منطقه خاورمیانه در جنوب غربی آسیا و شمال غربی آفریقا قرار دارد و کشورهایی مانند ایران، عراق، ترکیه، سوریه، لبنان، اسرائیل، فلسطین، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، قطر، کویت، بحرین و یمن را در بر می گیرد. این منطقه به دلیل وجود منابع غنی نفت و گاز دارای تنش های سیاسی و جغرافیایی قابل توجهی بین شرق و غرب جهان است و نقش مهمی در سیاست و اقتصاد جهانی ایفا می کند. علاوه بر این، خاورمیانه دارای تاریخ و فرهنگ غنی است که دارای هزاران سال تمدن و تاریخ است.
در جریان تظاهرات گسترده مردمی در اروپا و آمریکا علیه صهیونیسمبرخی ادعاهای مضحکی درباره نقش تحریک آمیز ایران در این جلسات مطرح کردند. به نظر می رسد غرب در توصیفات خود از جمهوری اسلامی دچار تناقضات جدی شده است.
بیانیه تحقیرآمیز رهبر معظم انقلاب در مورد منشأ گروه های حمایت کننده از مردم فلسطین در انگلیس، فرانسه و جاهای دیگر، اشاره ای تلویحی به سیاست دوگانه و بلاتکلیف کشورهای فوق الذکر – و سایر کشورهای همسو – در قبال دارد. نظام جمهوری اسلامی؛ سیاستی که از یک سو سعی می‌کند جمهوری اسلامی را ضعیف، منزوی و ناکارآمد جلوه دهد و از سوی دیگر روان‌آمیز می‌کوشد علت همه حوادث ریز و درشت جهان را به این جمهوری نسبت دهد. همان سیستم خرابکاری
در یک جنبه از این توصیف نادرست، جمهوری اسلامی به عنوان یک نظام تئوکراتیک با گرایش های رادیکال و بنیادگرایانه تعریف می شود که هیچ ارتباط و ارتباطی با دنیای جدید و نیازهای آن ندارد. بنابراین روز به روز ضعیف تر می شود و به سمت فروپاشی نهایی پیش می رود. اما در سوی دیگر این تصویر، جمهوری اسلامی به زنجیره حوادث منطقه غرب آسیا و فراتر از آن تعبیر می‌شود که در آینده نزدیک پایه‌های یک «امپراتوری بزرگ» با گرایش‌های ترکیبی ایران‌گرایی و تشیع را خواهد گذاشت. . .
در ناآرامی های سال گذشته، کشورهای غربی و اپوزیسیون برانداز فارسی زبان تلاش زیادی کردند تا همانطور که سال هاست ادعا می کنند جمهوری اسلامی را منزوی و از میدان خارج کنند و مانع از به دست آوردن موقعیت عادی ایران در صحنه بین المللی شوند. روابط به عنوان یک واحد سیاسی استثنایی ایده ناگهانی تعطیلی سفارت‌های جمهوری اسلامی یا اقدام سیاسی «کمیسیون زنان سازمان ملل متحد» در تعلیق عضویت ایران از جمله تلاش‌های بی‌پایان غربی‌ها برای تخریب نظام است. البته این تلاش ها با هوشمندی «دیپلماسی فعال» دولت، به ویژه پس از عادی سازی روابط با کشورهای عربی منطقه، خنثی شد.
غربی ها مدعی هستند جمهوری اسلامی از دیرباز مرکز همه تحولات اخیر منطقه محسوب می شود و به عبارت دیگر «وقتی پشه ای حرکت می کند، آن پشه حرکت می کند» برای تهران آشکار خواهد شد. . بعد از عملیات پس از طوفان الاقصی و زلزله سیاسی و امنیتی تل آویو، صهیونیست ها مسئول حمایت مالی و تبلیغاتی اغتشاشات سال گذشته مدعی شدند که گروه مردمی «حماس» با اراده تهران عمل کرده است. ادعایی مبنی بر اینکه خود صهیونیست ها بیش از حد آگاه هستند، اغراق آمیز است.
