تردد خودروهای سنگین زیر پل تاریخی محمدحسن خان که از یک هفته پیش افتتاح شده بود، به دلیل ساخت و سازهای جدید برای خودروهای سنگین ممنوع شد.
پل تاریخی محمدحسن خان بابل که در سال های اخیر پس از کش و قوس های فراوان و با نظارت مستمر دوستداران میراث فرهنگی با تصویب شورای ترافیک شهر بابل در سال های اخیر زیر گذر خودروهای سنگین و سبک قرار گرفته است. 1400 خودروی سنگین در زیر آن تردد می کنند و پل تاریخی ممنوع است.
پس از ممنوعیت تردد خودروهای سنگین زیر پل محمدحسن خان، سازه های آهنی زیر پل طراحی شد که از تردد خودروهای سنگین جلوگیری کرد، اما هفته گذشته این مانع برداشته شد و تردد خودروهای سنگین و فوق سنگین از زیر پل آزاد شد.
5 اسفندماه مرکز مازندران گزارشی را با عنوان مرزهای بی نهایت پل 300 ساله بابل در این خصوص منتشر کرده بود که پیگیری ها با موفقیت انجام شد و تردد خودروهای سنگین بار دیگر در این چارچوب تاریخی ممنوع شد. پل
این پل 300 ساله بابل با ساخت پل جدید در کنار آن در 8 اسفند 1393 از روی پل منع شد.
در روزهای اخیر تردد خودروهای سنگین زیر این پل تاریخی موجی از نگرانی را در بین شهروندان بابلی ایجاد کرده است چرا که این ترددها باعث ایجاد لرزش در بدنه پل تاریخی و افزایش خطر ریزش پل شده است.
شهروندان بابلی که از ترس رانندگان وسایل نقلیه سنگین در زیر پل دیگری در کنار پل محمدحسن خان پنهان شده بودند، از تردد خودروهای سنگین فیلمبرداری و در اینترنت پخش کردند و از مسئولان استانی و شهری برای نجات این بنای باشکوه کمک خواستند.
تردد خودروهای سنگین که باعث ریزش قسمتی از طاق های این پل و ایجاد ترک در سازه پل شده است، تردد خودروهای سنگین باعث افزایش ترک های پل شده است.
این پل تاریخی که شهر بابل را به جنوب این شهر در شرق بندپی، بندپی غربی و گتاب وصل می کرد و در برهه ای از تاریخ عبور احشام از این پل، با قرار دادن تندیس این پل، میراث فرهنگی است. مجسمه لاکخ دومداران حال و هوای خاصی را بر روی این پل ایجاد کرده است که هر روز احتمال ریزش این بنای تاریخی و پایان خاطره روستاییان بابلی جنوبی با این بنا را افزایش می دهد.
مورخان هزینه ساخت این پل را که تا سال 1343 تنها راه ارتباطی بابل به بندپی، آمل، تهران و شهرستان های جنوب و جنوب غربی شهر بود را 120000 ریال ذکر کرده اند. پل محمدحسن خان ۱۴۰ متر طول و ۶ متر عرض دارد و دارای ۶ چشمه یا طاق اصلی و ۲ چشمه فرعی است و ارتفاع آن از بستر رودخانه ۱۱ متر است.
این پل به سبک پل های دوران صفویه و در اواخر دوره افشاریه ساخته شده است و از ویژگی های مهم آن استفاده از سفیده تخم مرغ و ساروج در ساخت آن است. پل تاریخی محمدحسن خان قاجار یک بار در دوره پهلوی اول مرمت شد و در 22 اردیبهشت 1356 با شماره ثبت 1414 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
این پل 300 ساله حدود نیم قرن پیش با ثبت نام در فهرست آثار ملی به شماره 1414 به سن بازنشستگی رسید اما به دلیل نبود پل جایگزین مناسب زیر بار ترافیک ماند. تردد وسایل نقلیه در پل محمدحسن خان پس از بهره برداری از پل سوم به همین نام در کنار آن در سال گذشته ممنوع شد.
