واکنش عباس عبدی به بیان امام جمعه شیراز: مردم به خاطر وضعیت اقتصادی و فساد بچه دار نمی شوند نه به خاطر گناه!

عباس عبدی در یادداشتی با عنوان «پیشنهادی معین برای مردم» نوشت:

سیاست و قانون فرزندآوری در ایران کاملا شکست خورده است و سکوت در برابر آن نیز مشکلی را حل نمی کند. این قانون نه تنها شکست خورده بلکه نتیجه معکوس و هزینه گزافی بر دوش مردم و کشور از طریق اتلاف منابع، تورم و تخریب نهادهای اقتصادی داشته است. در این یادداشت، پیشنهاد زیر را به رهبران محترم می‌کنم. اگر 9 سال پیش و در شرایط رشد 1.3 درصدی جمعیت، موضوع فرزندآوری مهم بود و به همین دلیل ابلاغیه سیاست های جمعیتی صادر شد، اکنون پس از گذشت تقریباً یک دهه و با تصویب قانونی بسیار پرهزینه و پرهزینه. ظاهرا جامع است، نه تنها رشد حفظ نشده است، بلکه کمتر از نصف است. در نتیجه فکر می‌کنم حتی کارشناسانی که در آن زمان با آن حساسیت موافق نبودند، ممکن است الان حساس شده باشند، زیرا اگر این وضعیت ادامه پیدا کند، به احتمال زیاد تا سال 1410 به رشد صفر درصد خواهیم رسید. بنابراین لازم است اقدامات جدیدی انجام شود. و رویکردهایی را که تاکنون برای حل این مشکل اتخاذ شده است مورد انتقاد قرار دهد. از این حیث، آیا مسئولان مقننه و دولتی درک درستی از این موضوع داشته اند؟ و چرا این قانون به این سرعت شکست خورد؟ مشکل جمعیت شناختی از چه متغیرهای اجتماعی سرچشمه می گیرد؟ و چگونه می توان آن را حل کرد؟

امام جمعه شیراز: باران نمی بارد و ما به خاطر گناهانمان بچه نداریم

عباس عبدی: آقای هاشمی چیزی نیست که بشود روی تخته سیاه نوشت، پاک کرد و تمام کرد/ برای همراهی با نسل Z، تاریخ را باید صادقانه نوشت.

کنایه قابل توجه عباس عبدی به سفر استانی رئیسی به فیروزکوه همزمان با حمله موشکی به سراوان

کشوری که در شیر خشک گیر کرده است چگونه به افزایش باروری امیدوار است؟ درک این مشکل آسان است. هر کسی به راحتی می تواند نظر بدهد، اما واقعیت این است که داستان پیچیده تر است. متأسفانه این قانون که بسیار پرهزینه بود، حتی چند صفحه تحقیق به آن ضمیمه نشده است. حالا ما از دو طرف بازنده هستیم. از یک طرف مشکل بچه دار شدن نه تنها حل نمی شود، بلکه پیچیده تر می شود و روند آن نزولی است. از طرفی هزینه های زیادی صرف افزایش آن می شود که عموماً بی اثر و بی فایده است و عواقب این هزینه های غیرضروری با افزایش تورم و اخلال در امور اقتصادی و اجتماعی بر دوش مردم می افتد.

تجربه چین در این زمینه بسیار جالب است. چین در جلوگیری از رشد جمعیت بسیار موفق بود. اما یک دهه است که تلاش می کند مردم را به تشکیل خانواده و بچه دار شدن تشویق کند اما موفق نشده است. وقتی از چین صحبت می کنیم، باید به سیستم اداری قدرتمند و منابع مالی فراوان آن توجه کنیم. فقط نمایندگان مجلس ایران می توانند مشکل بچه دار شدن را آنقدر ساده انگارانه بررسی کنند که با چنین قانونی حل شود.

در آخرین سخنان روز جمعه رهبری در جمع ائمه بر موعظه و اطلاع رسانی به مردم در مسئله جمعیت تاکید شد، اما نکته ای که نباید از آن غافل شد این است که همه موعظه ها زمانی مؤثر است که در شرایط مناسب انجام شود. در غیر این صورت تبلیغات به اندازه کافی موثر نخواهد بود. با بیلبوردها، بنرها و برنامه های تلویزیونی سطحی نمی توان مادری را افزایش داد.

تاکنون هیچ یک از این تبلیغات موثر نبوده است. گاهی ضد تبلیغات هم انجام می شود. به عنوان مثال سه روز پیش یکی از ائمه جمعه مراکز مهم زایمان استان های کشور گفت: مردم به خاطر گناهانشان بچه دار نمی شوند. برایشان مهم نیست که مردم بچه دار شوند، مشکلی ندارند. آنها نمی خواهند بچه دار شوند و این به خاطر گناهان خودشان نیست، بلکه به خاطر وضعیت بد اقتصادی و فساد است و ربطی به گناهان مردم ندارد. ظاهراً مردم عزادار و عزادارند.

به طور کلی این یک مشکل فردی نیست، بلکه یک مشکل اجتماعی است و راه حل آن نیز اجتماعی است. متأسفانه سیاست اجتماعی در ایران مبتنی بر تحقیق و علم نیست و عمدتاً مبتنی بر دیدگاه های بداهه از جمله نظر امام جمعه است و این صرفاً محدود به فرزندآوری نیست، بلکه به بحث طلاق، اعتیاد و … مهاجرت، آب و محیط زیست و سایر آسیب ها: در شرایط طبیعی و اجتماعی و همچنین در مواجهه با جرایم شاهد این نوع سیاست ها هستیم. ممنوعیت و مجازات از ارکان اصلی این سیاست هاست و مشوق ها ناقص، ناکارآمد و حتی ناپایدار هستند.

امروز زمان آن است که به صراحت اعلام کنیم که ادامه سیاست های فعلی منجر به افزایش زاد و ولد نمی شود و به ضرر مردم و کشور است. هر جا جلوی ضرر را بگیریم همان سود است. پیشنهاد می شود ابتدا این سیاست ها متوقف شود و گروهی از کارشناسان و کارشناسان مستقل گزارشی در مورد مشکل مادری و چرایی کاهش آن به نسبت غیرعادی و همچنین عدم موفقیت طرح جدید تهیه و منتشر کنند. سیاست ها، قانون و راهکارهایی که می تواند منجر به بهبود آن شود و بر اساس آن سیاست گذاری شود. البته این دولت و این مجلس هم باید کنار گذاشته شوند، ظرفیت چندانی برای همراهی علمی در این مورد وجود ندارد.

۲۷۲۱۸