ورود به یک سلول، یا ورود ویروس، بخشی از چرخه مورد استفاده در ساخت واکسن است، زیرا واکسن ها این ورودی ویروسی را هدف قرار می دهند و همچنین از جهش سلول ها به گونه های جدید جلوگیری می کنند.
نحوه ورود ویروس ها به سلول
ویروس ها به روش های مختلفی وارد بدن می شوند. به عنوان مثال، آنها از طریق هوا، با رسوب روی غذا یا تماس با غشاهای مخاطی و همچنین از طریق تزریق وارد بدن می شوند.
ویروس ها معمولاً ابتدا سلول های میزبان را در نزدیکی محل ورود آلوده می کنند: سلول هایی که مجرای تنفسی ویروس های معلق در هوا را پوشانده اند. سپس در آنجا باقی می مانند یا در سراسر بدن میزبان پخش می شوند.
ویروس ها قندها یا پروتئین های خاصی را در سلول میزبان پیدا کرده و به آنها می چسبند. هر ویروس با یک ضربه وارد ژنوم سلول می شود و اگر سیستم ورود به سلول آن به درستی کار نکند، خطر غیرفعال شدن آن را تهدید می کند.
هنگامی که ویروس به سلول میزبان متصل شد، مولکول‌های خاصی (روی سطح سلول یا درون سیستم بازیافت سلول) پروتئین‌های پوششی ویروسی را برای ورود فعال می‌کنند. به عنوان مثال می توان به Covid-19 اشاره کرد که در اثر جهش SARS-CoV-2 ایجاد شده است. در این بیماری، پروتئین ها تنها با تغییر غشای سلولی اجازه عبور ژنوم ویروس را می دهند.
البته هر ویروسی برای این کار از ترفندهای مختلفی استفاده می کند. پروتئین های ویروسی ویژه به ادغام ویروس و غشای سلولی کمک می کنند و هسته ویروسی را در داخل سلول آزاد می کنند. در این مرحله که ژنوم ویروسی وارد سلول شد، تکثیر ویروس آغاز می شود.
برخی از ویروس ها از سلول میزبان فقط به عنوان ماشین تکثیر استفاده می کنند، در حالی که سلول های دیگر ماشین های تکثیر خود را حمل می کنند و از برخی از قسمت های سلول میزبان بهره می برند.
دفاع بدن در برابر ویروس ها.
به گزارش ایندیپندنت، بدن انسان یک سیستم دفاعی چند لایه در برابر ویروس ها دارد. اما عموماً اعتقاد بر این است که سیستم ایمنی بدن که پاسخ آنتی بادی نامیده می شود، در وهله اول از عفونت جلوگیری می کند.
آنتی بادی ها بخشی از ویروس را هدف قرار می دهند که به سلول ها می چسبد. این نه تنها در مورد واکسن کووید-19، بلکه در مورد بسیاری از مصونیت های آنفولانزا، چه از طریق واکسن یا سیستم ایمنی طبیعی بدن، صدق می کند. با این حال، برخی از آنتی بادی ها به جای جلوگیری از چسبندگی ویروس، روی میزبان و فرآیند ورود ویروس عمل می کنند. در واقع، آنتی بادی ها از عملکرد کامل ویروس ها جلوگیری می کنند.
ویروس ها به سختی می توانند از چنین آنتی بادی ها فرار کنند، اما تولید آنها از طریق واکسیناسیون دشوار است. به همین دلیل، توسعه آنتی بادی هایی که ورود سلول را مهار می کنند، هدف اصلی تلاش ها برای تولید نسل بعدی واکسن ها است.
گونه های ویروسی و اپیدمی ها.
یکی از سؤالات مهم این است که بدانیم چه زمانی ویروس های سایر گونه های جانوری برای انسان خطرناک هستند. این بسیار مهم است، زیرا ویروس ها قبل از اینکه در انسان شناسایی شوند ابتدا در حیواناتی مانند خفاش ها، خوک ها یا برخی از پرندگان ظاهر می شوند، اما به طور کلی مشخص نیست که کدام ویروس و چگونه باعث ایجاد اپیدمی در انسان می شود.
به گفته کارشناسان، ویروس‌ها به گونه‌ای در حال تغییر هستند که می‌توانند راحت‌تر به سلول‌های انسان متصل شوند، مانند ویروس‌های آنفولانزا که به سلول‌های بینی و گلو متصل می‌شوند. با این حال، کروناویروس‌هایی مانند SARS-CoV-2 این ایده را به چالش می‌کشند، زیرا برخی از کروناویروس‌ها به سلول‌های انسانی متصل می‌شوند، اما تنها تعداد کمی از آنها می‌توانند به راحتی بین افراد منتقل شوند.
بنابراین لازم است پژوهشگران در این زمینه تحقیقات بیشتری انجام دهند، زیرا حقیقت تلخ اپیدمی این است که می دانیم این بیماری مانند زلزله و سایر بلایای طبیعی رخ می دهد، اما نمی توان زمان و مکان وقوع آن را پیش بینی کرد.
بیشتر بخوانید:
7 نکته ساده برای پیشگیری از بیماری در پاییز و زمستان
۲۳۳۲۳۶
