افعی تهران همان قاتلی که در شهر پرسه می زند و هدفش ساختن فیلمش بر اساس زندگی پر حادثه اش است، احتمالاً یکی از آن «شخصیت های بسیار حساس» است که بیماری روانی اش به خطری برای جامعه تبدیل شده است. حس نزدیکی عاطفی بین کارگردان و قاتل زنجیره ای از همین اشتراکات روانی نیز سرچشمه می گیرد.
با نگاهی گذرا به فهرست سازندگان سریال «عفی تهران» می توان حدس زد که این سریال با استقبال خوب مخاطبان مواجه خواهد شد. در میان بینندگان می توان صدای انتقادی برخی از آن ها را شنید که بر این نکته تاکید دارد که در این سریال اخلاق و رفتار مردم ساکن تهران دست کم گرفته شده است، زیرا مردم تهران مانند افرادی هستند که در فیلم حضور دارند. سریال آنها به همسالان خود بی احترامی نمی کنند، طعنه آمیز و تلخ نیستند.
آدم هایی از این دست در همه شهرهای دنیا کم نیستند، اما چرا این نوع آدم ها در مرکز سریال قرار دارند و بدون اغراق در بیشتر سکانس ها با این نوع آدم ها مواجه هستیم؟
اما پاسخ به نوع شخصیت اصلی سریال برمی گردد. ما وارد دنیای شخصی شده‌ایم و با نگاه شخصیتی به دنیا نگاه می‌کنیم که دید متفاوتی نسبت به مردم و جهان دارد: «آرمان» منتقد و مدرس سینماست که در آستانه 50 سالگی از فرصت استفاده کرد. برای کارگردانی اولین فیلم بلند خود و شرکت در جرگه کارگردانان به اولین فیلم بپیوندید. این منتقد سینما که برای ساخت فیلمش مدتی طول کشیده، ویژگی شخصیتی دارد به نام «آدم بیش از حد حساس».
دارندگان این ویژگی شخصیتی، دنیای اطراف خود را با حساسیت زیاد درک می کنند و می پذیرند و پیش پا افتاده ترین ماجراهای روزمره را از دست نمی دهند و اتفاقی را که برای بسیاری می توان با لبخند یا دست بالا با بالا انداختن در ذهنشان جشن گرفت هشیاری به مثابه سکانسی از فیلمی دردناک را مرور می کنند و دندان قروچه می کنند و هر از گاهی کوهی از کاه می سازند و خشخاش زندگی را سوراخ می کنند.
به عنوان مثال، پاسخ نه چندان گرم نانوای محترم محلی در یک صبح سرد، برای شخصیت هایی که سرمایه گذاری زیادی روی ویژگی «شخصیت بیش از حد حساس» ندارند، ممکن است با بی تفاوتی و حتی بی تفاوتی مواجه شود یا به آن نسبت داده شود. خستگی و هزار و یک او دلایل و دلایل دیگر را می نویسد و مانند یک بچه بیسبال از کنارش می گذرد و به دنبال کار خود می رود، اما شخصیت بیش از حد حساس این ظلم کوچک را به یک اتفاق بزرگ در ذهنش و با منفی گرایی و تعابیر کهکشانی تبدیل می کند. از یک رویداد هر روز زخم های جدی به روان شما وارد می کنند و سلول های عصبی شما را می کشند!
در سریال افعی از تهران به کارگردانی «سامان مقدم» از زبان شخصیت محوری داستان که صادقانه به روانشناس اعتراف کرد، چندین بار با تیپ شخصیتی آرمان کارگردان پنجاه ساله آشنا می شویم. او نمی تواند آن را نادیده بگیرد. یا مثل بقیه آدم ها اتفاقات روزمره را نابود کن. همچنین در یکی از ظریف ترین سکانس هایی که به وضوح به ضعف شخصیت حساس می پردازد: وقتی آرمان از اتاق بیرون می رود و وقتی پول بلیتش را از گیشه می خواهد. . برگشت با نگاهش مورد تحقیر خانم قرار می گیرد و چندین بار در موقعیت های مختلف صحنه خنده های نه چندان مودبانه و بی مورد فروشنده بلیط را به یاد می آورد و آنجاست که سریال اولین اشاره از آنها را به مخاطب می دهد. با شخصیتی غیرعادی در سریال مواجه شده و باید انتظار رفتار و منشی لون دگار را از او داشته باشیم.
