یک مطالعه جدید نشان می دهد که میلیون ها نفر ممکن است در سرزمین گمشده ای زندگی می کردند که هزاران سال پیش در اقیانوس آرام غرق شد.
حدود 18000 سال پیش، استرالیای بزرگ، تاسمانی و گینه نو خشکی بسیار بزرگتری داشتند که یک قاره ماقبل تاریخ به نام Sahul را تشکیل می داد.
اما پس از آمدن و سپری شدن آخرین عصر یخبندان، سطح دریاها بالا رفت و با ذوب شدن یخ ها، اقیانوس ها زمین را بلعیدند.
مساحت جزایر در سواحل شمال غربی استرالیا تقریباً 388498.21 کیلومتر مربع است که یک و نیم برابر بزرگتر از نیوزلند است.
قبلاً تصور می شد که این سرزمین غیرقابل سکونت است، اما محققان شواهد باستان شناسی را کشف کرده اند که نشان می دهد مردم بومی اولیه ممکن است برای مدتی در آنجا زندگی کرده باشند.
بر اساس آخرین تحقیقات، منطقه ای که تصور می شد یک منطقه بیابانی است در واقع دارای دریاچه ها، رودخانه ها، مجمع الجزایر و یک دریای داخلی بزرگ بوده است.
ابزارهای سنگی نیز در قعر دریا کشف شده است که ثابت می کند بومیان از آنجا عبور کرده اند.
مشخص نیست این سکونتگاه چقدر بزرگ بوده است، اما مدل ها نشان می دهند که احتمالاً می تواند بین 50000 تا 500000 نفر را در خود جای دهد.
مطالعه جدید نشان می دهد که Sahul می توانست قبل از پایان عصر یخبندان خانه میلیون ها نفر باشد.
احتمالاً بزرگترین جمعیت حدود 20000 سال پیش در اوج عصر یخبندان در آنجا زندگی می کردند.
با بالا آمدن سطح دریا، گروه هایی از مردم مجبور به حرکت شدند.
این را می توان با سبک های جدید هنر صخره ای که در مناطق کیمبرلی و آرنهم در استرالیای غربی یافت می شود نشان داد.
محققان می‌گویند این کشف مستلزم مطالعه عمیق‌تر گروه‌های بومی است که می‌تواند اطلاعات بیشتری در مورد تغییر توپوگرافی زمین نشان دهد.
