پاسخ مدبرانه عباس عبدی به درخواست پناهندگان

عباس عبدی در یادداشتی انتقادی صریح از اظهارات اخیر یک روحانی نزدیک به ثبات درباره نظام آموزشی کشور انتقاد کرد.

عباس عبدی در یادداشتی در روزنامه اعتماد با اشاره به اظهارات اخیر حجت الاسلام پناهیان نوشت:

یکی از روحانیون مدافع فلسطینی ها به عنوان مظلوم و از معترضان به جنایت جاری غزه و بمباران مردم غزه در میدان فلسطین سخنرانی کرد و در بخشی از سخنرانی خود گفت که آموزش و پرورش این را نمی آموزد. زندگی ما به مظلومان پیوند خورده است. دنیا… شورای عالی انقلاب فرهنگی به وظیفه خود کوتاهی کرده است… هر دانش آموز ایرانی باید بگوید که همه مستضعفان دنیا منتظر نجاتشان از ما ایرانیان هستند. ضمناً خاطرنشان می شود در صورت عدم امکان آموزش و پرورش تعطیل شود.

این گفته صرف نظر از محتوای صریح آن دو معنای ضمنی دارد، یکی اینکه برخلاف اظهارات رسمی، مشخص است کسانی که در نظام آموزشی کشور آموزش دیده اند، با شعارهای سلیقه ای خود همسو نیستند. ویدئوهای پخش شده از مدارس نیز همین را نشان می دهد. این پیشنهادی است که آنها آشکارا قبول نمی کنند.

آیا این سخنرانی روشن نمی کند که چرا دانشجویان باید در این سخنرانی از نظرات خود دفاع کنند؟ آیا باید از نظر ایدئولوژیک دفاع کنند یا سودآور؟

به نظر می رسد این نظام آموزشی در کشور توانایی ترویج هیچ نظری را ندارد. با این منطق، اگر بخواهیم دانش آموزان طرفدار فلسطین شوند، چاره ای جز احیای نظام آموزشی رژیم گذشته نداریم، زیرا نتیجه آن نظام، مردمی ضد اسرائیلی و فلسطینی و عموماً طرفدار آن بود. از مستضعفان جهان . .

واقعیت این است که این وظیفه هیچ سیستم آموزشی نیست. این اثر در حیطه وظایف روحانیون و فرهیختگان جامعه و رسانه قرار می گیرد. اگر امروز مردم آن گرایش را ندارند به دلیل ضعفی است که در روحانیت پدید آمده است نه در نظام آموزشی.

قرار نیست نظام آموزشی نقش روحانیون را بر عهده بگیرد. هیچ فرد انقلابی و مذهبی با آموزش رسمی، نه تحصیلی، نه مارکسیست و نه مسلمان، باورها و ایمان را به دست نیاورده است. اگر آموزش می توانست انسان را به ارزش های حاکم باور کند، نظام آموزشی رژیم گذشته باید همه را به سلطنت طلب و طرفدار اسرائیل تبدیل می کرد.

نقش عامل بهره نیز حمایت از این سیاست های مهم و عادی است. سربازان آمریکایی بر اساس منافعی که به دست می آورند می جنگند، البته غیر از سود چیزهای دیگری هم هست، اما اساس آن سود است یا گروه واگنر پریگوژین، بر اساس سود می جنگند.

پس برای جذب جوانان به این رویکرد باید یکی از دو شکل اعتقاد یا منفعت انتخاب شود. با این باور نمی توان نظر آنها را جلب کرد، زیرا چندین دهه است که جایگاه مستقل روحانیت در انتقال ارزش ها و افکار زیر سوال رفته است و بنابراین نه در این مورد، بلکه در مورد دیگر نمی تواند چنین وظیفه ای را انجام دهد. .

روحانیون قبل از انقلاب می توانستند این کار را انجام دهند، زیرا کارکرد اصلی خود را در این حوزه قرار داده بودند و استقلال نسبی داشتند. بنابراین تنها راه بازگرداندن استقلال روحانیت، تأثیرگذاری بر افکار و نظرات جامعه است. از نقطه نظر سود، نمی‌توانید دیگران را وادار به خرید این ارزش‌ها کنید، زیرا هیچ منفعت عینی و عینی برای آنها ندارد و ممکن است فکر کنند هزینه دارد. جذب جوانان از طریق ارائه مزایا عملا غیرممکن است، زیرا منابع لازم برای این کار بسیار محدود است.

مشکل آنها با این حرف ها و حمایت از تعطیلی مدارس کشور حل نمی شود. هر روز مشکلات بیشتری نسبت به دیروز وجود دارد، شما باید اساسی تر فکر کنید.