به گزارش رکنا، جشن اولین انتخابات ریاست جمهوری تاریخ ایران در شرایطی در دستور کار انقلابیون قرار گرفت که با تسخیر سفارت آمریکا در ایران – موسوم به “لانه جاسوسی” – توسط “دانشجویان پیرو خط امام” در روز سیزدهم رخ داد. آبان 58 و تأثیر این اقدام بر سیاست داخلی و خارجی رژیم در آغاز جمهوری اسلامی، استعفای دولت موقت مهدی بازرگان پذیرفته شد و مأموریت تأمین زمین به شورای انقلاب محول شد. برای این انتخابات علاوه بر اداره امور اجرایی کشور.
124 کاندیدا در این انتخابات حضور داشتند که با اعلام انصراف و انصراف تعدادی از آنها این تعداد به 96 نفر کاهش یافت که از جمله چهره های شناخته شده ابوالحسن بنی صدر، احمد مدنی، داریوش فروهر، صادق قطب زاده، حسن محسوب می شوند. حبیبی، کاظم سامی و صادق طباطبایی. در جریان برگزاری این انتخابات، علاوه بر تاکید امام راحل مبنی بر منع کاندیداتوری روحانیون، به دلیل اینکه شورای نگهبان هنوز تشکیل نشده بود، تعداد نامزدها بیشتر به چشم آمد و در عین حال به دلیل فعالیت احزاب و گروه های سیاسی متعدد متاثر از فضای انقلابی کشور، هر نامزد با یکی از آنها مرتبط بود.
حسن حبیبی با حمایت نهضت آزادی اعلام کاندیداتوری کرد، احمد مدنی مورد حمایت جبهه ملی قرار گرفت، داریوش فروهر با حمایت حزبش «مالت» وارد رقابت شد، کاظم سامی با حمایت «جاما» و ابوالحسن بنی صدر. آنها همچنین نامزدهای بدون حمایت مستقیم حزب بودند. در این میان رد صلاحیت دو چهره با دو دیدگاه فکری متفاوت از موضوعات چالش برانگیز این انتخابات بود. مسعود رجوی، رهبر سازمان مجاهدین خلق (منافقین) پس از تاکید بنیانگذار جمهوری اسلامی مبنی بر عدم واجد شرایط بودن کسانی که «به قانون اساسی رأی مثبت نداده‌اند» از فهرست نامزدها انصراف داد و جلال‌الدین فارسی او که از حمایت حزب جمهوری اسلامی برخوردار بود نیز به دلیل اصالت غیر ایرانی اش کنار گذاشته شد. وی از رقابت های انتخاباتی انصراف داد و به دنبال آن و در روزهای پایانی انتخابات، حزب جمهوری اسلامی از حسن حبیبی حمایت کرد.
در حین اولین انتخابات ریاست جمهوری با توجه به پایگاه اجتماعی مهم حزب جمهوری اسلامی و پس از اعلام عدم کاندیداتوری آیت الله بهشتی در انتخابات، گمانه زنی ها درباره نامزد مورد حمایت این حزب شدت گرفت. در این میان نام عباس شیبانی، جلال الدین فارسی، سید کاظم بجنوردی و رضا اصفهانی بیش از دیگران به گوش می رسید. در جلسات شورای مرکزی حزب، جناح‌گرایی علنی‌تر شد و در این روند، جلال‌الدین فارسی از جناح راست اکثریت حزب و کاظم موسوی بجنرودی از جناح چپ اقلیت حزب بیش از سایر نامزدهای احتمالی علاقه‌مند بودند. و سرانجام آیت الله بهشتی رسماً فارسی را به عنوان کاندیدای حزب جمهوری اسلامی برای دوره اول ریاست جمهوری معرفی کرد.
نهضت آزادی که در آن زمان به عنوان یکی از تأثیرگذارترین تشکل های سیاسی پس از حزب جمهوری شناخته می شد، حسن حبیبی از اعضای نهضت آزادی در سال های قبل از انقلاب و رئیس کنفدراسیون دانشجویان خارجی را مانند نامزد خود منصوب کرد. . وی پس از طرح موضوع ایرانی الاصل و نه فارس بودن، از شورای مرکزی جمهوری اسلامی ایران استعفا داد و در نهایت با اصرار جمعی از اعضای شورای مرکزی حزب، حسن حبیبی به عنوان رهبر معرفی شد. از حزب نامزد غیر رسمی
ابوالحسن بنی صدر نیز در 15 دی ماه 58 با امام دیدار کرد و بعداً رسماً خود را کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری کرد. با اعلام تمایل وی و افزایش حمایت گروه ها و شخصیت های مختلف از ایشان که تا اعلام حمایت جامعه مدرسین حوزه علمیه قم و جامعه روحانیت مبارز تهران هم پیش رفت. به گونه ای پیش رفت که سرانجام پس از برگزاری اولین انتخابات ریاست جمهوری با شرکت 67.42، ابوالحسن بنی صدر با کسب 10709330 رای 75.6 درصد آرا را به خود اختصاص داد و اولین رئیس جمهور تاریخ ایران شد. احمد مدنی وزیر دفاع دولت موقت با کسب 2 میلیون و 224 هزار و 554 رأی 15.71 درصد، حسن حبیبی با 674 هزار و 859 رأی با 3.35 درصد آرا و داریوش فروهر با 133 هزار و 478 رأی و 0 درصد در جایگاه چهارم قرار گرفتند. از نظر آرا، صادق طباطبایی با 114 هزار و 776 رای و 0.81 درصد آرا پنجم شد و کاظم سامی نیز با 89 هزار و 270 رای یعنی 0 رای، 63 درصد آرا را تشکیل داد و به رتبه ششم رسید.
آغاز اولین دوره شورای اسلامی در خرداد 59، معرفی محمدعلی رجایی به عنوان نخست وزیر در مردادماه در مجلس و تشکیل دولت، آغاز جنگ عراق و ایران در شهریور، پایان اشغالگری. سفارت آمریکا (لانه جاسوسی) در پی آزادی آخرین گروگان های آمریکایی در دی ماه همان سال، عزل ابوالحسن بنی صدر از فرماندهی نیروهای مسلح به دستور امام راحل در تاریخ 20 خرداد ماه جاری. سالی که به اعلان جنگ مسلحانه سازمان مجاهدین خلق (منافقین) علیه جمهوری اسلامی در 30 خرداد و رای مجلس به نارسایی سیاسی رئیس جمهور در 31 خرداد انجامید. یک دوره 17 ماهه بود. در 11 مرداد 1360 دور دوم انتخابات ریاست جمهوری زودهنگام برگزار شد که باعث شد بنی صدر به همراه مسعود رجوی از فرودگاه مهرآباد فرار کنند و هواپیمای حامل آنها در فرودگاهی در حومه پاریس به زمین بنشیند. آنچه پس از اعلان جنگ مسلحانه توسط سازمان مجاهدین خلق (منافقین) از یک سو و ممانعت و سنگ اندازی بنی صدر در اداره جنگ و امور داخلی از سوی دیگر رخ داد، منجر به این امر شد. جشن دومین دوره انتخابات ریاست جمهوری در مرداد 1360.
