مهسا منصوری: برای چندین دهه، این نظریه مطرح شده است که ابوالهول بزرگ مصر ممکن است در ابتدا یک شکل طبیعی “شیر مانند” داشته باشد که مصریان باستان آن را تغییر دادند تا شکل فعلی آن را به آن بدهند.
یک مطالعه جدید از دانشگاه نیویورک از دینامیک سیالات برای تجزیه و تحلیل اینکه آیا ایجاد چنین شکلی از طریق فرسایش بادی امکان پذیر است یا خیر، استفاده کرد. این تیم با ایجاد تپه های زیادی از خاک رس و پلاستیک بنتونیت و استفاده از آب جاری برای شبیه سازی فرسایش بادی، متوجه شدند که شکلی شبیه شیر می تواند به طور طبیعی شکل بگیرد.
اهرام بزرگ جیزه مسلماً چشمگیرترین پروژه ساختمانی در دنیای باستان است، زیرا حدود 2.3 میلیون تخته سنگ آهک به تنهایی هرم بزرگ را تشکیل می دهند، اما نماد باشکوه دیگری در امتداد رود نیل وجود دارد که تاریخچه اسرارآمیزترین شکل گیری را دارد: بزرگ. ابوالهول. جیزه
در مقاله‌ای در سال 1981، زمین‌شناسی این نظریه را مطرح کرد که مصریان باستان ابوالهول را مانند اهرام خلق نکرده‌اند، بلکه بادهای صحرا طرح کلی ابوالهول را تشکیل می‌دهند و سنگ‌تراش‌های باستانی تنها به صخره چهره انسانی می‌دهند.
اکنون، دانشمندان دانشگاه نیویورک این نظریه را با ایجاد شکل‌های مینیاتوری شیر مانند از خاک رس با استفاده از دینامیک سیال آزمایش کرده‌اند و کشف کرده‌اند که شکل صخره ممکن است الهام‌بخش مصریان برای ایجاد ابوالهول باشد.
این تیم ابتدا چگونگی فرسایش خاک رس را بررسی کردند. پس از ساخت چندین تپه رسی بنتونیتی با پلاستیک غیر قابل فرسایش، در انتهای بالادست هر کدام، آب به موازات محور طولی بر روی تپه ها جاری شد. با گذشت زمان، آب خاک رس را فرسایش داد اما پلاستیک غیر قابل فرسایش را دست نخورده باقی گذاشت و تیم تحت تاثیر ظاهر بسیار آشنا قرار گرفتند.
تپه های رسی در مراحل مختلف فرسایش.
به گفته محققان، آنها از شباهت شکل به دست آمده به شکل یک شیر نشسته یا شیر در حال استراحت شگفت زده شدند: در ابتدا مایع جامد را می خورد، اما سپس جامد مایع را وادار می کند تا با شکل خود سازگار شود. جریان می یابد و سرعت فرسایش و نحوه توزیع آن در سطح را تغییر می دهد.
در حالی که پلاستیک غیرقابل تجزیه در طبیعت وجود ندارد، یا حداقل به طور طبیعی وجود ندارد، ویژگی‌های زمین‌شناسی به نام «یاردانگ» وجود دارد که از برآمدگی‌های تیز و نامنظم از ماسه فشرده تشکیل شده است. محققان همچنین رنگی را به آب اضافه کردند تا با دقت بیشتری تجسم کنند که چگونه بادها ممکن است در صورت رسیدن به فاصله فشرده در بالادست، پشت ابوالهول را شکل دهند.
آنها در مورد یافته خود نوشتند: “انتشار رنگ به سمت بالا خطوط فشرده شده را در زیر سر آشکار می کند و این جریان تسریع شده گردن را حفر می کند و اندام های جلویی و پنجه ها را آشکار می کند.” این نتایج نشان می‌دهد که مردم باستان چه چیزی را می‌توانستند در بیابان‌های مصر بیابند و موجودی خارق‌العاده را تصور کنند.»
بیشتر بخوانید:
زمین شناسان در ابتدا این نظریه را ارائه کردند که مصریان باستان سر ابوالهول را در یک حیاط طبیعی حک کردند و به نظر می رسد مطالعه جدید محققان با استفاده از دینامیک سیالات شواهد قانع کننده ای برای این نظریه ارائه می دهد. اما چه مجسمه ابوالهول جیزه شاهکاری باشد که از ابتدا ساخته شده باشد یا یک مجسمه شگفت انگیز از طبیعت، چهره رواقی آن همچنان الهام بخش میلیون ها بازدید کننده در هر سال است.
آبنما: مکانیک محبوب
۵۸۳۲۳