پس از تکذیب ادعای اطاعت کامل ایران از حماس در ماجرای «طوفان اقصی» با تایید و تکذیب متعدد بین مقامات آمریکایی و صهیونیستی، پس از برگزاری تجمعات اعتراضی در چند کشور اروپایی و شاکیان حمایت شهرهای آمریکا از مردم فلسطین را زیر سوال برد. بر اساس این شبهات، از جمله ادعای روزنامه تایمز، تهران موتور محرکه «رنسانس غرب» حامی مردم فلسطین است و جمهوری اسلامی در واقع از این جلسات به نفع خود سوء استفاده می کند. ادعایی که دیروز رهبر انقلاب به بهترین نحو پاسخ دادند.
اما آنچه در توصیف دوگانه و متناقض غربی ها از موجودیت و عملکرد جمهوری اسلامی قابل توجه است، همسویی و هماهنگی برخی از نیروهای سیاسی داخل ایران است. این نیروها که غالباً «تجدیدنظرطلبی اصولی» آنها را ویژگی بارز آنها می‌دانند، چه در وجه اول تصویر غربی، یعنی ضعیف و منزوی نشان دادن جمهوری اسلامی، و چه در وجه دوم، یعنی «قدرت مطلق». نظام، دیکته فوق العاده ای دارند.
مطابق با وجه اول توصیف نظام، دیدیم که تجدیدنظرطلبان سال‌هاست که جمهوری اسلامی را با واحدهایی مانند شوروی، کره شمالی و رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی، سهوا یا عمداً مقایسه می‌کنند. هدف و هدف غرب منزوی کردن کشور است. این در حالی است که بر خلاف ادعای تجدیدنظرطلبان و کسانی که در روشنگری غرب عقل خود را از دست داده اند، جمهوری اسلامی شوروی نیست که از حل مشکلات خود عاجز باشد و بخواهد به قدرت های بیگانه روی آورد. این رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی نیست که در میان اکثریت پایگاهی ندارد، و نه کره، بلکه این شمال است که قدرت و توسعه را یک طرفه و یک طرفه می بیند.
اگرچه تجدیدنظرطلبان جمهوری اسلامی را مانند شوروی در گل و لای گیر کرده و ناکارآمد و مانند رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی اقلیتی و مانند کره شمالی جنگ طلب و منزوی می دانند، اما در عین حال مطابق با وجه دوم تصویر غربی، جمهوری اسلامی آقای همه معادلات منطقه ای و فرامنطقه ای – که به ادعای آنها همه میل به جنگ و بی ثباتی دارند – لیست می کنند. بر این اساس شاهد بودیم که چندی پیش چند تن از عناصر نزدیک به جریان اصلاح طلبی با تقلب و بدون اشاره به نقش بی ثبات کننده آمریکا و متحدانش از جمهوری اسلامی خواستند با کنترل گروه های استقامت به جنگ غزه دامن نزند!
اما در نهایت طرح یک سوال ضروری به نظر می رسد. چرا غرب و نیروهای همسو با غرب در ایران از درک ماهیت و نوع عملکرد جمهوری اسلامی ناتوان هستند و همواره در مسیر تضادها و ناهماهنگی مواضع خود قرار دارند. برای پاسخ به این سوال، درک «منطق عقلانی غربی» ضروری است. منطق عقلانی غربی که بر «سیاست به سبک غربی» سایه سنگینی می اندازد، کاملاً مبتنی بر سود و زیان مادی است و از این رو از درک آثار معنوی یک پدیده ناتوان است. «فوکو» فیلسوف معروف فرانسوی انقلاب اسلامی را «روح دنیای بی روح» توصیف کرد. بر اساس این تعبیر تنگ نظرانه، نمی توان انتظار داشت که عقل ابزاری غربی که سر در مادیات دارد، بتواند هوشمندانه و واقع بینانه برای درک تأثیر گفتمان انقلاب اسلامی بر موضوعاتی که تعالی می طلبد، عمل کند. انسان. این ناتوانی در درک باعث می شود “سطح نمایندگیعملیات قدرتمندی به نام طوفان الاقصی یا برگزاری راهپیمایی های چند صد هزار نفری در قلب اروپا و آمریکا برای محکومیت صهیونیسم، به ارتباطات مبتنی بر سلسله مراتب سازمانی آلوده به طمع تقلیل خواهد یافت.
ذهن منجمد غربی پس از گذشت 45 سال از انقلاب اسلامی و تحلیل پیدایش هسته های مقاومت (سازمانی و ایدئولوژیک) در برابر نظم مستقر جهانی، همچنان بر این سوال کلیشه ای گیر کرده است که ایران در همه جا اما در هیچ کجاست!
