هنری کیسینجر که بود؟ «پدر دیپلماسی یانکی» یا «جنایتکار جنگی» – خبرگزاری مهر اخبار ایران و جهان

‌خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: هنری آلفرد کیسینجر، استاد دانشگاه هاروارد و دیپلمات مشهور آمریکایی که موافقان و مخالفان زیادی داشت، در سن 100 سالگی در خانه خود در کنتیکت درگذشت.

کیسینجر یک پناهنده یهودی بود که در سال 1938 به همراه خانواده از آلمان نازی به نیویورک گریخت و در سال 1943 شهروند این کشور شد.

او بین سال‌های 1969 تا 1977 در دولت‌های «ریچارد نیکسون» و «جرالد فورد» حضور داشت. کیسینجر بین سال‌های 1969 تا 1975 هشتمین مشاور امنیت ملی ایالات متحده و بین سال‌های 1973 تا 1977 وزیر امور خارجه این کشور بود. کشور.

در سال 1973، او جایزه صلح نوبل را به خاطر کارش در مورد آتش بس در ویتنام در شرایطی بحث برانگیز دریافت کرد، زمانی که دو عضو کمیته در اعتراض به استعفا کردند.

از مهمترین دستاوردهای کیسینجر به عنوان یکی از پیروان برجسته رویکرد «سیاست رئالیستی» (Realpolitik) می توان به پایان جنگ ویتنام و بهبود روابط واشنگتن با شوروی و چین اشاره کرد. او در سال 1973 به دلیل ایفای نقش در مذاکرات آتش بس در ویتنام که منجر به امضای توافقنامه پاریس شد، جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. این جایزه پس از استعفا در اعتراض به دو عضو کمیته صلح نوبل جنجالی شد.

پیشبرد سیاست کاهش تنش با چین

کیسینجر یکی از طراحان و مجریان اصلی طرح عادی سازی روابط آمریکا و چین در 50 سال پیش، در دهه 1970 که سمت وزارت خارجه آمریکا را بر عهده داشت، بود، بنابراین اشتباه نیست اگر بگوییم یک بخش مهمی از نوشته ها و اظهارات کیسینجر به موقعیت چین در جهان و تغییرات آن مربوط می شود. چین و وقایع آن برای کیسینجر آنقدر مهم بود که در سال 2011 کتابی با عنوان «درباره چین» درباره این کشور نوشت.

کیسینجر با دو سفر خود به چین در سال 1971 توانست ملاقاتی بین نیکسون و مائو تسه تونگ، رهبر حزب کمونیست چین ترتیب دهد. تلاش های دیپلماتیک کیسینجر به تبادلات اقتصادی و فرهنگی بین ایالات متحده و چین (دیپلماسی پینگ پنگ) منجر شد. دو کشور به 23 سال درگیری پایان دادند و روابط بین واشنگتن و پکن احیا شد.

اگرچه عادی سازی کامل روابط آمریکا با چین تا سال 1979 محقق نشد، اما کاهش تنش در روابط با چین و سفر نیکسون به این کشور از دستاوردهای دیپلماتیک کیسینجر به شمار می رفت.

این استراتژیست و پیشکسوت مشهور عرصه سیاست خارجی آمریکا تیرماه سال جاری در سفری غیرمنتظره به چین با مقامات این کشور دیدار کرد. این دیدار در حالی صورت گرفت که کیسینجر بارها نسبت به آغاز جنگ جهانی سوم به دلیل تنش های مزمن بین واشنگتن و پکن ابراز نگرانی کرده بود.

اگرچه دیدار کیسینجر با مقامات چینی خارج از سفرهای رسمی اعضای دولت بایدن به پکن مورد توجه قرار گرفت، اما از دیدگاه ناظران، بر شکل گیری انواع خاصی از الگوهای بازدارنده بین طرفین تأثیر گذاشت.

از این رو کارشناسان سفر اخیر کیسینجر به پکن را بازتابی از نگرانی شدید کارشناسان حوزه سیاست خارجی آمریکا از بازی نامتعادل، پرهزینه و خطرناک کاخ سفید در شرق آسیا دانستند.

