قالیباف شکست خورد/ قالیباف و ظریف هر دو نامزد هستند، آرای آنها اصلا قابل مقایسه نیست/ دستاورد پیمان شکنی به جیب دوستان جلیلی می رود.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، عصر ایران با اشاره به تغییر مواضع محمدباقر قالیباف نوشت:

چه در روز چهارشنبه هفتم شانس 1403 و زبان. محمدباقر قالیباف رئیس شورای اسلامی شهر دو موضوع را شنیده ایم که نشان می دهد این تصور که چهار ناکامی برای رئیس جمهور شدن برای او کافی بوده درست نیست، چرا که این عطش همچنان در او مشهود است، مانند لحن او نسبت به محمدجواد ظریف، معاون راهبردی رئیس جمهور. او شهادت داد.

کیست که نداند نقش ظریف در پیروزی مسعود بیزیکیان در دو مرحله ای انتخابات تیر 1403 و برکناری باقر قالیباف در مرحله اول چقدر بوده و میزان عصبانیت او از حسن روحانی که از ظریف وزیر بود چقدر است؟ و به مدت 8 سال محرم

وقتی از ظریف در مورد حضور ظریف در کابینه و ممنوعیت قانونی تولد فرزند در آمریکا در حین مأموریت سوال شد، می‌توانست پاسخ دهد که امیدواریم با نظر رهبری مشکل حل شود یا باید ببینیم آیا شهروندان را ملزم می کند. یا خیر، یا به پیش نویس اصلاحیه مراجعه کنید. اما او نه آن را ترک کرد و نه آن را گرفت، بلکه گفت این تجاوز است.. واکنشی که برخی آن را احساسی و به خبر برکناری می دانستند.

خیلی خوبه! اگر تخلفی صورت گرفته است، نصب کننده متخلف است که کسی نیست جز رئیس جمهور، نصب کننده نیست و چرا به جواد ظریف توصیه می کنید با نجابت برود؟ نمی دانی یک بار استعفا داد و به درخواست یا مسئولیت رئیس جمهور برگشت؟

چگونه کسی که 4 سال است در مجلس شاهد پایبندی مسعود المدیجیان به قانون و اخلاق بوده است، او را به تجاوز متهم می کند و همچنان می گوید که او قانون حجاب را وضع می کند، یعنی رئیس جمهور نه اعلام کرده و نه تحت فشار خواهد بود. ? رودخانه

قالیباف اما پیش از این در هر دو اردو بازنده است. البته او همیشه در بازی های سطح بالای سیاسی بازنده بوده است، هرچند توانسته به معنای شخصی بالا بیاید، اگرچه درجات نظامی، مدارک دانشگاهی و مهارت خلبانی را کسب کرده است، اما به عنوان یک سیاستمدار هرگز به این جایگاه نرسیده است. جایی که او می خواست زیرا ضعیف و بی حوصله است. چون تشنه است: تشنه ریاست است و هیچ جام دیگری از جمله شهرداری تهران و ریاست مجلس تشنگی او را سیراب نکرده و نخواهد کرد. چون معشوقش جای دیگری است!

از عید سال 84 که بعد از برنامه تلویزیونی «صندلی داغ» لباس سربازی را درآورد، به دنبال ریاست جمهوری بوده و هر بار شکست خورده است. 4 بار در 20 سال هرکس جای او بود بازنشسته می شد اما تسلیم نمی شود.

او در سال 1984 به عنوان یک تکنوکرات وارد شد و شکست خورد. در سال 1992 به وضعیت دیگری دست نیافت. در سال 96 انگار احمدی نژادی دیگر شده بود اما از او خواستند استعفا دهد تا ابراهیم رئیسی دو دوره نگذارد حسن روحانی رئیس جمهور شود. اما او هم موفق نشد. چهار سال بعد که رقبا حذف شدند تا رئیسی رئیس جمهور شود، طبیعتاً شانسی برای برآورده شدن آرزوی سیاستمدار شکست خورده و کم حوصله وجود نداشت. گفتند چون رئیس مجلس شد نامزد نشد، اما در سال 1403 دیدیم که در زمانی که رئیس مجلس بود دوباره نامزد شد، در حالی که آرای او در تهران نشان می داد که چقدر افت کرده است.

