به گزارش بازار، سازمان ملل متحد گزارش جدیدی از تاثیر سیستم جهانی غذا بر سلامت انسان و کره زمین منتشر کرده است. بر اساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، فائو، کل هزینه های پنهان سیستم غذایی جهانی بالغ بر 12.7 تریلیون دلار در سال است که تقریباً 10 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را نشان می دهد.
فائو انتظار دارد هزینه های پنهان جهانی در سال 2023 به 13.2 تریلیون دلار برسد. در حالی که این رقم برای سال 2016 نزدیک به 12.2 تریلیون دلار بوده که به معنای افزایش هزار تریلیون در بازه زمانی 7 ساله است.
این گزارش هزینه های بهداشتی، اجتماعی و زیست محیطی ذاتی در سیستم فعلی جهانی غذا را تجزیه و تحلیل می کند. از نظر پولی، بیشترین تأثیر پولی این سیستم بر سلامت انسان است: در سطح جهانی، 73 درصد از تمام هزینه های پنهان محاسبه شده توسط فائو مربوط به رژیم های غذایی است که منجر به چاقی یا بیماری های غیرواگیر مانند دیابت و بیماری های قلبی می شود. بزرگترین تأثیر پولی بعدی، محیط زیست است که بیش از 20 درصد از هزینه های پنهان کمی را به خود اختصاص می دهد.
دیوید لابورد، مدیر دپارتمان اقتصاد کشاورزی فائو معتقد است وجود چالش‌های متعدد در نظام کشاورزی جهانی بدیهی است و با این گزارش می‌توان برای آنها قیمت گذاشت. هزینه های پنهان سیستم های غذایی از کشوری به کشور دیگر به طور چشمگیری متفاوت است.
در کشورهای کم درآمد، تقریبا نیمی از هزینه های پنهان مربوط به فقر است و ممکن است تا حدی به دلیل ناتوانی کشاورزان در تولید غذای کافی یا پرداخت نشدن بهای منصفانه برای محصولاتشان باشد. در این کشورها، هزینه های غذای پنهان به طور متوسط 27 درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد، در حالی که این رقم در کشورهای پردرآمد تنها 8 درصد است. ارقام فائو از دلار برابری قدرت خرید 2020 استفاده می کند، راهی برای مقایسه استانداردهای زندگی در کشورهایی با درآمدها و قیمت های متفاوت.
این هزینه های پنهان ممکن است به هم مرتبط باشند. به عنوان مثال، لابورد به کاکائو، ماده اصلی شکلات اشاره می کند. کاکائو عمدتاً در غنا و ساحل عاج کشت می شود، جایی که کشاورزان اغلب دستمزدهای کمی برای تولید خود دریافت می کنند. این کاکائو عمدتاً توسط مردم کشورهای پردرآمد به ویژه در اروپا و معمولاً به شکل شکلات های پر شکر مصرف می شود. لابورد می‌گوید اگر اروپایی‌ها شکلات کمتری بخورند اما برای یک محصول منصفانه‌تر و باکیفیت‌تر بپردازند، این به کاهش اثرات سلامتی در اروپا کمک می‌کند و در عین حال پول بیشتری را برای کشاورزان غرب آفریقا ارسال می‌کند.
جک بوبو، مدیر مؤسسه سیستم‌های غذایی در دانشگاه ناتینگهام، می‌گوید این محاسبات ارزش فرامرزی می‌تواند بسیار پیچیده باشد. به عنوان مثال، استراتژی اتحادیه اروپا “از مزرعه تا چنگال” را در نظر بگیرید که هدف آن اطمینان از ارگانیک بودن یک چهارم زمین های کشاورزی اروپا و کاهش مصرف کود تا 20 درصد تا سال 2030 است. دستیابی به این اهداف احتمالاً هزینه های مخفی زیست محیطی در اروپا را کاهش می دهد، اما همچنین احتمالاً بهره وری کلی مزارع اروپایی را کاهش می دهد. این می تواند به این معنی باشد که کشورهای اروپایی مجبور خواهند بود مواد غذایی بیشتری از کشورهایی مانند برزیل وارد کنند، که منجر به جنگل زدایی و افزایش هزینه های مخفی زیست محیطی در این مناطق می شود.
رژیم غذایی مردم جایی است که اکثر کشورهای ثروتمند شکست می خورند. فائو دریافت که در این کشورها بیش از 80 درصد از هزینه های پنهان غذا مربوط به رژیم های غذایی ناسالم است. پیامدهای رژیم غذایی ناسالم شامل هزینه های دولتی و خصوصی برای رسیدگی به بیماری های غیرواگیر مانند بیماری های قلبی عروقی، سرطان، دیابت و بیماری های مزمن تنفسی است.
لابورد معتقد است که اصلاحات کوچک می تواند به بهبود این شرایط کمک کند. به عنوان مثال، ژاپن نسبت به کشورهایی مانند ایالات متحده یا کانادا نسبت به تولید ناخالص داخلی نسبت کمتری از هزینه های پنهان غذا دارد. یکی از دلایل این امر می تواند این باشد که رژیم غذایی ژاپنی ها سالم تر است، زیرا آنها تمایل به خوردن ماهی بیشتری دارند و غذای آنها گران است، که باعث می شود رژیم غذایی سالم تری داشته باشند. به گفته لابورد، ژاپنی ها از فرهنگی شروع می کنند که بیشتر بر غذای خوب تمرکز دارد. در غرب، دولت‌ها می‌توانند راه‌هایی بیندیشند تا افرادی که هر روز گوشت می‌خورند، مصرف خود را یک یا دو وعده در هفته کاهش دهند. اما در نهایت کاهش این هزینه های پنهان مستلزم ترکیبی از اقدامات دولت، تصمیمات فردی و رفتار مسئولانه تر صنایع غذایی است.
