عید نوروز و اعیاد سال اهالی قصران رود به ویژه اهالی روستاهای میگون، زیگان و دیگر روستاهای حاشیه رودخانه قصران، بازی خاطره انگیز «مرغنه وازی» یا «مرغنه جنگ» را به یاد دارند. در زیر به ویژگی های این بازی باستانی که در گذشته محبوب بوده است می پردازیم.
سبک زندگی روستایی و در دسترس بودن تخم مرغ یکی از عواملی بود که باعث شد این بازی متفاوت در این منطقه از شمیران جایی در تفریح و سرگرمی شهر پیدا کند و رنگ دیگری به ایام نوروز ببخشد.
سید ابوالقاسم میرمحمد میگونی درباره قواعد مرغنه وازی می گوید: «این بازی عموماً در ایام نوروز برای کودکان سرگرمی رایج شد و کودکان و حتی بزرگترها دسته دسته چند نفره بر روی پل ها و میادین شهر جمع می شدند و با جوجه ها به جنگ می پرداختند.
همانطور که از نامش پیداست، هر کدام از بچه ها با تخم هایی که داشتند به جنگ تخم مرغ دیگران رفتند. قوانین بازی ساده بود. هر کس تخم مرغ را شکست بازنده بود و باید یک تخم مرغ سالم به برنده می داد.
بچه ها تخم مرغ را در مشت و بین انگشت شست و اشاره نگه داشتند. به گونه ای که قسمت کوچکی از تخم مرغ بین انگشتان باقی می ماند. بازیکن رقیب که به همین ترتیب تخم را در دست داشت باید با تخم مرغ حریف را می زد. با شکستن یک تخم مرغ، برنده و بازنده مشخص شدند.”
اگرچه در این بازی نیز مانند بسیاری از بازی ها امکان تقلب وجود داشت و برخی محتویات تخم مرغ را با سوزن خالی و گچ داخل آن می ریختند، اما پایان این بازی همیشه شاد بود.
چون اکثر اوقات بچه های روستا بعد از بازی کنار هم می نشستند. برنده بازنده ها را به خانه خود دعوت می کرد و از تخم مرغ هایی که به دست آورده بود برای دوستانش نیمرو درست می کرد.
