به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، بسیاری از مبتلایان به دیابت از تزریق روزانه انسولین خسته شده اند. اما به نظر می رسد امیدها برای یافتن جایگزین کمتر تهاجمی برای کنترل این بیماری افزایش یافته است. محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا (UBC) روش جدیدی برای تجویز انسولین ابداع کرده اند که تنها نیاز به قرار دادن چند قطره از این ماده در زیر زبان دارد.
نکته مهم در مورد افراد مبتلا به دیابت، ناتوانی بدن آنها در تولید انسولین کافی برای تنظیم سطح قند خون است. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و 2 باید این دارو را چندین بار در روز تزریق کنند که از طریق تزریق به بدن منتقل می شود. این روش نه تنها آسان نیست، بلکه می تواند برای بیماران مشکل ساز باشد و زباله های بیولوژیکی خطرناکی نیز تولید کند.
چندین روش کمتر تهاجمی در حال حاضر در حال توسعه هستند که به درجات مختلفی از موفقیت دست یافته اند.
روش‌های تجربی مانند ایمپلنت‌های قابل کنترل یا برچسب‌های اولتراسوند که انسولین را مستقیماً از طریق پوست می‌رسانند، توسعه یافته‌اند.
اما یکی از زمینه های اصلی تحقیق در این زمینه انسولین خوراکی است. زیرا مصرف قرص ها فرآیندی ساده و آسان است. اما این نیز مشکلاتی را ایجاد می کند، زیرا انسولین دارای مولکول های ظریفی است که نمی توانند در عبور از معده به روده زنده بمانند.
از این نظر، محققان UBC سیستم جدیدی به نام انسولین خوراکی اختراع کردند. این انسولین به جای بلعیده شدن به صورت قطره زیر زبان قرار می گیرد. روش ذکر شده در رساندن داروهایی که در معده گم می شوند به بدن مؤثر است. از طرفی این روش موثر است زیرا بافت زیر زبان حاوی مویرگ های زیادی است و به ورود سریع دارو به جریان خون کمک می کند.
به طور معمول، این روش با انسولین کار نمی کند، زیرا این یک مولکول بزرگ است که به راحتی از هیچ مسیری عبور نمی کند، بنابراین محققان آن را با یک پپتید نافذ به سلول (CPP)، مشتق شده از محصولات جانبی ماهی، که توسط سلول ها ساخته می شود، ساختند. . به علاوه. متخلخل
نویسنده اصلی این تحقیق می‌گوید: پپتید نافذ به سلول را می‌توان به‌عنوان راهنمایی در نظر گرفت که به انسولین کمک می‌کند از طریق یک مسیر مارپیچی به سرعت به جریان خون برسد. این راهنما بهترین راه‌ها را برای رسیدن انسولین به مقصد مورد نظر پیدا می‌کند.
محققان این روش را روی موش ها آزمایش کرده اند. هنگامی که انسولین با CPP ترکیب شد، با موفقیت به جریان خون رسید و علاوه بر تزریق انسولین، سطح گلوکز خون را نیز کنترل کرد. در نهایت، انسولین بدون پپتید راهنما در غشای دهان باقی ماند.