او پس از حذف در مرحله اول در زمانی که می توانست و باید بی طرفی را به عنوان رئیس مجلس اتخاذ می کرد از سعید جلیلی حمایت کرد. اما اصلاح طلبان با او کاری نداشتند چرا که خواسته یا ناخواسته باعث اختلاف در صف اصولگرایان شد.

نوع تعامل با رئیس پزشکی می توانست در روز رای اعتماد چهره دیگری به تصویر بکشد، اما از آنجایی که پریرو هیچ گونه توانایی پنهانی ندارد، حجاب پاره شد و باید منتظر ماند تا او نامزد ریاست جمهوری شود. 1407. اگر نه، 1411!

نگاه او به جواد ظریف، معاون راهبردی رئیس جمهور نیست، فراتر از امضاء کننده برجام و وزیر امور خارجه ایران در سال های 92 تا 1400، او مانعی بر سر راه ریاست جمهوری اش در انتخابات اخیر است و البته. وزیر روحانی و شاید من گوشه چشمی دارم که در صحنه انتخابات 1407 به این شکل حاضرم که بتوانم این تجربه را یک بار دیگر امتحان کنم.

او نگران است که علاوه بر دوام ظریف، دوره ریاست وی در این مجلس یک سال طول بکشد، زیرا هر سال باید تمدید شود و به آرای اصحاب مجلس نیاز دارد. رئیس مجلس در واقع رئیس مجلس است و مانند رئیس جمهور و رئیس قوه قضائیه رئیس جمهور به معنای لغوی آن نیست. حتی برخی معتقدند که او رئیس واقعی قوه مقننه نیست و تنها از نظر شرکت در جلسات عالی ریاست مجلس اهمیت دارد.

گفت اگر جای ظریف بودم می رفتم اما نمی رفتم؟ چرا نگفت اگر من رئیس جمهور بودم او را برکنار می کردم؟ چون معلوم شد که چقدر دوست دارد رئیس جمهور شود!

با این حال، صرف نظر از شیک بودن یا نبودن آن، قالی باف برنده نخواهد شد. اگر بیرون بیایید راحتتر می توانید قالیبافی و رویاهای خود را نقد کنید و پزشکان مانند قبل رفتار نمی کنند و به فکر عبور از خط خواهند بود. اگر بماند شکست دیگری به کارنامه اش اضافه می شود.

ماجرای تصویب قانون حجاب هم همین است. تمام ماجرا از این قرار است که دختران و زنان بی حجاب به عنوان تنبیه مجبور به پوشیدن شال روی سر خود می شوند. اگر هم به نتیجه برسد، آن چیزی نیست که مجلس به دنبال آن بود و اثبات افتادن یا نبودن شال کار ساده ای نیست و تبدیل به یک چالش جدی می شود.

فردی که در سال 84 طرفدار حداقل حجاب بود و جزوه های تبلیغاتی منتشر می کرد، اکنون به عنوان مدافع و حامی جریمه شده است و همین موضوع باعث می شود که لقب «بنیادگرا» به او داده شود، زیرا واقعاً می توان تعجب کرد که اصول او چیست؟ هر روز نمی توانید پول در بیاورید!

