اگر رابطه منطقه ایران و اسرائیل را در عملکرد این سامانه ها اعمال کنیم، به این نتیجه می رسیم که سامانه های پدافندی ایران تقریباً 75 برابر، 5.6 برابر بهتر از سامانه های اسرائیلی عمل کرده اند.
به گزارش خبرنگار سیاسی آیونا به نقل از ایسنا، ارزیابی و مقایسه عملکرد این سامانه‌ها معمولاً تنها در شرایط واقعی جنگ امکان‌پذیر است. زیرا در شرایط عادی و بدون تهدید مستقیم، قابلیت های واقعی این سیستم ها به خوبی نمایش داده نمی شود. ماه گذشته وضعیتی پیش آمد که در آن سیستم دفاع موشکی اسرائیل و ایران آنها واقعاً مقابل هم قرار گرفتند و نتایج این دیدار جالب است.
سامانه پیکان رژیم صهیونیستی
یکی از سامانه های دفاعی پیشرفته اسرائیل، سامانه پیکان است. این سیستم مشترک بین اسرائیل و ارتش است. آمریکا این سامانه طراحی و ساخته شد و به عنوان یکی از پیچیده ترین و گران ترین سامانه های دفاع موشکی جهان شناخته می شود. سامانه ارو برای رهگیری و انهدام موشک های بالستیک در مرحله نهایی طراحی شده و به عنوان بخشی از پیکربندی دفاعی اسرائیل به همراه سامانه معروف گنبد آهنین از خاک این کشور محافظت می کند.
از سوی دیگر، ایران از سامانه‌های دفاع موشکی بومی و پیشرفته‌ای بهره می‌برد که کاملاً مستقل توسط متخصصان ملی طراحی و تولید می‌شوند. از جمله این سامانه ها می توان به باور 373، 15 خرداد و مرصاد اشاره کرد. این سیستم ها برخلاف سیستم های خارجی که هزینه های بالایی برای سازنده دارند، با توجه به شرایط و نیازهای بومی ایران و با هزینه بسیار کمتر ساخته می شوند.
نکته جالب این است که هم ایران و هم اسرائیل سه سامانه دفاع موشکی جداگانه مستقر کرده اند که وظیفه حفاظت از خاک خود را بر عهده دارند. این در حالی است که مساحت زمین این دو کشور بسیار متفاوت است. وسعت اسرائیل حدود 22000 کیلومتر مربع است در حالی که ایران با 1648000 کیلومتر مربع به قلمرو بسیار بزرگتری برای پوشش دفاعی نیاز دارد.
نظام اعتقادی 373 جمهوری اسلامی ایران
در جریان حملات اخیر، ایران حداقل 200 موشک به سمت اسرائیل شلیک کرد. گزارش ها نشان می دهد که سیستم دفاعی اسرائیل تنها حدود 15 درصد از این راکت ها را رهگیری و منهدم کرده است. این در حالی است که از 100 موشکی که اسرائیل به سمت ایران شلیک کرد، سامانه های دفاعی ایران موفق شدند حدود 85 درصد از این موشک ها را رهگیری و منهدم کنند. این نتایج به وضوح عملکرد مطلوب سامانه های دفاعی ایران را در مقایسه با همتایان اسرائیلی خود نشان می دهد.
برای درک بهتر این تفاوت در عملکرد، می توان کارایی سیستم های دفاعی را با نسبت مساحت دو کشور در نظر گرفت. اگر رابطه منطقه ایران و اسرائیل را در عملکرد این سامانه ها اعمال کنیم، به این نتیجه می رسیم که سامانه های پدافندی ایران تقریباً 75 برابر، 5.6 برابر بهتر از سامانه های اسرائیلی عمل کرده اند.
این ارقام نشان دهنده سطح بالای کارایی و بهره وری سامانه های پدافندی ایران است که علاوه بر هزینه کمتر، عملکرد بسیار مطلوبی از خود نشان داده اند.
این موفقیت یک سرمایه گذاری استراتژیک برای ایران محسوب می شود که بازدهی قابل توجهی داشته است. بنابراین تخمین زده می شود که بازده سرمایه گذاری معادل 500 برابر داشته باشد. در صورت حفظ این سطح از کیفیت و کارایی در سایر صنایع نظامی و غیرنظامی ایران، بدون شک این کشور توانایی رقابت با بسیاری از تولیدکنندگان جهانی را خواهد داشت و می تواند مشتریان جدیدی را در زمینه صادرات جذب کند.
این دستاوردها نشان دهنده رشد و پیشرفت چشمگیر ایران در صنعت دفاعی و تولید سامانه های بومی است که با کمترین هزینه و بیشترین بازدهی نیازهای دفاعی کشور را تامین می کند.
