به گزارش مانیبان به نقل از فرادید، هاچیکو فقط یک حیوان خانگی نبود. او همراه وفادار یک استاد دانشگاه بود که هر روز بعدازظهر منتظر بازگشت صاحبش از محل کار در ایستگاه قطار محلی بود.
اما فاجعه زمانی رخ داد که پروفسور به طور ناگهانی درگذشت و هاچیکو که نمی توانست این از دست دادن را باور کند، ده سال هر روز منتظر او بود.
هاچیکو که از وقفه های گاه و بیگاه کارکنان ایستگاه دلسرد نشده بود، به ماموریت روزانه خود ادامه داد. با گذشت زمان، وفاداری تزلزل ناپذیر هاچیکو قلب کارکنان ایستگاه را به دست آورد و او را به یک چهره بین المللی و نماد وفاداری تبدیل کرد.
این داستان واقعی هاچیکو است، سگی که بسیاری او را وفادارترین سگ تاریخ می دانند.
هاچیکو و صاحبش چگونه با هم آشنا شدند؟
هاچیکو یک سگ سفید آکیتا بود که در 10 نوامبر 1923 در مزرعه ای در منطقه اودات در استان آکیتا، ژاپن به دنیا آمد.
در همین حال، اوئنو هیدسابورو، استاد دپارتمان کشاورزی دانشگاه امپراتوری توکیو (دانشگاه توکیو کنونی) به دنبال یک سگ اصیل ژاپنی بود. سرانجام یکی از شاگردانش این سگ اکیتا را که در آن زمان یک توله سگ 50 روزه بود برای او پیدا کرد.
سگ های آکیتا که به دلیل جثه بزرگ، طبیعت ملایم و پوشش ضخیم و کرکی خود شناخته شده اند، به دلیل وفاداری بی دریغ خود طرفدارانی در سراسر جهان پیدا کرده اند.
آنها در دهه 1630 از طریق عبور از سگ های مختلف ماتاگی و نژادهای محلی ظهور کردند و به دلیل مهارت خود در نبرد توسعه یافتند.
استاد هیدسابورو که فرزندی نداشت به توله سگ علاقه نشان داد و گذاشت زیر تختش بخوابد و او را برای خوردن همراهی کند.
او نام این سگ را هاچیکو گذاشت، زیرا وقتی می‌ایستاد، پنجه‌های جلویش شکل هشت را در ژاپنی به وجود می‌آورد که تلفظ آن هاچی است.
داستان 10 سال انتظار برای وفادارترین سگ جهان
جدایی ناگهانی
اوئنو هر روز با پیروی از یک روال ثابت، صبح با هاچیکو به ایستگاه شیبویا می رفت. جایی که برای رفتن به محل کارم باید سوار قطار می شدم.
اوئنو پس از اتمام کلاس‌های روزانه‌اش، با قطار برمی‌گشت و ساعت 15:00 به ایستگاه می‌رسید. در آنجا هاچیکو صبورانه منتظر بود تا او را تا خانه همراهی کند.
این روال تا 21 می 1925 ادامه یافت، زمانی که اوئنو دیگر نتوانست برگردد. پروفسور در حین تدریس در کلاس دچار خونریزی مغزی شد و حتی بدون اینکه به ایستگاه قطاری که هاچیکو منتظر او بود برگردد جان خود را از دست داد.
اما هاچیکو روز بعد در همان ساعت بازگشت و امیدوار بود که اوئنو برای استقبال از او حضور داشته باشد. معلم به خانه برنگشت، اما هاچیکو وفادار هرگز امید خود را از دست نداد.
حتی پس از اینکه هاچیکو پس از مرگ معلمش به خانواده دیگری سپرده شد، او همچنان به امید دیدار با معلم در ساعت 3 بعد از ظهر به ایستگاه شیبویا رفت.
به مدت 9 سال، 9 ماه و 15 روز، هاچیکو هر روز صبح و بعدازظهر به سمت ایستگاه می رفت، جایی که بیرون از دروازه های ورودی، زیر آفتاب، باران یا برف منتظر می ماند. به زودی این سگ فقط توجه سایر مسافران را به خود جلب کرد.
