هنر عکاسی در ایران اولین بار در شهر تبریز توسط مالک قاسم میرزا آغاز شد. البته ناگفته نماند که ژول ریشار ملقب به میرزا رضاخان که اولین معلم فرانسوی مدرسه دارالفنون بود، اولین خارجی است که در ایران عکاسی کرده است.
گفته می شود او از محمدشاه قاجار و ولیعهدش ناصرالدین شاه عکس های داگرئوتیپ گرفته است که هیچ کدام از آنها باقی نمانده است.
عصمت الدوله، ملکه دربار قاجار
عصمت الدوله نه تنها عکس های زیادی دارد، بلکه به نظر می رسد برای گرفتن ژست های مختلف زمان زیادی را صرف کرده است. او در عکس های فردی خود حالت های متفاوتی به خود گرفته است. از ژست عاشقانه در کنار یک کاسه انار و ژست نوشتن با کاغذ و خودکار تا نگاه به افق در عکس های آتلیه ای.
عکس دسته جمعیشون هم همینطوره در برخی عکس‌ها، او، خادمان و خانواده‌اش صحنه‌هایی خاص و تقریباً تئاتری خلق کرده‌اند. مثل عکسی که او را بالای سر یک خدمتکار سیاه نشان می دهد که سیگاری در گوشه دهانش دارد!
در برخی عکس های دسته جمعی (مانند عکس کنار رودخانه یا عکسی که در کنار قفس گرفته شده است) شرکت کنندگان در عکس به صورت پراکنده در گوشه های مختلف نشسته اند و مشخص است که این یک نوع چیدمان نمایشی بوده است عکس بگیرید
نکته جالب دیگر این است که عصمت الدوله در اکثر عکس هایش اصلا به دوربین نگاه نمی کند که احتمالا بخشی از ژست خاص او بوده است.
فاطمه خانم عصمت الدوله دختر ناصرالدین شاه قاجار و تاج الدوله بود. در سن یازده سالگی با دوست محمد خان پسر معیرالممالک ازدواج کرد و صاحب چهار فرزند شد. گفته می شود که او به موسیقی و نواختن پیانو نیز علاقه داشت و از اولین مجموعه داران ایران بود که کتاب ها و نت های کمیاب را جمع آوری کرد.
