به گزارش خبرنگار تاریخ رکنا، امیر بهادر در حدود سال 1261 ه. در تبریز به دنیا آمد. پدربزرگش یکی از خان های قفقاز بود که پس از امضای عهدنامه ترکمنچای او مجبور به مهاجرت به ایران شد. او اولین نفر در دوره ولیعهد بود. مظفرالدین شاه آغاسی در تبریز منصب ولیعهدی یافت و پس از مدتی به پیشنهاد امیر نظام گروسی جانشین وی شد. در سال 1310 هجری شمسی ناصرالدین شاه به او لقب «امیربهادر» داد و پس از به سلطنت رسیدن مظفرالدین میرزا رئیس نگهبانی دربار شد. در سال 1321 هجری قمری امیربهادر به جای محمود حکیم الملک وزیر دربار شد و تا سه سال بعد در این سمت باقی ماند.
امیربهادر به دلیل اعتقادات عمیق مذهبی و علاقه به نظام شاهی از مخالفان مشروطه بود و از مشروعیت حمایت می کرد. وی در پی فروپاشی مجلس و روی کار آمدن استبداد صغیر در کابینه مشیرالسلطنه وزیر جنگ شد و تا فتح تهران با عنوان جنگ امیربهادر در دو کابینه این سمت را بر عهده داشت. در جوانی با دختر ذوالفقار خان اسدالدوله به نام امیر بانو خواهر حسین قلی خان اسدالدوله سردار و علی قلی خان اعظم السلطنه ازدواج کرد اما امیر بانو بر اثر بیماری درگذشت و فرزندی نداشت. از این ازدواج هنگامی که محمدعلی شاه از ایران رفت، امیربهادر نیز همراه او بود و مدتی در ادسا و استانبول ماند. او با وجود خودکامگی و مخالفت با مشروطه، مردی تحصیلکرده بود.
در سفرهای مظفرالدین شاه معلوم است که امیربهادر آنقدر از دولت و دربار ایران نشان و از سران کشورهای دیگر دریافت کرده بود که در اعیاد و مراسم رسمی دربار و دولت و سفارتش، علاوه بر این، از دو طرف سینه تا پایین لباس رسمی اش و روکش شده با علائم داخلی و خارجی.
امیربهادر پس از مدتی اقامت در اروپا به ایران بازگشت و در سال 1336 ه. الف در تهران درگذشت.
امیر بهادر وزیر جنگ وقت محمدعلی شاه
منبع: هاستان
