سفید هوشمند / جامعه شناس سیاسی
هدف امروز: آیا مشارکت سیاسی مذموم است یا قابل تقدیر؟ توزیع عادلانه فرصت های سیاسی و دسترسی مردم به مناصب سیاسی، خواسته مهمی برای تحقق عدالت سیاسی است. بر این اساس مشارکت سیاسی یا درخواست افراد و گروه ها برای تصدی مناصب سیاسی نه تنها مذموم نیست، بلکه باید شاخص جامعه مدنی تلقی شود. یعنی اگر تمایل یا تلاش برای دستیابی به مواضع سیاسی، سیاه و غیراخلاقی را در نظر بگیریم. پس در واقع هرگونه مبارزه و تلاش سیاسی برای کسب قدرت سیاسی را زیر سوال برده ایم. فرصت های سیاسی باید در معرض دید عموم قرار گیرد و همچنین فرصت های اقتصادی. بدیهی است که متقاضی قدرت یا منصب سیاسی باید دارای شرایط اولیه باشد. در این صورت اقدام سیاسی و مبارزه برای مناصب سیاسی نه تنها مذموم نیست، بلکه مذموم است.
متاسفانه در حال حاضر شاخص مشخصی مانند ضریب جینی در حوزه نابرابری درآمدی در علوم سیاسی نداریم، اما می‌توانیم در آینده به شاخص توزیع فرصت‌های سیاسی دست یابیم.
متأسفانه گاهی می‌بینیم که عده‌ای به کسانی حمله می‌کنند که سعی در تقبیح مواضع سیاسی دارند که در دوره‌های قبل نتوانسته‌اند به آنها دسترسی پیدا کنند. این بدون شک یک رویه ناعادلانه است و خود چنین تلاش هایی نشان دهنده مسیر ناهموار و دشوار مناصب سیاسی در یک فرآیند دموکراتیک است. اگر موقعیت سیاسی را فرصتی برای خدمت به مردم می دانیم، چرا نباید برای حضور در آن جایگاه تلاش کنیم؟ بیش از همه به این دلیل که توده‌ها که در سال‌های اخیر با رویکردهای پوپولیستی، شبه میانه‌روی و تصفیه‌کننده از مدیریت سیاسی بیگانه شده‌اند، از این حکومت وحدت ملی – که بی‌تردید متعلق به هیچ فرد یا گروهی نیست، بلکه محصول اراده دیگران است. ، به عدالت اجتماعی و اقتصادی بسنده نمی کنند و به ویژه برای تحقق عدالت سیاسی تلاش می کنند که در این صورت اقدامی شایسته، قابل درک و کاملاً منطقی از خود نشان می دهند.
توجه به این نکته ضروری است که در صورت توزیع عادلانه فرصت ها و موقعیت های سیاسی، هرگونه تلاش برای دستیابی به عدالت اجتماعی و اقتصادی با شکست مواجه خواهد شد، زیرا در این صورت، فساد سیاسی ناشی از آن می تواند مانعی در برابر تلاش های هدفمند شود عدالت اجتماعی و اقتصادی
همچنین باید توجه داشت که یکی از منابع فقر سیاسی، توزیع نابرابر فرصت ها و موقعیت های سیاسی است; وجود نابرابری گسترده در توزیع فرصت‌های سیاسی منجر به پیدایش فقر سیاسی و افزایش دامنه آن و علاوه بر آن انفعال سیاسی و کاهش مشارکت سیاسی می‌شود.
با توجه به مطالب فوق، هرگونه مقاومت در برابر چنین خواسته ای غیردموکراتیک، انحصاری و مذموم است و باید از تقاضای توزیع عادلانه و برابر فرصت های سیاسی استقبال و پاسخ منطقی و توضیحی داد.
