به گزارش رکنا، این یک فاجعه بی سابقه است: سیل یانگ تسه در سال 1931 در چین با پدیده ویرانگری مواجه شد که به عنوان یکی از مرگبارترین بلایای طبیعی در تاریخ ثبت شده است.
رودخانه یانگ تسه، رودخانه Huanghe (رود زرد) و رودخانه Huai به دلیل باران های سیل آسا و آب شدن سریع برف ها سرازیر شد. این سیلاب ها چندین ماه ادامه یافت و باعث شد غرق شدن مناطق وسیعی از کشور
علل فاجعه: ترکیبی از عوامل طبیعی و انسانی
طغیان رودخانه یانگ تسه در اثر عوامل زیادی ایجاد شد. در اوایل سال 1931، چین باران های شدید غیرمعمولی را تجربه کرد که به ویژه در بهار و تابستان افزایش یافت. در این دوره، باران های سیل آسا در حوضه رودخانه یانگ تسه باعث افزایش سطح آب رودخانه شد. همزمان آب شدن ناگهانی برف در مناطق کوهستانی باعث سرازیر شدن حجم عظیمی از آب به رودخانه ها و دریاچه ها شد.
یکی دیگر از عوامل تشدید کننده این فاجعه ضعف زیرساخت ها و ناتوانی سیستم های دفاعی چین در آن زمان در مقابله با سیل بود. در آن زمان، چین به دلیل نبود سیستم های مدرن مهار آب و نبود سدهای کافی، نتوانست در برابر این سیل های عظیم مقاومت کند. عوامل انسانی از جمله جنگ ها و مشکلات اقتصادی نیز توانایی دولت را در مدیریت بحران ها کاهش داد.
پیامدهای فاجعه: میلیون ها قربانی سیل
قربانیان این بلای طبیعی سرسام آور بودند. برآوردهای مختلف نشان می دهد که تعداد قربانیان بین 1 تا 4 میلیون نفر است. این مرگ و میرها تنها به دلیل غرق شدن در سیل نبود، بلکه بسیاری نیز به دلیل کمبود مواد غذایی، شیوع بیماری و وضعیت نامناسب بهداشتی پس از سیل جان خود را از دست دادند. مناطقی که به طور کامل زیر آب رفته بودند، به ویژه در حوضه یانگ تسه، مستعد شیوع بیماری هایی مانند مالاریا، تیفوس و اسهال شدند.
علاوه بر این، میلیون ها نفر بی خانمان ماندند و صدها هزار خانه، زمین های کشاورزی و زیرساخت های حیاتی ویران شدند. بسیاری از خانواده ها نه تنها خانه های خود را از دست دادند، بلکه معیشت خود را نیز از دست دادند، زیرا زمین های کشاورزی و دام های آنها به طور کامل از بین رفت.
اثرات اجتماعی و اقتصادی: دوران تاریک برای چین
سیل یانگ تسه نه تنها یک فاجعه انسانی بود، بلکه تأثیرات عمیقی بر اقتصاد و جامعه چین داشت. در آن زمان چین با مشکلات اقتصادی ناشی از جنگ ها و ناآرامی های داخلی دست و پنجه نرم می کرد. وقوع این فاجعه وضعیت اقتصادی را بدتر کرد و ناتوانی دولت در ارائه کمک های کافی به مردم شرایط اجتماعی را بحرانی تر کرد.
در پی این فاجعه، قیمت مواد غذایی به شدت افزایش یافت و بسیاری از مردم گرسنه شدند. زمین های کشاورزی که منبع اصلی غذای مردم بود به کلی از بین رفت. علاوه بر این، تلفات انسانی و اپیدمی های گسترده منجر به کاهش نیروی کار شد که تأثیر منفی زیادی بر تولید اقتصادی کشور داشت.
شیوع بیماری و بحران بهداشتی.
پس از وقوع سیل، وضعیت بهداشتی در مناطق آسیب دیده بسیار وخیم شد. آب آلوده باعث شیوع بیماری های مختلف مانند مالاریا، اسهال و تیفوس شد. به دلیل ناتوانی نظام سلامت در مقابله با این بحران، تعداد قربانیان به سرعت افزایش یافت. بیمارستان ها و مراکز درمانی که پیش از این با کمبود منابع مواجه بودند، به شدت تحت فشار قرار داشتند و قادر به رسیدگی به حجم بالای بیماران نبودند.
میراث تلخ سیل 1931
از فاجعه سیل یانگ تسه در سال 1931 به عنوان یکی از بزرگترین بلایای طبیعی در تاریخ بشر یاد می شود. این حادثه نه تنها باعث تلفات انسانی بسیاری شد، بلکه تغییرات عمیقی در نگرش دولت چین نسبت به مدیریت منابع آب و بحران های طبیعی ایجاد کرد. پس از این فاجعه، دولت چین تلاش کرد با ساخت سدها و تقویت زیرساخت های مهار آب از وقوع حوادث مشابه در آینده جلوگیری کند.
سیل سال 1931 نمونه ای از قدرت مخرب طبیعت و ضعف های انسانی در مقابله با بلایای طبیعی است که هنوز هم درس بزرگی برای نسل های آینده در چین و جهان باقی مانده است.
