با منافع روبرو شود. وقتی به کشتی می روی، بدون پنکه برو/بدون آدم در آخر آن دشمن برو. نکته دیگر تاکیدی است که مدیکیان به درستی بر اجرای برنامه های توسعه موجود می گذارد، اما توجه داشته باشید که تغییرات اقتصادی در ایران دیگر بدون تغییر پارادایم امکان پذیر نیست و به عنوان مثال یکی از این تغییر پارادایم ها انتخاب موکران به عنوان جدید است. سرمایه، پایتخت.

ایران تجاری و صنعتی و ایجاد نیمه وقت هیئت دولتی وجود دارد. این کافی نیست که بگوییم سیاست ها اجرا نشده است. اکنون ما تجربه ترامپ و باید بگویم تجربه احزاب جمهوری خواه و دموکرات را پیش رو داریم. آمریکا مصمم است هیچ افق روشنی برای بازگشایی تحریم ها باقی نگذاشته است. بنابراین نگاه به درون و تمرکز بر توانمندی‌های بومی از طریق توسعه کشاورزی صنعتی، صنایع پایین دستی، رشد اشتغال دیجیتال، قابلیت‌های گردشگری، صنعت دریایی و تجارتی که وابسته به تحریم‌ها نیستند، باید در راس ذخایر قرار گیرد. به این ترتیب مهم ترین اقدام کلیدی افزایش مهارت های توسعه این حوزه ها در داخل دستگاه های اداری است. بخش قابل توجهی از رشد صنعتی دهه 1940 به دلیل مهارت هایی بود که کارشناسان فنی ایرانی از انجمن های حرفه ای بین المللی آموخته بودند. برای بازسازی ایران نیازمند همکاری و امید همه ایرانیان هستیم. نیروی انسانی مهمترین رکن توسعه است. بازآفرینی امید در نخبگان کار بسیار دشواری است. به خصوص که بخش مهمی از جامعه از رای هایی که به خاتمی و روحانی داده است ناامید شده اند. آنها دیده اند که چگونه فردای انتخاب رئیس جمهور خود با موانع سختی از خوب و بد مواجه شدند و از امور کشور دوری کردند و یا حداکثر چند قدمی برای «نظارت» ویترین نزدیک شدند. قدرت و اداره بدون اینکه بتوان در آن تغییر ایجاد کرد اول از همه نخبگان باید از خطر تنگ نظری سیاسی مصون بمانند./شرق.