محسن صالحی خواه – هم میهن: اسرائیلی ها به طور خلاصه عامل ترورهای سیاسی هدفمند یا «ترور» نیستند، اما سابقه طولانی و تأثیرگذاری در این موضوع دارند. مطالعه کنید
اهداف اسرائیل نشان می دهد که آنها به سه دلیل دست به قتل می زنند. اقدام پیشگیرانه، انتقام گیری، یا تغییر ساختار رهبری سازمان مقابل. این قتل ها توجیه مذهبی و عقیدتی دارد.
اول؛ ریشه ترورهای سیاسی و عملیات خرابکارانه مانند بمب گذاری در ساختار نظامی و امنیتی به قبل از تشکیل دولتی به نام اسرائیل برمی گردد. کافی است نگاهی به تاریخچه تشکیل ارتش اسرائیل بعد از سال 1948 بیندازیم. سازمان های شبه نظامی مانند هاگانا، لیحی یا ارگون که در زمان اداره سرزمین فلسطین توسط انگلیس علیه آنها و اعراب جنگیدند، در ترور و خرابکاری شرکت کردند. . به عنوان مثال، کشتی هاگانا در سال 1940 یک کشتی اقیانوس پیمای SS Patria را غرق کرد تا با اقدامات دولت بریتانیا برای اخراج مهاجران غیرقانونی یهودی از فلسطین مقابله کند. این اقدامات پس از پایان جنگ جهانی دوم شدت گرفت.
دایره المعارف بریتانیکا در مدخل هاگانا می نویسد: «پس از پایان جنگ جهانی دوم، زمانی که بریتانیا با گشایش فلسطین به روی مهاجرت نامحدود یهودیان مخالفت کرد، هاگانا درگیر فعالیت های تروریستی، بمباران پل ها، راه آهن و کشتی ها بود که برای اخراج مهاجران غیرقانونی یهودی استفاده می شد. می توانست برگردانده شود. در نوامبر 1944، گروه لاهی، لرد مایون، سیاستمدار بریتانیایی را در قاهره ترور کرد. در سال 1946، ارگون هتل کینگ دیوید در اورشلیم را منفجر کرد. رهبر این گروه در آن زمان (دهه 1940) مناخیم بگین، نخست وزیر اسرائیل در سال های بعد بود. به طور خلاصه، با تشکیل دولت اسرائیل در سال 1948، این سازمان ها در ساختار جدیدی به نام نیروهای مسلح اسرائیل سازماندهی و به کار گرفته شدند.
دوم؛ برای ریشه یابی این اقدامات باید به بحث صهیونیسم بپردازیم که از حوصله این مقاله و آگاهی نگارنده خارج است. به همین دلیل خوب است تعریف ساده ای از منشأ این تفکر را از زبان یکی از ماموران سابق موساد بخوانید. ویکتور استروفسکی، مامور سابق موساد، در کتاب «راه حیله گری» نوشت: «به عنوان فردی که تبار صهیونیستی قوی دارم، به من آموختند که دولت اسرائیل از اشتباهات مصون است؛ معلوم شد که ما مانند داوود با جالوت هستیم. [جالوت جنگجوی غول‌آسایی در عهد عتیق که توسط داوود با سنگ کشته و به دار آویخته می‌شود. مترجم] جاودانگی در نبردی بی پایان است. معلوم شد که جز خودمان کسی را نداریم که از ما حمایت کند یا کمک کند. و این احساسی بود که توسط بازماندگان قتل ها و قتل عام که در میان ما زندگی می کنند تقویت شد.
ما به عنوان نسل جدید اسرائیلی ها، ملتی که پس از دو هزار سال تبعید در سرزمین اجدادی خود دوباره شکوفا شده و گسترش می یابد، تمام وجود خود را در راه آرمان ملت گذاشته بودیم. فرماندهان ارتش ما را قهرمان می نامیدند تا ژنرال و رهبران ما را ناخداهایی می دانستند که بر عرشه کشتی بزرگ اسرائیل حکومت می کردند.» (ره نیرنگ، 5) در این مسیر، کشتار کسانی که دشمن تلقی می شوند، تعریف می شود. به عنوان دفاع از خود و برای حفاظت از اسرائیل.
سوم؛ «برخیز و اول بکش» کتابی است که توسط روزنامه‌نگار اسرائیلی «رونن برگمان» درباره ترورهایی که توسط آن دولت انجام شده است، نوشته شده است. نام این کتاب که منطق کشتارهای هدفمند اسرائیل را نشان می دهد، از متن کتاب مذهبی تلمود گرفته شده است. در بخشی از تلمود می خوانیم: «اگر کسی برای کشتن تو آمد، ابتدا برخیز و او را بکش». (سنهدرین، بخش 72، آیه 1) تلمود دومین کتاب مهم یهودیان نامیده می شود و بسیار مهم است.
