زنی بهنام «ریچل ریجوی» در تاریخ ۳۱ اکتبر دوقلوییها با اسامی «لیدیا» و «تیموتی» را در بیمارستانی در تنسی آمریکا بهدنیا آورد که تفاوت بزرگ با زایمانهای دیگر داشت: نطفه این دو نوزاد در سال ۱۹۹۲ تشکیل شده بود.
ریچل و همسرش، «فیلیپ» چند سال پیش با اصطلاح اهدای رویان آشنا شدند و تصمیم گرفتند تعداد فرزندان خود را که تا آن زمان چهار نفر بود، با استفاده از رویانهای منجمد افزایش دهند.روش اهدای رویان که برای بارورسازی اسپرم و تخمک نابارور استفاده میشود، معمولاً چندین رویان بلااستفاده را به جا میگذارد.
لیدیا و تیموتی در حقیقت از میان پنج رویانی بهدنیا آمدهاند که در آوریل سال ۱۹۹۲ (فروردین-اردیبهشت سال ۱۳۷۱) توسط یک زوج ناشناس اهدا شده بودند.
این رویانها از حدود ۳۰ سال پیش در نیتروژن مایع با دمای تقریبی ۲۰۰ درجه زیر صفر بهصورت منجمد نگهداری میشدند.
مرکز ملی اهدای رویان آمریکا (NEDC) که از سال 2007 مسئول نگهداری این رویانها بوده، شرایطی را برای واگذاری آنها در نظر میگیرد.
برای مثال زوجها باید حداقل از سه سال پیشتر ازدواج کرده باشند و پروسه ارزیابی خانوادگی خاصی را پشت سر بگذارند.
ریچل و فیلیپ میگویند زمانی که از این سازوکار مطلع شدند، تصمیم گرفتند که به این رویانها شانس زندگی بدهند .
آنهایی را انتخاب کردند که از جمله قدیمیترینها محسوب میشدند.
در نهایت از بین پنج رویان انتخابی، سه مورد برای قرارگیری در رحم مادر انتخاب شدند.
با توجه به این که تحقیقات مدعیاند شانس زندگی در بین رویانهای منجمد 25 تا 40 درصد است، تولد دو نوزاد از سه رویان موفقیت خوبی محسوب میشود.