در سال 92 که هاشمی رفسنجانی کاندیدای ریاست جمهوری شد، هیچکس از جمله آقای قالیباف تصور نمی کرد که صلاحیت رئیس جمهور سابق و رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و یکی از بنیانگذاران جمهوری اسلامی را تایید نکند. و اولین فردی که از حضور ایشان ناراحت و نگران شد آقای قالیباف بود که با بی حوصلگی گفت: امروز از زمانی که آقای رفسنجانی وارد میدان شده چه تغییری کرده است؟ آمدن آقای رفسنجانی به این معناست که حداقل برای یک دوره چهار ساله دیگر کشور را به سمت تنش‌های شدید و دوقطبی سوق دهیم و محرومان و مستضعفان از محرومیت‌های بیشتری رنج ببرند. این برای مردم چه معنایی دارد؟

حال جای سوال دارد که آیا دوگانگی قالیبافی پزشکی برای کسی مفید است و چه چیزی برای مردم به ارمغان می آورد؟ از یک سو از مشکلات مردم می گویند و از سوی دیگر به جریمه های حجاب برای زنان می پردازند (مهم ترین دلیل پشت کردن زنان طبقه متوسط ​​و کاهش شدید آرا تا سال 2019) و آرزوی همه است که ظریف معاون راهبردی باشد یا نباشد. معاون رئیس جمهور که در واقع رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک است نقش اجرایی ندارد.

اما اگر قرار باشد ظریف بماند، می‌ماند و نه تنها می‌تواند معاون اول رئیس‌جمهور یا مذاکره‌کننده مستقیم با آمریکا شود. اگر قرار باشد برود می رود و آن هر دو خارج از اراده محمدباقر قالیباف است!

مهم ترین تفاوت جواد ظریف با باقر قالیباف این است که اعتبار اولی بر اساس حکم مسعود البدیشیان نیست و بدون آن اعتبار و شهرت در جامعه، دانشگاه و روابط بین الملل دارد. مگر اینکه قانون دیگری تصویب کنند. قانون خانه خالی که خانه مردم نشد. بچه دار شوند، اگر بچه دار نشدند، لااقل به ظریف بگویید!

تاریخ ایران پر از نخبه گرایی است، اما طرد و طرد شدن باعث افتخار نیست. از جریان پاکسازی مورد علاقه آقایان و آن سه سال، دو وزیر ظاهر شدند که اخیرا نه به عنوان مخبر که به عنوان متهم اقتصادی در دادگاه حاضر شدند. شریک او پاکسازی مجلس اقلیت بود. مجلسی که اگر ریاستش مورد رضایت آقای قالیباف بود، دنبال ریاست نمی رفت!

واضح است که بازنده این بازی بدون شک آقای فلیباف است، زیرا اگر قالیباف و ظریف هم اکنون نامزد ریاست جمهوری شوند، اصلاً نمی توان رای آنها را با هم مقایسه کرد و مردم از اعماق وجودش متوجه شده اند که از زمان دولت انقلابی مجلس 4 سال پیش و تازه وارد امروز، آبی برای مسکن نیست داغ می شود و ژست خودروها را جدی نمی گیرند و می دانند تا زمانی که روابط بین الملل بهبود نیابد، اقتصاد و رسانه زندگی بهبود نخواهد یافت زیرا قیمت دلار است. ملاک است و با تنش گرانی دلار هر افزایش حقوقی را می بلعد و چون برخلاف تصور آقای رئیسی اقتصاد به برجام و دیپلماسی پیوند خورده است. مهم ترین دلیل آن هم این است که شنیده می شود موضع قالیباف واکنشی به تغییر نهادی زیر مجموعه وزارت کار و رفاه اجتماعی بوده است.

با این حال، شیک بودن برای قالیبافان مفید نیست. چاره ای نیست. چون ظریف به پزشکان بدون عنوان معاونت راهبردی مشاوره می دهد. اما اینکه یک لاف زن از بالای مجلس پایین بیاید و نماینده عادی مجلس شود، تاثیر چندانی ندارد.

تنها دستاورد او در شکستن توافق شاید این باشد که اصولگرایان تندرو و تریبون اصلی که او را مقصر کاندیداتوری و رقابت با جلیلی در مرحله اول و عدم انصراف او می دانند، از او دست بکشند. حتی اگر قوام به همراه داشته باشد، این هم اشتباه محاسباتی است، زیرا هر کاری کند، دلشان با او درست نمی شود.

27215