روزنامه هم میهن نسبت به عواقب “وحشتناک” شکست دولت پزشکی هشدار داد.
رسانه های رسمی نباید در قالب شبکه های مختلف تصویری وجود داشته باشند و یا در صورت وجود در جهت ترویج و معرفی سیاست های دولت اقدام کنند. رسانه های رسمی نمی توانند سیاست های دولت را نقد یا مخالفت کنند. انتقاد از عملکرد دولت بر عهده رسانه ها و شبکه های مستقل و غیردولتی است که هزینه آن بر عهده صاحبان آنهاست. بنابراین فرمول بسیار ساده و مستقیم است.
حمایت از تصمیمات دولت از موضع رسمی و دولتی، انتقاد از تصمیمات دولت و مخالفت با آن از خارج از دولت و در سطح جامعه مدنی یا حوزه ای که اصل تفکیک قوا به رسمیت شناخته شده است. در غیر این صورت نه تنها وضعیت دولت در دولت و هرج و مرج عینی و ذهنی ناشی از آن، بلکه دولت مستقر نیز لنگر انداخته و در نهایت با شکست مواجه خواهد شد.
در این میان آنچه این مشکل را دو چندان می کند، حق انحصاری رسانه ها و تبلیغات رسمی برای ایجاد شبکه های تصویری است. این حق انحصاری باعث شده است که تعداد شبکه های تلویزیونی و ویدئویی روز به روز افزایش یابد، اما فعالان مدنی و یا بخش خصوصی حق و امکان راه اندازی شبکه ای حتی برای دفاع از دولت مستقر را ندارند!
بدتر از آن اینکه حتی قوای حاکمه به ویژه قوه مجریه نیز توان ایجاد شبکه خبری و تحلیلی در اختیار خود را ندارند و برای انتشار نظرات و توجیه سیاست های خود باید از فضل و ادب مدیریت بهره مند شوند. رسانه های رسمی برای پوشش اقدامات خود! فاجعه زمانی عمیق تر می شود که رسانه های رسمی منتقد و مخالف برخی قوا از جمله قوه مجریه باشند و نه تنها تلاشی برای توجیه تصمیمات خود برای افکار عمومی نداشته باشند، بلکه درست در نشست خبری رئیس جمهور در اقدامی با سوگیری منفی برای تضعیف و نابودی سیاست شما!
همه اینها تنها بخشی از مشکل حکومت ایران است، زیرا دولت علاوه بر اینکه برای خود تریبون عمومی ندارد و در عین حال هدف دستگاه تبلیغات رسمی قرار می گیرد، رسانه های فارسی زبان اطراف مرزهای جهانی که به نفع اقدامات سطحی، مغرضانه و غیرحرفه ای است. ایستگاه ها در بین افکار عمومی اعتبار و مخاطب پیدا کرده اند، مدام سعی می کنند آن را بدنام کنند و کمترین رحمی در کارشان دیده نمی شود.
با این حساب، دولت پزشکانی که جایگزین آنها می شود، اگر نخبه ترین و توانمندترین سیاستمداران تاریخ جهان از گور بیرون بیایند و با هم کابینه تشکیل دهند، در چنین شرایطی امکان موفقیت را نمی یابند! این حالت مثل این است که آدم بخواهد با دهان بسته یا دوخته شده در مسابقه سخنرانی شرکت کند و از دیگران پیشی بگیرد!
کشور اکنون گرفتار مشکلات و معضلاتی است و به هر طرف که نگاه کنید مشکلات موجود را می بینید. حل یا حتی کنترل این تعداد مشکل نیز باعث حذف پشته می شود. بنابراین، کمک به حل مشکلات نیاز به حمایت مالی دارد که به نظر می رسد کمیاب شده است. هرکس با مشکلات و نابسامانی های جامعه ایران آشنا باشد می داند که زمان انگشت گذاشتن روی مشکلات گذشته و اکنون زمان کشف راه حل آن است.
اما مخالفان دولت چه در داخل و چه در خارج از کشور که بر رسانه های تصویری مسلط هستند همچنان در مرحله رسیدگی به انواع مشکلات و بدتر از آن استفاده از رنج و درد مردم برای جذب مخاطب هستند. یا اهداف سیاسی مورد نظر آنها. با این وضعیت مشخص است که دولت پزشکی بدون داشتن شبکه تصویری که سیاست ها و اقدامات خود را در برابر افکار عمومی توجیه کند، راکد و شکست خواهد خورد.
به قول ملا علی «الله الله» در مورد شبکه ویدیویی که در اختیار دولت است، اگر امکانش نباشد از این پس باید منتظر شکست دولت باشیم. شکست این دولت شبیه شکست دولت های قبلی نیست. عواقب آن وحشتناک تر از آن است که برخی ذهن های ساده و بی خبر از ریشه های اجتماعی و اقتصادی سیاست فکر کنند!