پایان جنگ ویتنام و جایزه بحث برانگیز نوبل

هنری کیسینجر در ابتدا یک حامی سیاسی رادیکال در طول جنگ ویتنام بود. سیاستی که منجر به بمباران کامبوج توسط ایالات متحده در سال های 1969 و 1970 شد. با این حال، مشاور امنیت ملی وقت ایالات متحده نقش کلیدی در تدوین سیاست موسوم به “ویتنامی سازی” ایفا کرد.

اساس این سیاست، زمینه سازی برای خروج نیروهای آمریکایی از ویتنام جنوبی با حضور نیروهای ویتنام جنوبی به جای آنها بود. در سال 1972، کیسینجر مذاکرات صلح را با سیاستمدار و رهبر نظامی ویتنام شمالی لو دوک تو آغاز کرد. از این گفتگوها توافقنامه پاریس برای برقراری آتش بس و خروج نیروهای آمریکایی از ویتنام که در ژانویه 1973 در پاریس به امضا رسید، بیرون آمد.

کیسینجر همراه با لو دوک تو برای نقششان در مذاکرات صلح ویتنام برنده جایزه صلح نوبل شد، اما از پذیرش این جایزه خودداری کرد.

دیدگاه کیسینجر از رویدادهای اتحاد جماهیر شوروی تا بحران اوکراین

هنری کیسینجر نیز یکی از مدافعان تنش زدایی در روابط با اتحاد جماهیر شوروی بود. سیاستی که مبنای بحث در مورد محدودیت تسلیحات استراتژیک (SALT) شد. این گفتگوها منجر به امضای قرارداد “SALT-1” بین نیکسون و لئونید برژنف در سال 1972 شد.

این مقوله از چندین درگیری منطقه‌ای و جنگ هسته‌ای جلوگیری کرد، اگرچه به قیمت جان هزاران نفر در جنوب شرقی آسیا، آفریقای جنوبی، جزایر اقیانوس آرام و تمام سرزمین‌هایی که چریک‌های کمونیست علیه دولت‌های جانشین قدرت‌های استعماری محلی می‌جنگیدند.

در سال های اخیر، سیاست تنش زدایی با مسکو در دستور کار قرار گرفت، بنابراین کیسینجر یکی از بازدیدکنندگان مکرر مسکو بود. در دو سال گذشته، او به طور مداوم از راه حل مذاکره برای بحران اوکراین حمایت کرده است. او هشدار داد که جنگ سرد جدید به طور بالقوه خطرناک تر از جنگ اول خواهد بود و از غرب خواست تا روسیه را در فضای اروپا نگه دارد.

قبل از بحران اوکراین، کیسینجر در مصاحبه ای در مارس 2019 با میخائیل گوسمن، معاون اول مدیرکل تاس، روسیه را کشوری بزرگ با تاریخ بزرگ خواند و اعتراف کرد که تصور نظم بین المللی که روسیه در آن نقشی نداشته باشد برای او دشوار است. نقش رهبری. کیسینجر در آن زمان گفت که روسیه باید در تمام امور جهانی حرفی برای گفتن داشته باشد و در نهایت نقش خود را ایفا خواهد کرد.

پنجاه و ششمین وزیر خارجه آمریکا در مصاحبه با اکونومیست اعلام کرد که پیشنهادات روسیه برای تضمین های امنیتی در سال 2021 می تواند مبنای گفت وگوی مسکو و واشنگتن باشد، اما دولت آمریکا آنها را جدی نگرفت. وی رکود و تنش میان آمریکا و چین را اصلی ترین تهدید برای صلح و موجودیت بشریت امروز توصیف کرد.

وزیر امور خارجه و مشاور امنیت ملی سابق آمریکا در مصاحبه با وال استریت ژورنال، تلاش آمریکا برای عضویت اوکراین در ناتو را اشتباهی فاحش و منجر به جنگ کنونی دانست و در عین حال از این اقدام انتقاد کرد. عملکرد دولت جو بایدن که او در مورد اوکراین از آن حمایت کرد.