با توجه به این دکترین می توان فهمید که ترورهای سیاسی اسرائیل دارای این منطق است. هرکس دشمن تلقی شود و قصد آسیب رساندن به اسرائیل یا مردم آن را داشته باشد، هدف است. به خصوص اگر باعث مرگ جمعیت سرزمین های اشغالی شود. این قتل‌ها گاه به شکل انتقام‌جویی می‌شوند که بارزترین نمونه آن تعقیب عاملان قتل ورزشکاران اسرائیلی در المپیک 1972 مونیخ و قتل آنها در لبنان، فلسطین، ایتالیا، قبرس و فرانسه توسط عوامل موساد است. تروریسم ابزار ساختار امنیتی اسرائیل است که می تواند در داخل یا خارج از مرزهای اسرائیل رخ دهد.
چهار دولت ها معمولاً مسئولیت ترورهای سیاسی در داخل یا خارج از مرزهای خود را بر عهده نمی گیرند. زیرا پذیرش رسمی مسئولیت بار قانونی دارد. اما بسته به هدف کشته شده، معمولاً مشخص است که چه کسی این قتل را انجام داده یا چه کسی از آن سود برده است. استثنایی که وجود دارد این است که کشور “الف” یک ترور سیاسی یا هر عملیات تروریستی دیگری را انجام دهد که بتوان از آن برای فشار بر کشور “ب” استفاده کرد. زیرا هدف مورد نظر در میان مخالفان یا مراکزی است که منافع کشور «ب» را تهدید می کند. اما در این موارد، حقیقت معمولاً به راحتی، اگر نه هرگز، کشف می شود. با این استثنائات، هدف تا حد زیادی ما را معرفی می کند. وقتی هنیه ترور می شود، اسرائیل مظنون اصلی است. وقتی احمدشاه مسعود ترور شود، القاعده در این جایگاه می نشیند و…
در ترور اسماعیل هنیه در تهران شکی نیست که اسرائیل این عملیات را انجام داده است. اما اسرائیل مسئولیت خود را نمی پذیرد. همین اتفاق در هنگام ترور عماد مغنیه در سال 2008 رخ داد. دیلی تلگراف گزارش خود را در مورد این ترور آغاز کرد: “اسرائیل دست داشتن در حمله با خودروی بمب گذاری شده را که منجر به کشته شدن عماد مغنیه، فرمانده ارشد حزب الله شد، رد می کند.”
اما هیچکس شک ندارد که در ترور محسن فخری زاده (مسئول پروژه هسته ای ایران)، عماد مغنیه (فرمانده ارشد نظامی حزب الله)، مصطفی بدرالدین (فرمانده ارشد نظامی حزب الله)، اسماعیل هنیه (رئیس سیاست حماس) )، محمود المحوح (عضو ارشد شاخه نظامی حماس) و… مستقیماً و به طور مشخص توسط اسرائیل کشته شدند و یا با کمک سرویس های دیگر توسط اسرائیل مورد حمله قرار گرفتند.
به هر حال شناخت ما با پذیرش رسمی مسئولیت آن دولت بسیار متفاوت است. استروفسکی در جایی دیگر از کتاب خود در مورد انکار اسرائیل از عملیات خرابکارانه علیه پروژه هسته ای عراق در فرانسه (انفجار راکتور) می نویسد: «موساد متهم شد، اما یک مقام دولتی اسرائیل این اتهامات را «تبلیغات یهودستیزی» رد کرد. (راه نیرنگ، 43 و 44) استروفسکی در کتاب خود از وجود فهرستی رسمی از اعدام‌ها صحبت می‌کند که احکام اعدام افراد حاضر در آن باید توسط نخست‌وزیر تأیید شود. شاید نویسنده در جزئیات این داستان کمی اغراق کرده باشد، اما می توان اصل وجود فهرستی از اهداف ترور را در نظر گرفت. زیرا ترور روشی رایج در اسرائیل است و رئیس موساد نیز به نخست وزیر پاسخ می دهد.
نویسنده گزارش داده است که دادگاهی مخفی برای این افراد تشکیل خواهد شد که در آن حکم اعدام صادر خواهد شد. سنهدرین که شامل بخش دفاع شخصی تلمود است، نام دادگاهی است که گفته می شود در دوران باستان در سرزمین یهودیان با حضور 23 قاضی و معلمان تورات تأسیس شده است. شاید همه اینها بی ربط باشد، اما هیچ فرقی نمی کند.
در نهایت؛ برگمن در مقاله ای در سال 2018 در یک وب سایت آمریکایی، موساد را چنین توصیف کرد: “در دسامبر 1949، دیوید بن گوریون، یکی از بنیانگذاران اسرائیل، آژانس جدیدی برای عملیات اطلاعاتی در خارج از مرزهای این کشور ایجاد کرد. او بعدا تغییر کرد. نام این آژانس به آژانس اطلاعات و عملیات ویژه، که معمولاً به نام موساد شناخته می شود، در خارج از مرزهای اسرائیل فعالیت می کند. ما نمی‌توانیم بگوییم که موساد این عملیات را انجام داده است از آنجایی که این روش در ساختار امنیتی اسرائیل وجود دارد و به عنوان ابزار و گزینه ای برای جلوگیری از وقوع حملات مشابه مربوط به ایران یا کشور خودمان روی میز است، بهتر است نقاط ضعف را پیدا کنیم. تبلیغات کار نمی کند
