این مطلب از وبسایت تهیه شده و صرفا جنبه سرگرمی دارد.
تحلیل رسانه‌ای از بازیگران زن محبوب دهه ۸۰ را بخوانید که در جستجوی شهرت، پول و اجتماعی شدن، بازیگری را رها کردند.
هفت صبح نوشت: هر دو از استعدادهای دهه 80 بودند. الهام حمیدی وی متولد آذرماه 1335 و نیوشا دیغمی متولد تیر 59 (کمی بیشتر می گویند ولی همان 59 را قبول دارند) در دهه 80 بازیگران بدی نیستند. الهام حمیدی با گهواره مادری و سپس با فیلم خیلی دور خیلی نزدیک خوش درخشید و کاندید شد و برنده جایزه شد. مجسمه و حافظ و حتی سیمرغ. نیوشا دیغمی که اگر فضای مجازی یک دهه بعد وجود داشت می توانست با بازی در نقش طناز طباطبایی دل جوانان کشور را به دست آورد. او بازیگر خوبی بود که در فیلم‌هایی مانند حس پنهان و یاغی مهارت خود را به اثبات رسانده بود و نامزد دریافت سیمرغ و دینیس شد.
اما از اواخر دهه 1980 آنها قطب نما خود را از دست دادند. شرایط ماندن در سطح اول بازیگران سینما را فراموش کردند. آنها هنر بازیگری را دست کم گرفتند و عوارض آن مانند شهرت، پول و اجتماعی شدن را جدی گرفتند. آنها عمدتاً در مراسم ها و رستوران ها حاضر می شدند و به صورت دسته جمعی با بقیه بازیگران خود عکس های رنگی می گرفتند و بیشتر به فکر عکس ها و جلسات و ضیافت های آنها بودند که در آن تجار و بازرگانان بیشتر از سینماگران حضور داشتند و ماشین ها و مارک های خود را با هم مقایسه می کردند. شاید این ماجرا با شیلا خداداد هم به همین شکل تکرار شده باشد اما خداداد مدیریت هوشمندانه تری از خود نشان داد.
نتیجه این است که آنها حالا از بازار فیلم ایران فاصله گرفته اند. در مصاحبه ها، هر دو بخشی از این محرومیت را به مسائلی مانند ازدواج و بچه دار شدن نسبت داده اند، اما حقیقت این است که افول ستاره آنها قبل از ازدواج کلیدی بود. در دهه نود دیگر بازیگران خوبی نبودند. این واقعیتی است که نمی توان آن را نادیده گرفت. و مهمتر از آن زندگی است که با قطار سریع زمان سفر می کند.
امیدواریم این دو بازیگر به سطح اول سینمای ایران برگردند.