چرا برخی کیسینجر را جنایتکار جنگی می دانند؟

اطلاعات منتشر شده در ایالات متحده نشان می دهد که در سال 1976، علیرغم شناخت واشنگتن مبنی بر وجود خطر درگیری مستقیم با مسکو در صورت وقوع جنگ داخلی در آنگولا، کیسینجر در پاسخ به حمایت نظامی هاوانا از عملیات نظامی علیه کوبا حمایت کرد. دولت مرکزی. ; این تجاوز آمریکا باعث شد برخی از فعالان حقوق بشر کیسینجر را به ارتکاب جنایات جنگی متهم کنند.

«نیک ترز» نویسنده مشهور آمریکایی درباره جنگ ویتنام، در سایت «اینترسپت» آمار و مدارکی منتشر نشده از حملات آمریکا به وزارت خارجه کیسینجر که طی آن صدها غیرنظامی کامبوج کشته یا زخمی شدند، ارائه کرده است.

در این گزارش آمده است: بن کیرنان، مدیر سابق برنامه مطالعات نسل کشی در دانشگاه ییل و یکی از برجسته ترین مقامات کمپین هوایی آمریکا در کامبوج، کیسینجر را مسئول کشتن 15000 غیرنظامی در حملات کامبوج می داند که شش برابر جان است. تلفات غیرنظامی آمریکایی در حملات هوایی 11 سپتامبر این را می دانند. این تعداد کشته‌شدگان پرسش‌هایی را برای کارشناسان ایجاد کرده است که نیازمند تلاش‌های مجدد برای پاسخگویی او به جنایات جنگی‌اش است.

این گزارش‌ها، از حملات عمدی در داخل کامبوج گرفته تا حملات تصادفی نیروهای آمریکایی در مرز با ویتنام جنوبی، به ندرت از طریق کانال‌های نظامی گزارش شده‌اند و تا حد زیادی در تاریخ گم شده‌اند.

آرشیو ارتش و مصاحبه با بازماندگان کامبوج، پرسنل نظامی آمریکایی، افراد مورد اعتماد و کارشناسان کیسینجر نشان می دهد که معافیت از مجازات از کاخ سفید به سربازان آمریکایی در میدان سرایت کرده است. مجموع مصاحبه ها و اسناد نشان دهنده عدم توجه مداوم به زندگی مردم کامبوج است.

کیسینجر، معمار ارشد سیاست جنگی ایالات متحده در جنوب شرقی آسیا و تقریباً برابر رئیس جمهور در چنین موضوعاتی، برای چندین دهه از سؤالات مربوط به بمباران کامبوج طفره رفت و نیمی از عمر خود را صرف اجتناب از صحبت آشکار در مورد حقیقت در مورد نقش خود در قتل‌های آنجا کرد.

به گفته ناظران، کیسینجر و نیکسون مسئول حملاتی بودند که صدها هزار نفر از مردم کامبوج را کشته، مجروح یا آواره کردند و زمینه را برای نسل کشی اعضای حزب کمونیست کامبوج فراهم کردند. کیسینجر و دستیارانش بارها سربازان ویتنام شمالی و چریک های ویتنام جنوبی را که از این کشور به عنوان پایگاه و مرکز تدارکاتی برای جنگ آمریکا در کامبوج استفاده می کردند، سرزنش می کردند و دخالت آمریکا را نادیده می گرفتند.

پس از گذشت چند دهه، بازماندگان هنوز نمی دانند که چرا بسیاری از عزیزانشان مورد حمله قرار گرفتند، معلول شدند یا کشته شدند. آنها نمی دانند که رنج آنها عمدتاً ناشی از مردی به نام هنری کیسینجر و برنامه های شکست خورده او برای “پایان شرافتمندانه جنگ در ویتنام” است که به نیکسون قول داده بود جنگ را گسترش دهد، تشدید کند و طولانی کند.

با این حال، نقاط تاریکی در کار هنری کیسینجر که منتقدان او به آن اشاره می کنند، کم و بیش محصول اتخاذ رویکرد «رئالیستی سیاسی» در دیپلماسی است. منتقدان هنری کیسینجر از سوابق او در حمایت از سرنگونی دولت سالوادور آلنده در شیلی، بمباران کامبوج و به رسمیت شناختن اشغال تیمور شرقی توسط اندونزی انتقاد می کنند.